Marco Polo Strikes Back

VANDAAG KWAM FACEBOOK met een mooie op de proppen. Een mooie reeks: zeven fotoherinneringen op rij van exact 11 jaar geleden. Toen kwamen bovenstaande kanjers hun diploma ophalen in "ons instituut", zoals mijn vriend Ome Wies die instelling op meesterlijke wijze pleegt te omschrijven. Het was voor hen een geslaagd afronden van de secundaire cyclus en dus werden ze klas per klas in de bloemetjes gezet. Ook letterlijk, zoals het een van oorsprong land- en tuinbouwschool past. Die dames en heren hadden zich voor mij tijdens de lessen L.O. in de gekste bochten gewrongen, het al dan niet onderste uit hun kan gehaald, zich van hun beste of meest listige kant getoond, op enthousiaste of eerder terughoudende wijze meegewerkt aan mijn plannetjes om van het wekelijks geplande 2 uren-blok een sportieve bijeenkomst met 'net dat ietsje meer' te maken. Deze klassen zorgden ervoor dat ook mijn laatste actieve jaar als sportleraar op aangename wijze werd ingevuld. Zij sloten in 2011

DAT STEL KOOLMEZEN , waarvan hier al eerder sprake, blijft ervoor gaan. Verzorgden zij hun eerste nest nog onder de bladloze plataantakken dan doen ze dat bij deze editie op dezelfde plek maar met welig tierend gebladerte alom. In dat uitbundig groen werd met veel enthousiasme aan een tweede uitgave gewerkt. 'Werd' schrijf ik want deze koolmezenparty vond alweer enkele weken geleden plaats. Toen nog volop lente. Het was, onder de mediterrane omstandigheden alhier, een schitterend spektakel. Af en aan zoals de vorige keer, maar nu nog beter zichtbaar in wat op een bijna huiselijke omgeving ging lijken. Groene rupsen, bruine rupsen tot en met een zwarte variant. Van een ruim aanbod gesproken zeg, gevarieerd en allicht nog gezond ook. Voor een klein bekje dat het echt nog nodig heeft, dat zich naar boven wurmt om aan eten te geraken. Af en toe lukt het, tenminste als die met zijn dikke gele borst die eerst uit het ei is gekomen de ingang niet verspert. Het moet me wat zijn daarbin

ONZE ZOMER START morgen, de astronomische wel te verstaan, om 11.14 am precies. Op de noordpool hebben ze dan de volle 24 voorbije uren in het zonlicht gebaad. Geen nacht daar, een hele dag 'dag'.  Direct daarna zet de verkorting zich in richting 21 december, zo gaat dat. Jaar na jaar na jaar, na... en het wordt zomer. Daar hebben we de voorbije dagen al een volwassen voorsmaakje van gekregen. Vlotjes de 30 graden Celsius gepasseerd, beetje zonnekloppen maar vooral beschaduwd schuilen tijdens de warmste uren van de dag. En wat er ons nog rest aan nacht gebruiken om zoveel mogelijk op natuurlijke wijze af te koelen. Dat is nog goed gelukt ook. Edoch, vanaf nu tot nader order is dit niet meer vandoen. Zondag kwamen de buien en doken de temperaturen downhill-matig op mountainbike'se wijze naar beneden. Maar terug naar woensdag: het kinderzwembad kwam buiten en was binnen de kortste keren op gebruikstemperatuur: zon zat!! Donderdag werd na een jarenlange 'winterslaap'

TIJDENS ONS VERBLIJF op Kromven stond ook een bezoek aan de 'stad' Hoogstraten op het programma. We startten de wandeling bij 'ons Katrien', de kathedraal van de Kempen oftewel de Sint-Katharinakerk aan de Vrijheid.  Goed om weten dat ze er staat, maar was niet het echte doel van onze uitstap. Iets verderop een tweede kerk en die bezoeken we wel. Sint-Jan-Evangelist , de kerk van het lokale begijnhof. De moeite waard en behoorlijk fotogeniek. Mooi gerestaureerd, netjes afgewerkt, tot en met een heuse maquette van het begijnhof zelf. Schitterende glasramen, en kijk... daar staat mijn eigenste patroonheilige toch wel tussen: Sint-Marcus-Evangelist. Die mag niet ontbreken in de collage. Het begijnhof zelf, zoals de meeste in hun soort, is een ware oase van rust. Niets te merken van de aanpalende hoofdbaan met druk doorgaand verkeer. Zalig slenteren doorheen het witte begijnhofcomplex dat na de grote restauratiewerken sinds 1997 weer helemaal bewoond is. Neen, niet meer d

GOEDE GEWOONTES ONDERHOUDEN , niet altijd makkelijk maar in dit geval een koud kunstje. Even het geheugen opfrissen: in het eerste coronajaar - het niet zo gezegende 2020 - besliste La Pola de tering naar de beperkte possibiliteiten van de reisnering te zetten en begonnen we aan een serie (mid)week-uitstappen in eigen land. Merksplas, Houtave, Poppel, Lanaken, Lichtervelde, Houtem, Mol, Zutendaal, De Haan waren elk één of meerdere keren de plaats van bestemming. In totaal 17 escapades, met het Patchworkatelier in Houtave en 't IJsvogeltje in Poppel on top of the list met elk 4 passages. Het begint te tellen. Maar elke keer rust, natuur en kalmte. Pauzeknop ingedrukt en reset, voor zover dat laatste op onze antieke bodybattery nog van toepassing is. Zou een update dan toch de moeite lonen? We blijven volhouden: de voorbije week voor de tweede keer naar Kromven in Merksplas . Het was geleden van Pola's laatste pre-70 week. November 2020. Net als bij de andere natuurhuisjes is

THE NEXT GENERATION. Kleindochter KiKi zette zopas een volgende basketbalstap en bekent meteen ook kleur. Groen! Neen, voorlopig geen Oxaco, Gembo of Guco voor de kleine meid. Die zet ze nog even 'on hold'. Wie weet is dat iets voor later. Neen, het mag duidelijk zijn naar wie haar voorkeur uitgaat bij de aankomende NBA Play-off Finale. Het moet gezegd: bompa Polo heeft meer dan één hand in de keuze van het basketbalbordje gehad. En dat het bij ons aan de deur van het tuinhuis hangt mag ook geen toeval heten. Lag al een tijdje te wachten in de speelgoedkast, en dit leek me het geschikte moment om de Celtics lucht te geven. NBA Finals 2022 Golden State vs Boston . We zijn er klaar voor: Game 1 donderdagnacht om 03.00 uur. Wekker zetten? Wie weet?! Maar nu kort even terug naar dat basketbordje: misschien wordt het wel de aanloop naar een tweede basketbalboom? Voor meer uitleg: klik hier . Jaren geleden...   Na het samen boren, vijzen, ophangen en eerste 'shotjes' oe