Marco Polo Strikes Back

MET DANK AAN de heer  Nicolaas-Nico-Dijkshoorn   en zijn  Middagjournaal   van vrijdag 5 november. Heel terechte aandacht ging daarin naar 'de nieuwe' van Admiral Freebee : The Gardener . Mooie muziek en rijke inhoud. Heb hem veel te lang te weinig 'gedraaid' en naar geluisterd. Zal dus een en ander moeten inhalen. Mijn Spotify-abonnement gaat zijn prijs weer meer dan waard zijn. Beloofd Tom Van Laere , hier zit een nieuwe fan/luisteraar van je creaties. Dit als inleiding op wat ik mij als eigenlijk inhalen van net iets te lang niet-bloggen had voorgenomen. Voor wat het waard is hier een samenvatting van de laatste leeservaringen. Alejandro's leugen van Bob Van Laerhoven . Vond moeilijk de weg en al helemaal geen leesritme. Als ik achteraf de lovende recensies lees zal het wel aan mij liggen. Vond het zeker een straf verhaal, dacht vaak té straf. Ging het er daarom niet zo vlot in bij mij? Als dat al een vorm van waardeoordeel mag inhouden. Blijkbaar is de realitei...

UPS AND DOWNS. Zo gaat dat in het leven. Daar ontsnapt niemand aan, ook geen Marco Polo. En dus heb ik mijn dagdagelijks bestaan nog eens moeten herschikken naar de fratsen en strapatsen van de prostaatrestanten in mijn lichaam. Leverde de combinatie van bestralingen en hormoontherapie in 2020 nog mooie resultaten op, dan bleek exact een jaar later de PSA-score opnieuw fors te stijgen. We grijpen opnieuw naar de testosteron-blokkers en nu op langere termijn. 1 of misschien 2 jaar. Om de te verwachten spier- en botverzwakking op te vangen/tegen te gaan neem ik nu extra calcium en begeef ik mij aan een fysiek onderhoudsprogramma. Thuis, op mijn vraag om eigen verantwoordelijkheid te nemen. Planning, discipline, karakter, volhouden. Maar ook niet overdrijven. Heb m'n eerste lesje al geleerd wat betreft benen en meer precies knieën. Na twee weken een stapje teruggezet. Maar verder goedgevulde dagen, en dan nog zoveel andere interesses. Een mens komt tijd te kort, en dus sneuvelt er tu...

GEWOON ANDERS LEZEN  tussen de bedrijven door. De schilderbedrijven, bedrijvigheden, bezigheden, goedgevulde dagen. Een maand geleden las ik 'Een kleine verrassing' van Hendrik Groen . Nog zo'n cadeau voor m'n 70ste, van schoondochter Shanthi. Die begint mij steeds beter te kennen en weet zelfs wanneer ze me best welk boek kan aanbieden. Voor mij een eerste kennismaking met het werk van Groen: lichtvoetig, 'verrassend', vlot geschreven en meeslepend. Korte hoofdstukken, makkelijk verteerbaar. Na een rustige opwarming kwam ik in m'n ritme, werd ik meegezogen in het verhaal en wilde steeds meer en sneller maar zonder overhaasting naar de ontknoping. Relaxed lezen, hoe dan ook, een bizar verhaal dat dan weer wel op herkenbare wijze gebracht wordt. Benieuwd? Probeer het eens, het brengt ontspanning op een onverwachte... euhh: verrassende wijze. Recensies zijn niet altijd even lovend, maar als leeservaring op zich vond ik deze best te pruimen. Iets helemaal ande...

DAT HIJ WEER een snipperweek genomen heeft hoor ik u denken. Hier en daar zelfs luidop. Dat enkelen van jullie als naar gewoonte zitten te wachten op een nieuw bericht. Dat zoiets niet te dikwijls meer moet gebeuren, eigenlijk toch niet kan. Akkoord, ik pleit schuldig. Weet dat het deze keer helemaal aan mij lag: stond ik daar een weeklang het buitenhoutwerk te verven. Een klus waar tijd in kruipt, en aandacht, en toewijding. Afwassen en ontvetten, opschuren maar niet fanatiek, en daarna schilderen. Tientallen meters randjes langs de glasramen: constant gefocust. En niet alleen op die randjes, voor driekwart van de hele ververij bestijg ik de ladder. Van enkele treden tot meters hoog, tot aan 'La Corniche' zoals mijn vader altijd zei als de mensen op 't Molenheike vroegen waarheen de vakantie zou gaan. Klim- en klauterwerk om alle hoeken en kanten, bochten en bogen te bereiken. Nu er een '7' voorstaat gaat het precies toch iets minder vlot, of ben ik gewoon wat voo...

DIT ZIJN ZE dan: de nieuwkomers. De vanaf dag één perfect passende en comfortabel lopende stappers van Adidas . Middels een door "de Streverkes" genereus gesponsorde "H70thBD"-aankoopbon bij AS Adventure mag ik ze sinds enkele weken de mijne noemen. Licht, soepel, sterk, waterafstotend. Wees maar zeker dat ik er mij een "Happy Mister" bij voel. De Polder lonkt, en ook op verplaatsing heb ik er al gebruik van gemaakt. Vooruit dan maar, op stap: op naar weer jarenlang wandelgenot.  En of er na het LUMIX-tijdperk van die escapades prentjes gaan gemaakt worden... ? Wees maar gerust: ook op dat vlak werd een vervanger gezocht en gevonden. Die lag al wel langer te wachten, en kwam voorlopig slechts heel sporadisch aan bod. Omdat die dekselse Panasonic het maar niet wilde begeven, het gewoon supergoed bleef doen, lekker in de hand lag. Maar nu gaan we eraan beginnen: de  ⍺58 Sony en ikzelf, we zullen ons beste beentje - in dit geval het aangepaste objectief - m...

MET DE LAATSTE sporen van herinnering aan een kantelpunt in mijn aardse bestaan, resten van de feestglitter op het bureaublad. Het was toen - weeral enkele weken geleden - geen 'aangenaam' fietsweer en dus nam ik m'n toevlucht tot de hometrainer. Tussen de Tour en de Vuelta, geen coureurs om al peddelend te volgen op het scherm. Dan zie ik daar op de boekenplank deze staan: DAG JAN I en II. Twee prachtige selecties uit het werk van taalvirtuoos, radiomonument én meer dan gedegen sportjournalist  Jan Wauters .   Gesproken en geschreven columns. Zijn unieke stem nog eens te horen doet me wat: veel wielercommentaar - al dan niet vanop de motor - maar ook de OS 1972 in  München en tussendoor een paar keer WK voetbal. Schitterend hoe hij de dingen benoemt en op onvergetelijke manier in mijn/ons geheugen heeft geprent. De CD laat de tijd op de home-pedalo voorbij vliegen. Er staat geen maat op. Na ruim een uur neem ik het boek erbij en blijf, iets rustiger nu, lezend op de fi...

GA EERLIJK TOEGEVEN dat, hoe beperkt mijn recentelijk OS-beleven ook geweest is, er toch enkele dagen diende afgekickt. Dat de météo ondertussen typisch Belgische kapsones onderhield hielp daarbij niet echt. Gure en sterk wisselende weersomstandigheden hielden mij veelal binnen en het gemis van "Tokyo Live" was zelfs voelbaar. Dan is herpakken de boodschap, en gelukkig zijn daar de boeken. Nooit helemaal weggeweest maar binnen de Olympische context toch enigzins op de achtergrond gesukkeld. En dan weten dat er bij m'n 70ste weer heel wat leesvoer tussen de geschenken te rapen viel. Ben dus klein en voorzichtig begonnen met een mini- Verhulst . Dimitri , de koning van de Helaasheid , komt als naar goede gewoonte weer verrassend uit de hoek. Enige duiding hierbij gaat het genot van het lezen sowieso beperken. Dat mag ik u niet aandoen. Een echt mini-boekje, net iets meer dan een kortverhaal. Al lang geen voldragen roman, hoewel het daarvan in aanleg veel eigenschappen etal...

DE EERSTE WEEK van mijn nieuwe decennium was goed gevuld én geladen. Met wisselende weersomstandigheden, ellendig dramatische situaties en schokkende taferelen. Pepinster, Esneux, Verviers, Dinant ... hallucinante beelden. Wateroverlast, overstromingen en stormschade. Zij hadden zelfs twee keer 'van Jan' terwijl wij er 'gelukkig' aan ontsnapten. Maar hoe lang nog? Nog eens Urbain-'banus-Servranckx citeren? 1974 : "De wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen om ons heen..." over vanalles, en in 2015 een aangepaste klimaat-versie. Hoeveel leed kan een mens verdragen? Als een hele dorpsinfrastructuur wordt weggespoeld, auto's als speelgoed door de straten dobberen en slachtoffers worden beweend. Het gebeurt allemaal niet zo heel ver van ons bed, maar het blijft bij beelden en verslaggeving. En dus schrijf ik geld over om de hulpacties mee te ondersteunen. Een druppel (!!?) op een hete plaat...  Ondertussen zijn ze er in Tokio aan begonnen: de ' OS ...

IK ZEN 70. Om ervoor te zorgen dat mij dit niet ongeweten zou passeren noch ontglippen hadden de kinderen ten huize enkele geheugensteuntjes aangebracht. Toen de kater op stap was met zijn Alte Kameraden hebben de Poloiaanse muizen zich eens goed laten gaan. Naast het dansen bleef er nog wat tijd over voor andere bezigheden. Op afspraak wellicht? Ze weten heel goed dat 'versieren' tal van betekenissen kan hebben en ook meerdere ladingen dekt. Tot wat dit geleid heeft ziet u op bijgevoegde collage. Heb mij om technische redenen moeten beperken tot een selecte greep uit het aanbod. Een aantal zaken zijn herkenbaar. La Pola rondde immers dezelfde kaap eind vorig jaar en dus werd er gerecycleerd. Goed voor onze planeet. Wat nog bruikbaar was mocht een tweede keer in de spots.   Knap gedaan. Naast een vertrouwd gevoel gaf mij dat ook de tijd om te wennen aan het idee én de realiteit dat er een nieuw levensdecennium voor de deur staat. Voor en achter iedere deur van elke kamer in on...