294. Hier issem terug

HET HEEFT LANG geduurd maar eindelijk ben ik erdoor geraakt. WANNES - Hier is hem terug.  Dree Peremans heeft zijn best gedaan om zo goed mogelijk leven en werk van de Antwerpse volkszanger Wannes Van de Velde te reconstrueren en het in 2016 in een fors boekwerk te pompen. Eentje dat door iedereen op een eigen manier kan gelezen en gesmaakt worden. Zelf heb ik vooral genoten van de hoofdstukken en passages waarin de jeugdjaren van kleine Wannes aan bod komen. Geboren in 1937 en dus nog bewust een stuk van WO II meegemaakt. Daar zit al direct een bijzonder moment aan verbonden. Ik lees iets over vader Steveniers die op de torenspits van de Antwerpse kathedraal klimt. Stuur een foto door en krijg prompt telefoon van Willy, ons aller basketkeizer. Fijne babbel, het boek komt tot leven. Iets later gaat het over de schooljaren na de oorlog en zijn tijd op de academie. In die periode passeert er een Peleman in het verhaal. Even m'n licht opsteken bij buurman Axl, maar neen dat is geen familie. Gelukkig 'niet' meen ik eruit op te maken. Geen probleem, het zet me alleen maar aan het denken en verlevendigt de leeservaring. Hierbij aansluitend, maar veel verder in het boek, lees ik dat in 1997 ene Mich Walschaerts een door Wannes geschreven monoloog 'omtrent Edmund Rössler' ten tonele brengt. Die 'Mich' dat kan er maar ene zijn. Ook hier even checken, en ja natuurlijk klopt het. Heb zelf dat stuk nooit gezien, maar denk: misschien staat er iets op YouTube? Het antwoord van Mich: "Denk niet dat je iets gaat vinden op internet, niet erg, theater moet vluchtig zijn. Wel goeie herinneringen... samenwerken met Wannes... wat een talent." Hiermee komt er weer een persoonlijke noot extra bij het lezen van dit boek. Het blijft constant ontdekken en beseffen dat ik er eigenlijk weinig van weet. Ik wil deze nacht in de straten verdwalen, Oorlogsgeleerden, Mijn mansarde, De brug van Willebroek, Kerstmis is dien dag dat ze niet schieten, Pieter Breughel in Brussel, en bij zijn comeback Hier is hem terug...  Muziek die ik wel van hem ken, wie niet? Maar al dat andere creatieve: tekenen, schilderen, schrijven, dichten, flamenco, vertalen en hertalen... Goed om dat allemaal eens bij mekaar te zien, te lezen, te horen en te ontdekken. Misschien ben ik er nu pas echt klaar voor. Mistero Buffo, nog zoiets: de naam doet een belletje rinkelen maar meer ook niet. Schande dat ik daar in de jaren '80 aan voorbij ben gegaan? Het was toen niet mijn wereld, dat moest nog komen veronderstel ik. Nu heeft het lezen mij op weg gezet en kijk ik naar het Collectief Internationale Nieuwe Scene - Mistero Buffo op YouTube. De vele organisatorische verwikkelingen met groepen in wisselende samenstelling zijn er voor mij soms wat teveel aan, maar ik kan aannemen dat echte kenners er wel blij mee zijn. Geef mij maar de teksten bij de muziek, ik ga er mij nog vele avonden aan laven en zeker niet vervelen. Zijn laatste cd 'In de maat van de seizoenen' wordt hier ondertussen opnieuw grijs gedraaid.  

Afgelopen weekend was er ook een optreden van Grof Geschud waar ik (voor de vijfde keer) van genoten heb. Nu met dochter Anke. 'Kroost' in een speciaal decor, de Gam - vroegere dorpskerk van Terhagen, nu cultureel centrum in Rumst. Een bijzondere voorstelling van twee geweldige uitvoerders. Merci Myrthe en Lander. 

En dan was er ook de verjaardag van vriend Frank die ons vergaste op zelfgebakken hartenwafeltjes. Heel lekker!

A vanna één, a vanna twee, a vanna joeppedrij!! Gelukkige 50ste verjaardag, Frank!!!