123. Merci en dankuwel

ONE TWO THREE. De startcijfers voor de hoofding van deze bijdrage. Mijn gevoeligheid voor getallenreeksen, cijfermatig hocus-pocus tot en met getallen die simpelweg voor mij iets aparts hebben. Niet te onderdrukken referenties bij 7 'heilig' 17 'geluk & geboorte' 63 'vader' 107 'ouderlijk huisnummer' 123 'perfecte drie-op-een-rij' ... nog net niet dwangmatig, maar toch zeer wenselijk. Zal zelden vergeten terug te koppelen. En dus nu weer een 'één-twee-drie' waarbij ik een logische uitleg-aap uit m'n mouw moet schudden om die foto met slechts twee items te verantwoorden. Vooruit dan maar...

Dat ik op korte tijd het eerste boek van Myrthe van Velden & Lander Severins heb uitgelezen. Of beter: dat ik mij door hen heb laten meeslepen. DRIJVEN, het dubbelverhaal van hun voorlopig verhaal zoals het voor een deel ook uit hun twee Grof Geschud-voorstellingen -wat niet hetzelfde is- valt op te maken. Maar dieper, met hun beider inkijk- en belevingswerelden constant naast en over en achter elkaar. Consequent ♀︎ en ♂︎ afwisselend om een nieuw hoofdstuk(je) aan te vangen. Mooi hoe twee jonge mensen tegen het leven, hun leven, aankijken. Hoe ze analyseren, fileren, het verloop van hun samen-apart-opnieuw samen en toch weer apart ontrafelen om dat door het boek heen bijna als een ajuin voor onze ogen af te pellen. Er wordt heel wat blootgegeven, de eigen kleine kanten en grotere problemen. Moed opbrengen om los te laten, angst om alleen te zijn, keuzes maken om wat kan toch samen te doen. `Betekenis geven aan hun leven, samen en apart. Eerlijk en oprecht, het moet wat zijn om nog steeds als duo op het podium te staan. Kan alleen maar hopen dat ze dapper door blijven gaan. Voor mij zijn ze zo goed, te goed om het bij twee voorstellingen en een boek te houden. En nog dit over het boek: by far het mooiste en meest gevatte 'open einde' dat ik in jaren gelezen heb. We want more!

Stef Bos, die ouwe krijger, hoe komt hij hier terecht? Omdat de foto-achtergrond een ouwe Ikea-zetel is? Op z'n plaats dus. Na het lezen van 'DRIJVEN' kwam ik als vanzelf bij zijn muziek uit: eerst terug naar Is dit nu later. De stilte,  De eenvoud, Papa,... Maar bij onze zo lang uitgestelde ontmoeting met Simon & Marianne V. kwam ook heer Bos zoals zo vaak eerder ook ter sprake. En dit prachtig album opnieuw in beeld: Een sprong in de tijd, 2015. Na die meer dan ruime Corona-break konden we eindelijk de draad oppikken. Het was direct als vanouds  en bijbabbelen dat het een lieve lust was. Zalig, maar de dag te kort. Thuis moest het gemiste album meteen uit de kast, en kijk in potlood op de binnenhoes: simon&marianne-5 april 2016. Een heleboel echte Stef Bos-nummers, geniaal. Dichter bij de kern, Einde of begin, Hoek af, Foto's, Vogelvlucht... Ik hoor in zijn nummers terug fragmenten uit het boek. Bij Myrthe & Lander heb ik over hetzelfde gelezen. Maar dan feller, soms heftiger, de taal van jonge wolven. Op zoek naar ruimte in hun hoofd.  Soms berustend, en toch vooruit willen. Ik kan het niet alleen... Om maar te zeggen: Stef Bos en Grof Geschud, een fijne cocktail. 

Laat 'drie' dan maar die open ruimte op de zetel zijn. Plaats en tijd om te rusten en te bekomen, ondertussen genietend van onze Nederlandse taal en wat die oertalenten er van kunnen maken. Merci Myrthe, merci Lander, Merci Stef!! Dankuwel.