Marco Polo Strikes Back

HET MOET VAST een hele tijd geleden zijn dat ik niet genoeg had aan één foto-collage om alhier een 'blogsel' op te fleuren. Wel, het is weer eens zover. Het begon maanden geleden met een 'filmke' op Facebook over een viertal jonge gasten die straffe toeren uithalen op een podium. Titel van de voorstelling: EXIT . Uitvoerders: soms wisselende viertallen uit het circus- en dansgezelschap Circumstances . Artistiek leider: choreograaf Piet Van Dijcke. Ik vond het wel iets hebben en enkelen in m'n naaste omgeving ook. Dus ging ik op zoek naar een speellijst. Waar en wanneer was er een mogelijkheid om dit 'spektakel' in de min of meer nabije toekomst en omgeving bij te wonen?   CC Mark Liebrecht in Mortsel ,  op 14 februari. Zomaar eens iets anders om de Valentijnsavond in te kleuren. Kaartjes geboekt en dan rustig afwachten tot het zover zou zijn. Afgelopen vrijdag dus. Een strakke organisatie want... er was eerst het klassieke ritueel: jongste kleindochter oph...

"WIE HET KLEINE niet eert is het grote niet weerd." Daaraan zullen de sneeuwliefhebbers hier te lande zich voorlopig moeten optrekken. Moet al terugkijken naar vorige week: een beetje koude, een beetje sneeuw, en verder niks. Ja, het was ook glad en dus heel vervelend voor wie er des morgens te voet, op de fiets of hier en daar zelfs met de auto doorheen moest. Maar niet voor mij: op rust gestelde met ruim een decennium ervaring en gelukkig spreekwoordelijk volger van ene Wout Van Aert alsmede aanhanger van zijn vermaarde quote "Ik moet just niks" . Kon me de luxe veroorloven om achterovergeleund en vrij ontspannen van achter het raam de situatie te overschouwen en vast te stellen dat tegen de tijd dat er in deze een idee zou opborrelen om over te schrijven... er van sneeuw geen sprake meer was. Het is dus nog niet voor deze keer. Over wat dan wel? Dat 'de dames' er met z'n drieën op uit trokken om te genieten van een prachtige circusvoorstelling en dat...

DE PURE EENVOUD tijdens een stille ochtendwandeling. Of zeg en schrijf ik eerder 'stille drukte'? Waar de hei nog bloeit in een verloren hoek van Merksplas. Ingesloten in het Graafsbos ... waar de nazaten van Sebastiaan blijkbaar thuis zijn. Spinnewebben alom, en geen kleintjes deze keer. Zie hoe kunstzinnig zo'n achtpotige tekeer kan gaan als de omstandigheden er zich toe lenen. Dat mocht ik daar bewonderen, waarna ik 'van pure alteratie' het spoor bijster raakte. Alleen op stap, (te) vroeg en nog niet helemaal wakker, geen idee van wandelknooppunten en... zonder mobieltje. En dus ook geen referentiële hulpmiddelen zoals wij die heden ten dage plegen te bezigen. Kortom: op de dool. Daar had ik mij bij ons vijfde verblijf op Kromven helemaal niet aan verwacht. Aan al de rest dan weer wel: rust, gezelligheid, wandelingen en fietstochtjes, lekker eten én... ook weer eerder onverwacht en niet vooraf gepland: een bezoek aan circus PIPO dat zijn tenten had opgeslagen ...

WAT EEN BELEVENIS . Eindelijk nog eens naar het circus. Dat was lang geleden. In mijn herinnering daal ik af naar ergens in de jaren '90 - parking Jozef Cardijnstraat, Hoboken: gaan kijken omdat het zolang geleden was en uit pure nostalgie - en eind jaren '70 - schuin over ons toenmalig thuisadres, waar nu de speelterreinen zijn aan de Harold Rosherstraat, Polderstad met twee (of één?) van onze kids toen ze nog héél klein waren - of nog veel verder terug tijdens mijn studentenjaren in Leuven op het Ladeuzeplein waar we "Eddy, Eddy!!!" scanderend een fietsende beer in de problemen hielpen - en al helemaal "back in time" naar Essen waar het circusvolk toen nog (bijna) jaarlijks in de weilanden aan de Dreef zijn tenten opsloeg en wij na schooltijd stiekem de kooien van de wilde dieren gingen bespieden... Herinneringen die zonder veel problemen terug aan de oppervlakte komen na die ene vraag, een paar weken geleden: "Heb je zin om samen naar het circus te g...