Marco Polo Strikes Back

HET KAN NIET altijd 'recht in mijnen bloemenhof' zijn. Er passeert ook al eens een boek dat me net iets minder ligt. Noem het deze keer een uitdaging: een assist van schoondochter Shanthi die zelf het lezen ook niet lang had volgehouden. Maar je weet nooit met die pa van Bram, dus voorstellen maar. En natuurlijk begin ik vol goede moed, hoewel het verhaal me helemaal niet op het lijf geschreven lijkt. Dat moet ook niet altijd, maar toch... Auteur  Karl Ove Knausgård   wordt volgens de uitgever op handen gedragen en heeft, eerlijk is eerlijk, al heel wat literaire prijzen in de wacht gesleept. Vooral de zeer imposante romancyclus Min kamp die geheel autobiografisch is levert hem naambekendheid op tot ver over de Noorse grenzen.  Buiten de wereld  is zijn debuut, maar werd pas in 2020 vertaald in het Nederlands... Lang verhaal kort: wie meer wil weten kan de blauwe link hierboven aanklikken en gaat dan wellicht beter begrijpen wat ik bedoel. Massaal veel uitweidingen in oeverlo

HEEL BIJZONDERE TIJDEN. Op het eerste zicht zou je dat niet zeggen want in het weer en de daar achterliggende klimatologische omstandigheden herken ik veel uit vervlogen decennia. En dus eigenlijk 'niks bijzonders'. Natte lentes, aprilse grillen die van geen ophouden weten, koude meimaanden, en een alsmaar hort- en stotende aanloop naar wat hopelijk toch nog enigszins op een zomer gaat lijken. Zo ging het ook meermaals in de jaren '70, '80 en '90 uit de vorige eeuw. Om maar iets te zeggen: ik herinner me een 'zeiknatte' junimaand waarin buiten sporten met de leerlingen nauwelijks mogelijk was. Kan er geen jaartal op plakken, maar het moet in de buurt van het meest kletsnatte basketbalkamp van Leuven geweest zijn. Steevast de eerste 7 dagen van juli en toen die keer door en door én door verregend. Gelukkig zijn al de basketbal aktiviteiten daar indoor, maar de verplaatsingen tussen slaapplaats, sporthal en Alma-restaurant... ho maar: ik zie de massa's na

kom zegt Ekster ik ga jullie vertellen over een klein sterrenkind het sterrenkleinkind uit je dromen over kleine Niké Évora over die ene avond die veel te korte avond vertellen om haar vast te houden om haar nooit te vergeten om haar aan ons hart te drukken in een duizelingwekkende herinnering Niké Évora jij was toen pas geboren  vandaag word je al vijf "kom hier, kom... dat ik u draag" (KF) Niké Évora  De Mondt Peerdeman 19 mei 2018 Met dank aan Olivier Brunot , tekenaar en graveur, die me zijn fiat gaf om een nieuw werk 'in uitvoering'  van hem als achtergrond voor 'Ekster' in deze compilatie te gebruiken. Un grand merci à vous, Olivier.

HET WORDT TIJD om hier een bekentenis af te leggen. Dat het niet gelukt is. Mijn 'nieuwjaars-voornemen' om 1 dag op 7 zonder scherm te leven was goed bedoeld maar blijkbaar te hoog gemikt. Denk dat het net geen twee maanden geduurd heeft. Toen was er een probleem met een of andere administratieve afhandeling die ik toch snel geregeld wilde hebben. Het was sterker dan mezelf en het excuus kwam me goed uit. Lang verhaal kort: ik heb gefaald en dat wil ik hier ootmoedig toegeven. Heb ondertussen enkele flauwe pogingen ondernomen om die draad weer op te pikken. Helaas... Probeer nu de 'scherm-uren' wat onder controle te houden, maar ook niet meer dan dat. Blijkbaar maakt  internet en alles eromheen te zeer deel uit van mijn dagelijks leven. Wil later nog wel eens proberen. Z ou toch moeten kunnen voor iemand die zonder roken, zonder alcohol, zonder koffie, zonder... door het leven gaat. Maar net daarom: er zijn een aantal contacten die anders niet zouden kunnen en nu mijn

DAAR ZIJN ZE. Eindelijk nog eens in levende lijve gezien en dientengevolge ook nog een keer op deze blogpagina. Geleden van begin januari: een try-out in Borgerhout, in de Theatergarage. Wat toen nog een pril beginsel was, nog in opbouw maar wel al een voorstelling is nu helemaal  GRIND  aan het worden. De bedoeling was om minstens nog één tussenstap mee te maken, nog eens een meer gevorderd probeersel of misschien een van de allereerste avonden voor een groot publiek. Niet dus. Een en ander heeft er inderdaad 'anders' over beslist, en dus... had ik gelukkig toen al tickets gekocht. Arenbergschouwburg  Antwerpen: de Grote, parterre oneven, rij 5, stoelen 17 en 19. Kort samengevat: E17 & E19, vanwaar de hoofding... Weer een prachtprestatie van 'onze jongens'. Twee podiumbeesten die er telkens opnieuw, al meer dan 30 jaar lang, in slagen om iedereen op het puntje van zijn of haar theaterstoel te krijgen. Maar ook eraf, omhoog en bewegen die lijven, do the move! Besch