Marco Polo Strikes Back

ER IS HEEL wat te vertellen over ons zoveelste 'weekje-weg' op natuurhuisjes basis, maar laat me beginnen bij het begin. We blijven deze keer nog maar eens in eigen land, wat niet wil zeggen 'bij de deur'. In Beveren dus. Hoe 'niet bij de deur'? Da's hier over 't water toch? De Kennedytunnel door, krap de werf van de Oosterweelverbinding voorbij en dan de eerste afrit! Neen mannekes: Beveren-aan-de-IJzer. In de Westhoek, vlak bij 'de schreeve'. Grondgebied Alveringem, een fusiegemeente die om administratieve redenen een hele rits kleine dorpskernen omvat. Daar is dit Beveren er een van, en onze lokatie ligt dan nog een heel eind buiten het centrum. Zalig wijdse eenzaamheid, stilte, rust, en verder niets. Maar wel de molen, de Brouckmolen . We logeren op de site in het vakantiehuis van de eigenaars en hebben van de eerste tot de laatste minuut een prachtige kijk op deze kanjer. Ik ga het vandaag heel sober houden, niet alleen tekstueel maar ook

HEBBEN DE KLEURENCOLLAGE'S  mij de das om gedaan of was er meer aan de hand? Het kan toch niet dat het samenstellen van enkele fotografische compilaties mijn tijdsindeling en het daaraan gekoppelde schrijversprotocol dusdanig overhoop haalt. Niet alleen een gat van 8 dagen sinds de vorige bijdrage, maar een volle maand sinds er hier nog eens sprake was van een of ander boek. Geen tijd meer om te lezen? Of geen goesting? Van het een kwam wellicht het ander. 't Is 't een en 't ander!  De timing en het verloop van La Vuelta Ciclista a España 2023 slorpte bij aanvang heel wat tijd en aandacht en speelde dus vast en zeker een rol. De nieuwsgaring dienaangaande was ruim voorhande in onze nationale sportmedia, wat mij een hoop uitleg en argumentatie bespaart. Daaraan alleen kan het dus niet liggen. Er stond ook een Memorial Van Damme op het programma, maar blijkbaar deze keer geen top-editie. Wat dan weer wel mijn aandacht trok hierbij: Cynthia Bolingo (B)  wint de 400 meter

DE LODEN HITTE van de voorbije week heeft ook zwaar op mij gewogen. Gelukkig geen fysiek-medische complicaties en ook op fundamenteel mentaal vlak zijn er geen extra onvolkomenheden te melden. Dat zou er nog aan ontbreken: zij die mij reeds langer kennen weten wat een puinhoop het daar al is en veel erger moet dat echt niet worden. Waar slaat uw klaaglijke aanhef dan op, gij snoodaard? Ziet en hoort gij dan niet wat er elders op deze aardkloot aan noodweer en meteorologische mistoestanden te rapen valt? Dat de wereld partieel in brand staat en tegelijk op andere plekken overspoeld wordt door de hemelwateren terwijl met horten en zware stoten heelder landen door elkaar geschud worden? Dat de gezongen woorden van Urbain Joseph Servranckx, alias Urbanus , na 50 jaren nog steeds staan als een huis: "De wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen rondom mij..." en dat de noodkreet van Louis Neefs die nog langer klinkt: "Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat o

VORIGE WEEK NOG op de 'purperen' Kalmthoutse hei, vandaag bij de potplanten van ons eigenste terras. De nostalgische trip over de heide heeft blijkbaar mijn aandacht voor het allerminste doen herleven. Hoeveel minder kan het nog worden? Minimale foto's van de eigen terrasplanten. Waar ik dagelijks aan voorbij loop en wiens naam ik u schuldig moet blijven. Ware het niet dat La Pola een florale herkennings-app op haar iPhone geinstalleerd heeft en dat ik daar bij tussenpozen mijn mosterd kan  halen. Deze keer gaat het om de 'wisselbloem'. Ik zoek verder en lees dat deze ook 'bonjourtje' of 'verkleurbloem' wordt genoemd en voor de wetenschappelijk onderlegde lezers/-innen dat Linnaeus in zijn Species Plantarum voor deze plant in 1753 de naam Lantana Camara bedacht. Dat ik pas heel recent de verschillende vormen in de ontwikkelingsfasen van deze bloemen heb ontdekt. Had er voordien gewoon geen oog voor, maar nu... Prachtig toch hoe die 'fleurtjes