Marco Polo Strikes Back

GEDAAN MET RUSTEN? Daar lijkt het wel op nu onze periode van Houtavense bezinning achter de rug is en ook de vroege intocht van de lente verteerd wordt. Eindelijk weer lekker weer! Nadat ik mij er de vorige keer met enkele zinnetjes van afmaakte als het om de White House-vaudeville van Trump & Co ging, smijt ik er nu toch maar die meer-dan-duizend-woorden-prent tegenaan. Een compilatie gebaseerd op beelden uit de integrale Youtube-versie van de Amerikaanse circusact van het jaar. Georchestreerde chaos ten top, met in elke foto jazeker... het zelfverklaard alwetend opgestoken Trump-vingertje. De situatie ziet er niet goed uit en ik kan alleen maar hopen dat verstandige mensen voldoende tegenwind zullen/kunnen geven. "We zien wel!" zeggen we dan en laten dat deel van de actualiteit toch maar even 'links' liggen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.  En die foto's hierboven dan? Een schijnbeweging om de privacy te beschermen van hen die verder in dit bericht de blogisti...

AANDACHT AANDACHT: LENTE. Van de ene dag op de andere overviel het me. Wandelen in de polder, en dan zie je het plots. De katjes van de wilg doen al even hard hun best als die van de hazelaar. Een mij totaal onbekende struiksoort toont heel enthousiast haar eerste groene blaadjes. Voorwaar primaverale tekenen. De verzopen laagtes en uit hun bedding gewassen beken lopen over van de nattigheid waarom de polders bekend staan. Er is blauwe lucht in overvloed. Dan denkt een mens toch aan een seizoen dat volgens de kalender pas over een week of drie van start zal gaan. Jazeker, maar niet zo volgens moeder natuur die al een hele tijd een eerder wisselvallig parcours rijdt. Wetenschappers die het kunnen 'weten' slaan al langer dan vandaag alarm. Urbain Servranckx, ik herhaal het hier nog maar eens, zong het ook al in 1974: "De wereld is om zeep"... We zongen mee en we lachten, en wisten toen bijlange na nog niet hoeveel gelijk Urbanus reeds had met zijn lied. Toch leef ik van...

KOMT IE WEER:   29 februari , oftewel de 'schrikkeldag'. De vierjaarlijkse greep uit de trukendoos waarmee onze kalender in de maat van de aardse zonne-omwentelingen wordt gehouden. Of hoe moet ik het anders uitleggen met mijn beperkt agricultureel verstand? Onze voorvaderen hadden al lang door dat er iets niet helemaal klopte als er afspraken op langere termijn gemaakt werden. Al dan niet godsdienstige feestdagen moesten bij herhaling (jaar na jaar?) op vaste momenten gevierd worden. Maar als de natuurelementen en het zonnestelsel er blijkbaar anders over 'dachten' dan moest daar een mouw aan gepast worden. Chinezen, Azteken, Babyloniërs, Etrusken, Grieken en Romeinen... allemaal hebben ze als het nodig was gepuzzeld en geschoven met maanden, weken, dagen om de trein van de geschiedenis min of meer stipt te laten rijden. Alleszins stipter dan onze NMBS-vehikels. Julius Caesar liet voor het begin van onze jaartelling al werk maken van enkele ingrijpende aanpassingen ten...