Marco Polo Strikes Back

OM TE BEGINNEN gaan we naar nummer 1 : nu ' de klein van ons klein' de overstap naar het 'eerste' leerjaar heeft gemaakt en haar 'eerste' week alweer achter de rug heeft is er even aandacht voor de 'eerste' letters en woordjes die volgens het leerplan 'klikklak'-gewijs aan de jonge breintjes mogen opgelepeld worden.  Waar is de tijd van ons jaren '50 aap-noot-mies leesplankje? Heb de indruk dat we toen met forse sprongen vooruit en hogerop moesten terwijl er nu meer stap(je)sgewijs gewerkt wordt. De lage lat? Zullen we even afwachten wat dat gaat geven? Blijft de interesse voor die aparte letters of is het een pak minder uitdagend en gaat de aandacht verloren? We gaan het zien, letters leren gebruiken om woordjes te vormen en een bloggende bompa die met  k - m - i en s alvast een heel zinnetje in elkaar weet te knutselen. ik mis kiki . Niet gewoon een zinnetje en bovendien: mag het toeval heten dat dit zomaar en ineens door mijn gedachte...

WARM EN DROOG.   Dat is het geweest sinds ik dat logement in Edegem heb verlaten en sindsdien alweer een kleine twee weken op ons eigen stekje nabij de Hobokense Polder verblijf. Eerste geruststelling: het gaat goed met 'den deze'. Mijnen tikker loopt (voorlopig) weer netjes in de maat. Er zijn wel plannen gesmeed om in de min of meer nabije toekomst aan de 'cardialen ellentriek' te sleutelen. Hoe en wanneer moet nog even besproken en geregeld worden. Ik kijk ernaar uit en zal u op de hoogte houden. Middelerwijl zit ik weeral veel te lang stil en trappel bloggewijs ter plaatse. Terwijl er hier en daar wel wat te rapen en dientengevolge te melden valt. Beelden brengen herinneringen aan de oppervlakte en nodigen uit om er wat duiding bij te geven. Zo is er de fleurige 'bompa'-prent die mijn kamerhoek sierde in Edegem. Gemaakt en ingekleurd door en gekregen van Anke en KiKi, om mij een hart onder de riem te steken tijdens die rommelige dagen aldaar. Daarnaast (lett...

HET HEEFT LANG geduurd maar eindelijk ben ik erdoor geraakt. WANNES -  Hier is hem terug .  Dree Peremans heeft zijn best gedaan om zo goed mogelijk leven en werk van de Antwerpse volkszanger Wannes Van de Velde te reconstrueren en het in 2016 in een fors boekwerk te pompen. Eentje dat door iedereen op een eigen manier kan gelezen en gesmaakt worden. Zelf heb ik vooral genoten van de hoofdstukken en passages waarin de jeugdjaren van kleine Wannes aan bod komen. Geboren in 1937 en dus nog bewust een stuk van WO II meegemaakt. Daar zit al direct een bijzonder moment aan verbonden. Ik lees iets over vader Steveniers die op de torenspits van de Antwerpse kathedraal klimt. Stuur een foto door en krijg prompt telefoon van Willy, ons aller basketkeizer. Fijne babbel, het boek komt tot leven. Iets later gaat het over de schooljaren na de oorlog en zijn tijd op de academie. In die periode passeert er een Peleman in het verhaal. Even m'n licht opsteken bij buurman Axl, maar neen dat ...

DE GEMEDIATISEERDE WINTERDIP. Zeg maar gerust in even hoge mate gecommercialiseerd, want daar draait het uiteindelijk om. Weer een reden om de mensen aan te zetten tot kopen van… vanalles en nog wat. Geen verwijt aan de mensen die kopen hoor, en maar een heel klein beetje aan zij die van 'het moment' gebruikmaken om hun verkoopcijfers wat op te krikken en bij te spijkeren. Maar de weg die we aan het bewandelen zijn om middels troost- en opportuniteitskopen onze tijdelijke gelukzaligheid in te palmen lijkt me niet de ideale. Enfin, 't is maar een gevoel hé. Een gevoel dat me een beetje kietelt wanneer het om massaal uitgelokt koopgedrag gaat. Soit, als mensen denken dat Blue Monday-shoppen hen van de al dan niet aangeprate winterdip kan verlossen dan moeten ze dat maar doen.  Of niet, of anders.. . Ook ik heb me laten gaan bij het aankopen van enkele late nieuwjaarscadeautjes. Eén en twee stonden op de lijst voor m'n petekinderen, maar dan was er nog eentje... kon het n...

DAN TOCH. EINDELIJK is het ervan gekomen. En hoe?! Toen ik jaren geleden De acht bergen  van Paolo Cognetti in handen kreeg is dat boek heel veel voor mij gaan betekenen. Het opende m'n ogen in donkere tijden en gaf me lucht om de ademloosheid te verdragen. Merci Bram, om mij die houvast toen toe te stoppen. Het werd de start voor een reeks leeservaringen in het werk van diezelfde Paolo die me telkens veel deugd hebben gedaan. Ademen en naar boven kijken. Het maakte mij weer een ander mens. En dan kwam de filmversie waarin  Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch het beste van zichzelf hebben gegeven. Prijzen en complimenten alom, maar bij mij overheerste de schrik. Zou het geworden zijn wat bij andere verfilmingen van topboeken wel eens het geval is: een afknapper, een tegenvaller die de chemistry van verhaal en sfeer tijdens het lezen niet kan evenaren? Ruim twee jaar geleden trok La Pola naar de cinema, in gezelschap van 'ons klein'. Moeder en dochter Anke bel...

KLEINE INSCHATTINGSFOUT DUS. Uit de 'kop' van de vorige bijdrage mag blijken dat aanvoelen en voorspellen van weersituaties niet aan mij besteed moeten worden. Hoe ver kon ik er in al mijn naïef optimisme weeral naast zitten? Na drie zomerse dagen is het blijkbaar meteen terug naar af. We gaan serieus wat geduld moeten oefenen vrees ik voor we opnieuw aan 'van die mooie dagen' zullen toe zijn. Gelukkig was er deze week Grof Geschud in 'het middagjournaal' van Nieuwe feiten op radio1. Vijf keer 3 minuten virtuoos taalgebruik om m'n week van kleur en opgewekt gevoel te voorzien. #1 12 punten  voor genocide, het songfestival moet stoppen  #2 De 'keutel' van Viknård de viking, te bewonderen in het Jorvik Viking Centre   #3 Stop met het vertellen van je dromen  #4 Een waanzinnig mooi stukje over co-ouderschap. Pietertje en Merel... #5 Het miertje en de granaatappelpit. Stuk voor stuk juweeltjes van al dan niet cynisch absurdisme vermengd met oprech...

LAAT DE BOEL de voetbalboel. Alle dwazigheid geregistreerd, ongenoegen geventileerd, sportief onbegrip binnenstebuiten gekeerd. Maar nu terug naar wat m'n aandacht wél waard is, en dat zijn... boeken! Naar wat gelezen werd en naar wat er nieuw op de plank ligt. Laatst gelezen is VENTOU X van Bert Wagendorp . Niet zomaar, neen: grondig hérlezen. Na februari 2015 moet er nog wel ergens een tussenbeurt geweest zijn, of toch niet. Dan heeft dit werkstuk wel heel lang moeten wachten... maar nu dus opnieuw. Prachtig, aangrijpend. Moet mezelf na menig hoofdstuk(je) een moment van bezinning gunnen. Het vertelde nog eens de aandachtsrevue laten passeren, beseffen wat ik in de jacht van het verhaal misschien gemist had. Dat er zich doorlopend ontwikkelingen voordoen die compleet uit mijn geheugen waren gewist. Dat zeker naar het einde toe het mij een totaal nieuwe geschiedenis lijkt te worden. Ga bij de kladnotities voor dit stukje op zoek naar wat er hier of in een eerdere blogversie ooit a...

KOMT IE WEER:   29 februari , oftewel de 'schrikkeldag'. De vierjaarlijkse greep uit de trukendoos waarmee onze kalender in de maat van de aardse zonne-omwentelingen wordt gehouden. Of hoe moet ik het anders uitleggen met mijn beperkt agricultureel verstand? Onze voorvaderen hadden al lang door dat er iets niet helemaal klopte als er afspraken op langere termijn gemaakt werden. Al dan niet godsdienstige feestdagen moesten bij herhaling (jaar na jaar?) op vaste momenten gevierd worden. Maar als de natuurelementen en het zonnestelsel er blijkbaar anders over 'dachten' dan moest daar een mouw aan gepast worden. Chinezen, Azteken, Babyloniërs, Etrusken, Grieken en Romeinen... allemaal hebben ze als het nodig was gepuzzeld en geschoven met maanden, weken, dagen om de trein van de geschiedenis min of meer stipt te laten rijden. Alleszins stipter dan onze NMBS-vehikels. Julius Caesar liet voor het begin van onze jaartelling al werk maken van enkele ingrijpende aanpassingen ten...

WE ZULLEN DOORGAAN , laat daar geen twijfel over bestaan. Het is niet omdat er weer een dikke week gepasseerd is dat er hier 'niet' meer geblogd zal worden. Na zijn laatste spoed-escapade in het UZA heeft den deze een korte pauze genomen. Gepland, vooraf geregeld maar met een toevallige nauwkeurigheid die aan het ongelofelijke grenst. Er paste net een weekend tussen de spoed-passage en het vertrek voor een zoveelste verblijf in een natuurhuisje. Dat kan alleen mijn eigenste Pola voor mekaar krijgen. Heer Polo met drie generaties vrouwelijk schoon op stap. Bestemming: Kromven in Merksplas. Ten vierde male, maar voor het eerst dus in ruimer gezelschap. Las ik toch net voor ons vertrek in 'Klokje van Thuys' een stukje van Mieke , die blogollega wiens woordkunstenarij en filosofiteiten mij iedere keer opnieuw kunnen bekoren. Zalig om haar gedachtenkronkels te volgen waarmee zij de meest gewone dingen een bijzondere touch meegeeft. Zo ook nu weer, inderdaad eentje over het ...

HET BLIJFT ZOMEREN hoewel dat seizoengewijs pas vanaf overmorgen zal zijn. Officieel op 21 juni. Maar qua temperaturen zitten we er al volop in. Da's niet ongewoon de laatste jaren. Het klimaat gaat z'n opgejuinde gangetje en de gevolgen worden steeds meer voel- ende ook voorspelbaar.  Geheel los daarvan is mijn dartele reisleidster eerder al met het idee gekomen om in onze rij natuurhuis-uitstappen eens voor een dubbel te gaan. Zelfs voor daarvan sprake was bij 'den Aantwaarp'. Of zou zij dan toch een loos gerucht uit de Bosuil-catacomben hebben opgevangen? Het feit is daar dat we vertrekken voor een kleine week Merksplas in de Antwerpse Kempen en ons daarna voor een ruim verlengd weekend verplaatsen naar het Brabantse Lage Mierde in Nederland. En dat alles dus onder hoogzomerse omstandigheden. De eerste stop is op vertrouwd terrein en bij bekend 'volk'. Kromven 3.0 is het ondertussen al geworden. En ja, hoe kan het ook anders dezer dagen: met een warme ont...

HOE ZOU HET met de 'brugvoeg' aan het Sportpaleis zijn? We horen er niks meer over in de radio-verkeersberichten. Wel files, aanschuiven en tijdverlies... maar geen 'brugvoeg' meer. Eind goed al goed?  We hebben de boel zoveel mogelijk vermeden. Een voordeel van op rust gesteld te zijn. Loslaten... doen, en niet vergeten. Op het muzikale vlak kwamen deze week The Beatles aan bod. Meestal special editions, remasters, studio rehearsals - beetje achter de schermen luisteren... én de rode en de blauwe dubbele verzamelaars. Amai amai, echt terug naar de hele jonge tienerjaren. Wat een belevenis weeral. Ondertussen de Hoogteverschillen van Julian Barnes nog een keer herlezen. Over ballonvaart en fotografie, het samenvoegen en weer ontkoppelen en dan minder overhouden... zoals twee mensen die samenkomen, een van de twee verliezen en met groot gemis verder moeten. Allebei? Verlies, afscheid, missen, rouwen en verdriet. Prachtig en met zeer indringende passages. Heel gevoeli...

JA HET KAN  verkeren of met andere woorden: een gewoonte maar ook een oordeel of overtuiging kan en mag herbekeken en/of aangepast worden. Een voorbeeld. Was het nù (na heel lange tijd weliswaar!) de zevende of toch de achtste keer dat ik afgelopen week  Het Parfum ter hand heb genomen en nog maar eens in no-time helemaal heb uitgelezen? Vermoed dat begin deze maand in de aangekondigde 'herlezingen' deze klassieker van  Patrick Süskind  al eens ter sprake kwam. Uit 1985 alweer. Toen liep ik de plaatselijke bib nog regelmatig in en uit, mét boeken. Veel later ben ik om een of andere hebberige reden beginnen kopen. Heb deze toen bij de 'nieuwe'  gevonden, gelezen en meer dan goedgekeurd. Kort daarna moet ik die dan, toen nog ten uitzonderlijken titel, zelf gekocht en dus direct bij m'n favorieten geklasseerd hebben. Weet dat ik het boek binnen het jaar al een eerste keer herlezen had én... hem direct ook maar meenam op zomervakantie. Naar het zonnige zuiden van F...

GISTEREN WAS MIJN  derde internetvrije dag van 2023. De nieuwe challenge - remember MPSB #145 - verloopt vlot. Elke week 'één etmaal zonder' zint mij wel, om te beginnen en voorlopig geen problemen. Voelt nog wel wat geforceerd aan maar geeft ook adem en ruimte. Juist: ademruimte. En in die ruimte aandacht schenken aan de kleine dingen, de goeie momenten, het leven ín dat moment. Dat lukt allemaal vrij aardig. En zo hou ik ook nog even vast aan mijn cd-revival. Deze week is Van 'The Man' Morrisson aan de beurt. Weer een stapeltje cd's uit de kast gehaald en draaien maar. Daarbij hoort ook een verzamelbox(ke) van Them 1964-1967 ... met daarin de volledige collectie van slechts vier lp's die de band waarvan hij toen  lead-zanger was geproduceerd heeft. Het verhaal van het hoe en wanneer deze muziek de mijne werd kwam al eens eerder aan bod in een vroeger blog: hier   dus klikken. Nostalgie troef! Daarnaast zijn er afgelopen week ook twee hometrainer-ritten gered...

STOND EIND 2022  nostalgischer wijze in het muzikale teken van Leonard Cohen dan draaien hier sinds enkele dagen de cd's van heer  Mark Knopfler op volle toeren. Dire Straits, solo-albums, live-concerten, soundtrack's... het kan niet op. Een ouderwetse compact disc uit het plastiek doosje halen en het verdere afspeelprotocol doorlopen voelt heerlijk gedateerd aan. Dus na mijn verzameling 'Cohen' komt nu een ruim handvol 'Knopfler' aan de beurt. Moet eerlijkheidshalve toegeven dat er ook heel wat opgevuld wordt via Spotify, fantastisch wat daar allemaal nog naar boven komt. Deze week blijft helemaal voorbehouden aan de fenomenale gitaarstijl en bijhorende composities van The Long Road over Sultans of Swing tot Romeo & Juliette en vele anderen. Het is puur genieten, smikkelen en smullen, en wat daarna komt... Ondertussen heb ik het leesritme opnieuw wat kunnen opkrikken, en Kruispunt heeft er uiteindelijk in behoorlijk vlot tempo aan moeten geloven. De s...

HET GEBEURT WEL meer dat ik in herhaling val. Dat is natuurlijk vervelend voor de ander(en) en wanneer ik het besef ook vaak voor mezelf. Maar nu niet, dit is meer iets als blijven slaan op dezelfde nagel. Doorhameren tot ie dwars door de plank gaat en z'n doel bereikt. Jullie dus! Cabaretduo GROF GESCHUD kwam hier al eerder aan bod, reeds meerdere keren. Geheel terecht vind ik zelf. De bedoeling is mijn allerpersoonlijkste appreciatie betreffende hun cabaretière en romaneske creaties met u te delen. Misschien moesten we gewoon eens afspreken om links of rechts in de Vlaamse of Nederlandse contreien een voorstelling mee te pikken. Veel beter nog dan hen hier alle lof toe te zwaaien en met de hoogste noteringen te overladen. Getuige daarvan mijn meest recente uitstap naar Stekene . In zaal Amelberga stonden ze op een (te?) klein podium. Met 'Broeden' : hun tweede voorstelling, voor mijn tweede kijkbeurt.  Hun opmars in volle Corona-tijd is niet makkelijk geweest, maar moei...

ONE TWO THREE. De startcijfers voor de hoofding van deze bijdrage. Mijn gevoeligheid voor getallenreeksen, cijfermatig hocus-pocus tot en met getallen die simpelweg voor mij iets aparts hebben. Niet te onderdrukken referenties bij 7 'heilig' 17 'geluk & geboorte' 63 'vader' 107 'ouderlijk huisnummer' 123 'perfecte drie-op-een-rij' ... nog net niet dwangmatig, maar toch zeer wenselijk. Zal zelden vergeten terug te koppelen. En dus nu weer een 'één-twee-drie' waarbij ik een logische uitleg-aap uit m'n mouw moet schudden om die foto met slechts twee items te verantwoorden. Vooruit dan maar... Dat ik op korte tijd het eerste boek van Myrthe van Velden & Lander Severins heb uitgelezen. Of beter: dat ik mij door hen heb laten meeslepen. DRIJVEN , het dubbelverhaal van hun voorlopig verhaal zoals het voor een deel ook uit hun twee Grof Geschud-voorstellingen -wat niet hetzelfde is- valt op te maken. Maar dieper, met hun beider inki...

HET ZIT 'EM in veel dingen, grote en kleine, die mijn leven kleuren. Licht en donker.  Het is niet al rozengeur en maneschijn, maar wel een kunst om die lichte momenten en ervaringen te spotten. Tussen het dagelijkse kommer en kwel dat door de media al te vaak in de picture wordt gezet wil ik plaats maken om aandacht te schenken aan de rozen en de maan en alles waar die voor staan. Daartoe zit er genetischer wijs blijkbaar ruimte tussen m'n twee oren. Met een invulling waarvoor ik mijn ouders ongelofelijk dankbaar moet zijn. Een waar het vermogen huist om simpelweg wél content te zijn. Waar tevredenheid leeft omdat ik weer een mooi boek, prachtige muziek, een sterke voorstelling of een aangrijpende film heb mogen ontdekken. Blij en gelukkig kan zijn omdat ik zoveel goede mensen heb leren kennen in m'n leven die ik nu mijn vrienden mag noemen. Dolgelukkig omdat mijn wieg niet op drijfzand stond en ik de kansen heb gekregen om het goede thuisgevoel van vroeger door te geven....

IN PLAATS VAN "Drijven" werd het zinken. Hoe groot de ogen waren waarmee naar deze boekpresentatie werd uitgekeken valt met geen woorden te beschrijven. Niet te doen, zoveel goesting. Mijn jonge helden. De gratis tickets waren geboekt en wij er helemaal klaar voor. Tot er zich enkele problemen voordeden en... we eraan waren voor de moeite. Geen Grof Geschud op donderdag. Vanalles geprobeerd maar de timing noch de weergoden bleken me gunstig gezind. Dan maar terug naar de wijsheden van mijn moeder: "Ge kunt niet alles hebben, jongen. En al zeker niet alles tegelijk!" Punt, gedaan. Niet klagen, aanvaarden. Het boek koop ik zeker en hun voorstelling "Broeden" ga ik ook nog een keer bekijken en beleven. En dan maar hopen dat die derde voorstelling er komt. En nog meer. Toch maar blijven drijven, Myrthe en Lander. Please! Met wat tuin-werken de zinnen verzet en de acceptatie aangepord. Dat lukte wonderwel en het feit dat er ons zaterdagavond ene "Herma...

HET IS GELUKT . Eindelijk! Katrien Verfaillie 'Live' in de Polder. In het kort wat eraan vooraf ging.  Half oktober 2019 (!!!) op Facebook: 'Pigeon on Piano' gaat de huis- en tuintoer op. 24 oktober: afspraak om op 21 maart 2020 de lente in te spelen ten huize Pola & Polo. Gastenlijst, planning plaats en organisatie. Dat wordt een gezellige avond. Niet dus: tante Corona arriveert in ons land en we gaan in lockdown. Annulatie concert. Eerste golf lijkt over tegen de zomer. Tweede poging: we mikken op 19 juli 2020. We rekenen op mooi weer en spreken af om het in de tuin te doen. Prima, en gezien de Covid-historie ook veel veiliger. Eind juni lijkt alles oké, daarna stijgen de 'cijfers' opnieuw en verstrengen de regels. Ook wij willen voorzichtig blijven. Dan maar uitstellen. Voorlopig geen tuinconcert. 'Voorlopig' duurt lang, erg lang: er gaan twee volle jaren overheen. Maar we geven niet op en geduld is een mooie deugd. Eind juni 2022 vertrekt een nie...

EN DAN KOMT vriend Julien op de proppen. Met een electronische brief in mijn geïnformatiseerde postbus. Putteke nacht verstuurd, in de vroege ochtend gelezen. Uitzonderlijk vroeg. Vanuit het verre Veurne werpt hij allicht bij tussenpozen een blik op mijn blogistieke prutserijen. Doet hij dat dan net vóór het slapengaan? Rust... roest? Laat u niet verrassen: 't is niet hij die op de foto staat. Hij is geen look-a-like van zijn zingende gouwgenoot hiernaast. De kersvers  82-jarige  Willem Vermandere . Wel heeft Julien de Westvlaamse bard in kwestie terug onder mijn aandacht gebracht. In de vroege jaren '70 was ik al fan. Had het West-Vlaams leren kennen en liefhebben tijdens mijn eerste sportkotjaren in Leuven. Luc DB, Swa M, Jan DM en nog een paar kornuiten zetten mij op het spoor: Westvlaamse filologie. Ne mens moet zijn talen kennen, niet? Zodoende begon ik de liedjes van die baardige kleinkunstenaar uit de Westhoek te verstaan, én het komt nog altijd goed van pas bij o...