HET WILDE MAAR niet lukken. Schrijven, het kwam er niet meer van. Geen druk denk ik dan, niks moet. Maar het is wel mijn uitlaatklep, hé. En met de winter voor de deur steken kleine en andere kwaaltjes makkelijker de kop op. Het vallen van 't blad kwam dit jaar later dan gewoonlijk en dus hoopt alles zich een beetje op. Beetje vastzitten, niet aan het schrijven geraken en dan wenkt de klaagmuur. Tussentijdse zelftesten blijven (gelukkig!) negatief, als dat al een goed teken kan zijn of tot enige troost mag leiden. Wel zijn er wat verkoudheidsverschijnselen, is er een schouder die niet goed meewil, een hoge rug die vastzit en de lage rug die ik met de nodige omzichtigheid gebruik en/of belast. Met het toedienen van de volgende testosteron-blokker in het verschiet, een bijhorende bloedprik voor PSA-controle, een serie kiné-behandelingen voor de opspelende schouder, het ondertussen toch wat voorzichtiger omgaan met en doseren van de krachtoefeningen die het ouwe lijf in shape moeten ...