179. Gewoon genieten

WE ZULLEN DOORGAAN, laat daar geen twijfel over bestaan. Het is niet omdat er weer een dikke week gepasseerd is dat er hier 'niet' meer geblogd zal worden. Na zijn laatste spoed-escapade in het UZA heeft den deze een korte pauze genomen. Gepland, vooraf geregeld maar met een toevallige nauwkeurigheid die aan het ongelofelijke grenst. Er paste net een weekend tussen de spoed-passage en het vertrek voor een zoveelste verblijf in een natuurhuisje. Dat kan alleen mijn eigenste Pola voor mekaar krijgen. Heer Polo met drie generaties vrouwelijk schoon op stap. Bestemming: Kromven in Merksplas. Ten vierde male, maar voor het eerst dus in ruimer gezelschap. Las ik toch net voor ons vertrek in 'Klokje van Thuys' een stukje van Mieke, die blogollega wiens woordkunstenarij en filosofiteiten mij iedere keer opnieuw kunnen bekoren. Zalig om haar gedachtenkronkels te volgen waarmee zij de meest gewone dingen een bijzondere touch meegeeft. Zo ook nu weer, inderdaad eentje over het weer en de verlofperiode. Haar vakantie met een overvolle to do-lijst binnen een strak scenario om toch maar op de meest verantwoorde wijze die vrije tijd door te komen. Van de vijf Tibetanen en Sandra Bekari tot onkruid wieden en de tuinmeubels insmeren (met wat dan ook!). Om te besluiten met een zelf verzonnen dogmaatje dat helemaal past bij de voorbije breed uitgesmeerde zomerse meteorologische omstandigheden: "Vakantie begint in je hoofd. En vooral bij malse regen na iets te veel zonneschijn."

Met deze wijsheid in datzelfde hoofd van mij ben ik eraan begonnen. Geen raad van tante Kaat maar een Thuyselijke slimmigheid van Mieke die perfect past bij onze huidige levensstijl en -ritme. Elke maand één weekje er tussenuit, of toch proberen. En dan geen zware doelen om na te streven. Gewoon even weg en genieten van wat zich vlakbij aandient. Afgelopen week was er zo een. Een rij dino's op een mini-strandje  die gefascineerd toekijken hoe een reuze kindervoet hun pad kruist. Af en toe met de roeiboot de vijver op, maar ook wegdromen bij het idylische beeld van de aangemeerde sloep. Onder bomma's paraplu turend naar de grote karpers die deze week rust hebben omdat wij geen sportvissers zijn. De Kempense hoenders die maar al te blij zijn met de extra voederbeurten. Een schildersessie waarbij de 'hartige' Ardèche-keien van kleur worden voorzien. De wandelingen in het Graafsbos en de nieuwe voorraad aan stenen. De buit die bij een volgende artistieke bevlieging aan de beurt zal komen. En niet in beeld: de fietstochtjes langs 06-08-31-07-08-06... maar ook doorheen Zondereigen, over het Bels Lijntje, de Baarlese puzzel vol Nederlandse en Belgische stukjes, het Zwart Goor tot en met de Kolonie van Merksplas. Fietsen met een 'follow me' of op eigen houtje. Het kleine meisje wordt groot. Op de warme dagen, want die waren er, was het zalig plonsen en ploeteren in de vijver. Voor het gemak mag je dit ook zwemmen noemen. Het was gewoon een fijne week.

Dat ik dit alles neerpen terwijl Spotify mij vergast op een 60's Gold-playlist maakt de herinneringen voor mij alleen maar aangenamer. "Vakantie begint in je hoofd, bij een malse regenbui na iets teveel zonneschijn... en een ontspannend muziekje?" Merci Mieke!