Marco Polo Strikes Back

ZOU DIT LUKKEN? De  blogstilte heeft lang genoeg geduurd. Nog maar eens. Vanalles en nog wat heeft me de afgelopen tijd beziggehouden maar bleek niet meteen blogwaardig. Proberen, even dubben, toch nog een beetje wachten en opnieuw wat bedenktijd ingelast. En dan nu...?  Om te beginnen lijkt het 'uitvullen' van de tekst in de blogger-draft  niet meer te lukken. Proberen, zoeken, nog een poging. Te lang geleden? Er zal wel ergens een verborgen foutje zitten in mijn ondertussen haperende werkwijze zeker? Wil me er niet drukker in maken dan tot nu al gebeurt. Rustig aan, jongen.  Gaan we dan met het verhaal voor vandaag. Misschien wordt het wel morgen voor er iets deftig uit het klavier komt. Geen paniek echter, als dit niet goed komt is het nog maar zo. Er zijn erger dingen om je druk over te maken. Tot morgen... Vandaag is 'morgen'... en dus smijt ik me nog een keer. Wat bij welke foto past mag u zelf uitzoeken. Het zou zomaar eens tot spitse combinaties kunnen leide...

vandaag wil Ekster  ons opnieuw vertellen over een klein sterrenkind ons sterrenkleinkind over kleine Niké Évora en over die ene veel te korte avond vertel Ekster, vertel om haar nooit te vergeten haar aan ons hart te drukken haar vast te houden voor altijd lieve Niké Évora je wordt zeven vandaag "kom hier, kom... dat ik u draag"   (KF) Niké Évora  De Mondt Peerdeman 19 mei 2018

EEN TWEEDE KEER met dezelfde bemanning naar dezelfde bestemming. We hadden er zes maanden geleden zo van genoten dat er gerust een vervolg mocht komen. Dat was dus vorige week. Rustig park, rustig huisje, rustige duinen, rustige zee. Wel met, op ruime afstand van de vakantiehuisjes, een mooi aanbod aan georganiseerde activiteiten, vooral voor de 'kleintjes'. In ons gezelschap zat zo'n enthousiaste youngster, bruisend van energie. Toch bleek de nabijheid van de zee en de bijhorende lucht een gunstige invloed te hebben op het slaappatroon van de jeugd. En... konden ook de oudjes van voldoende nachtrust genieten. Zelfs de volle maan in al haar glorie heeft onze slaap niet verstoord. De aparte locaties tussen met duingras begroeide zandruggen zorgen voor een bijzonder rustgevende sfeer, en ook dat is mooi meegenomen om van een korte vakantie een recuperatie-booster te maken. Er moet niks, er mag vanalles, en daar proberen we een goeie mix van te maken. Regelmatig naar het stra...

EEN HALVE EEUW al loopt deze 'spring in 't veld' op onze aardkloot rond. Onze eerstgeborene, Bieke. Het doet wat met een mens als het zover is en hij zijn kind de 50 ziet passeren. Ik kan boeken vullen met  anekdotes en straffe verhalen allerhande, maar ik houd het bij deze twee gecollageerde prenten. Eentje van toen en een van bijna nu. Die zeggen zoals we allen weten zoveel meer dan... En om af te sluiten natuurlijk nog een hele dikke proficiat aan onze jarige.  Hieper de pieper de piep, Hoeraaa !!!!

KWESTIE VAN VOLHOUDEN en zeker niet opgeven, dat is de raad die ik mezelf blijf inpompen. Doen er zich misschien drama's voor op de gepensioneerde werkvloer? Neen. Wel behoorlijk wat aanpassingsproblemen bij de overschakeling naar een nieuw computermatig communicatie- en werktoestel. De 'ouwe' iMac was aan vervanging toe, en dat op zich is niet zo moeilijk dacht ik. Gewoon een 'nieuwe' kopen en we gaan verder. Om puur nostalgieke redenen en omdat mijn hoofd al zovele jaren ingesteld is op de kuren en de fratsen van 'den ouwe' bleef 'de nieuwe' na aankoop nog een hele poos in de verpakking en deed ik nog 'efkes' verder zoals ik dat gewoon was. Na een tijd, behoorlijk lang volgens mijn IT-coach/zoon Bram, mocht ie dan toch uit de doos. En naast 'den ouwe' op de bureautafel staan, dat werkt makkelijker. Maar als een mens ondertussen gaat beseffen dat er best wat opkuis en reorganisatie aan te pas mag komen, dan werd dat wél een probleem....

GEDAAN MET RUSTEN? Daar lijkt het wel op nu onze periode van Houtavense bezinning achter de rug is en ook de vroege intocht van de lente verteerd wordt. Eindelijk weer lekker weer! Nadat ik mij er de vorige keer met enkele zinnetjes van afmaakte als het om de White House-vaudeville van Trump & Co ging, smijt ik er nu toch maar die meer-dan-duizend-woorden-prent tegenaan. Een compilatie gebaseerd op beelden uit de integrale Youtube-versie van de Amerikaanse circusact van het jaar. Georchestreerde chaos ten top, met in elke foto jazeker... het zelfverklaard alwetend opgestoken Trump-vingertje. De situatie ziet er niet goed uit en ik kan alleen maar hopen dat verstandige mensen voldoende tegenwind zullen/kunnen geven. "We zien wel!" zeggen we dan en laten dat deel van de actualiteit toch maar even 'links' liggen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.  En die foto's hierboven dan? Een schijnbeweging om de privacy te beschermen van hen die verder in dit bericht de blogisti...

WE ZULLEN DOORGAAN , laat daar geen twijfel over bestaan. Het is niet omdat er weer een dikke week gepasseerd is dat er hier 'niet' meer geblogd zal worden. Na zijn laatste spoed-escapade in het UZA heeft den deze een korte pauze genomen. Gepland, vooraf geregeld maar met een toevallige nauwkeurigheid die aan het ongelofelijke grenst. Er paste net een weekend tussen de spoed-passage en het vertrek voor een zoveelste verblijf in een natuurhuisje. Dat kan alleen mijn eigenste Pola voor mekaar krijgen. Heer Polo met drie generaties vrouwelijk schoon op stap. Bestemming: Kromven in Merksplas. Ten vierde male, maar voor het eerst dus in ruimer gezelschap. Las ik toch net voor ons vertrek in 'Klokje van Thuys' een stukje van Mieke , die blogollega wiens woordkunstenarij en filosofiteiten mij iedere keer opnieuw kunnen bekoren. Zalig om haar gedachtenkronkels te volgen waarmee zij de meest gewone dingen een bijzondere touch meegeeft. Zo ook nu weer, inderdaad eentje over het ...

VEERTIEN DAGEN AL. Zolang is het geleden dat er hier voor het laatst iets verschenen is. Verschijningen zijn niet meer van deze tijd, dus... ben ik het kwijt? Wat kwijt? De drive om het klavier te beroeren en gedachten in tekstvorm te spuien? Of was er -nog maar eens- te weinig tijd? Het was druk ja, want nu tante Corona iets minder dwingend aanwezig blijkt te zijn wordt er van alle kanten opnieuw meer sociaal contact en activiteit verwacht. Goed, niks fout mee, want dat moeten we de voorbije jaren het meest gemist hebben. Maar even snel ben ik, nu we er weer volop tegenaan mogen gaan, de rust en de stilte van toen gaan missen. Met de paasvakantie kwamen ook de herinneringen... de goede week, de tradities, de 'stille' zaterdag omdat de klokken naar Rome vertrokken zijn. Als ze op zondag terugkomen hebben ze eieren bij, of is het de paashaas die daarvoor zorgt? Dat festijn hebben we deze keer in onze tweede 'thuis' georganiseerd en beleefd. Natuurhuis 't IJsvogeltje ...

ÉÉN - TWEE - DRIE...   omdat de cijfers van de hoofding iets meer uitleg verdienen. En omdat ik eraan houd om feiten en herinneringen op een rijtje te zetten. Ordnung muss sein, nicht?! 21 maart  begin van de lente (hoewel 20 de astrologisch correcte datum is) Maar dus naar aloude traditie en familiale gewoonte: 21 maart, begin van de lente, dag waarop de magnolia in onze achtertuin er nog quasi ongeschonden bijstond. En sinds enkele jaren geleden zowat elke dag van het jaar voor een speciaal aandachtspunt staat: ook World Downsyndrom Day . Om dat aan zoveel mogelijk mensen kenbaar te maken dragen we (minstens) op die dag twee verschillende sokken. Liefst sokken die goed in het oog springen. We noemen het ook "steunkousen". Yep, om hen die hiermee te maken hebben te ondersteunen.... 22 maart is dan weer al 15 jaar de dag dat onze gedachten heel speciaal gaan naar " de Witten Bompa ". De papa van La Pola die sinds die dag in 2008 niet meer onder ons vertoeft. Een bi...

HET WAS ME de zevendaagse wel deze keer. Sluimerde er al enige tijd een idee om wat veranderingen aan te brengen in het zitkamermeubilair dan knalde deze week de kogel met een rotvaart dwars doorheen de beslissingskerk. La Pola maakt al snel haar vierde online-voorontwerp op de website van I K E A . Om beter zicht te krijgen op de zaak gaan we de oude kast alvast afbreken. Zomaar. Dat blijkt ook nog te kunnen zonder brokken maken. Direct een afspraak vastgelegd met de Kringloopwinkel en de volgende ochtend wordt alles netjes opgehaald. Win-win... Kale muur, nieuwe ideeën. La Pola voert nog enkele wijzigingen uit in haar plannen: voorontwerp vijf komt dicht bij de definitieve versie. Wij op pad naar de Aartselaarse vestiging van die ene Zweedse meubelgigant. 'Onze' Jens ' is er niet, jammer. Maar bij de afdeling 'Opberg- & Wandmeubelen' staat de even vriendelijke als performante Glenn ons bij in de ultieme keuzes. Alles netjes opgelost: de onderdelen, de aanta...

DIT WORDT 'EM  dan, de laatste MPSB-blog van het jaar. Als alles verloopt volgens plan dan hebben jullie na deze en vanaf morgen alleen nog de dag-voor-dag " FOTO TOP12 2022 " tegoed en dat zal het dan geweest zijn. Om deze laatste aflevering in te vullen staan er een serie bijzondere items geprogrammeerd die voor mij van de voorbije week een van de fijnste van het jaar hebben gemaakt. De strijd tegen mijn prostaatkanker wordt onverminderd en gelukkig ook mét suXXes voortgezet. Zit sinds ruim een jaar aan de hormoontherapie, en die werkt momenteel perfect. Het was weer tijd voor de driemaandelijkse controle én het VIIIste Zoladex-shot. De resultaten zijn prima, dus da's goed nieuws. Oncoloog content en ikke natuurlijk ook. W e zullen doorgaan!  Tussen test en evaluatiegesprek reed ik naar Amsterdam , had daar met Bram een afspraak om te helpen klussen. Het bleek weer een van de meest gezellige en hartverwarmende bezigheden te zijn die een ouwe pa met z'n volwassen...

EVEN STILSTAAN BIJ wat begin november op mijn pad kwam. Dat laatste ook letterlijk bedoeld. Beginnen we daar dan maar mee. Zo verloopt dit verslag meteen in niet-chronologische volgorde. Zondag ll. ging Olivier V. voor zijn 100ste marathon 'op pad'. Heb hem enkele jaren geleden leren kennen, zijn strapatsen gaan volgen, contact gehouden en dus wilde 'nonkel marrek' nog eens in levende lijve aanwezig zijn bij Oli's zoveelste. Een man met grootse plannen en projecten die hier al enkele keren aan bod kwam. Over zijn boek   en het O-Five project van vorig jaar kom je meer te weten door op de gekleurde links hiervoor te klikken. In 2022 gaat het om 42 marathons te lopen in 42 weken tijdens dit jaar waarin hij 42 wordt. Die 100ste 'over all' was meteen de 41ste in zijn geplande reeks van 42. Die sluit hij zondag a.s. af met de marathon van Athene. Mooier kan het toch niet worden zeker?! Maar afgelopen zondag was ik dus partiëel fietsbegeleider op de lokale omlo...

KEUZE TE OVER om het 'over' iets te hebben vandaag. Ga stilaan mijn selectieprocedure moeten bijschaven: het is een pak eenvoudiger om het in een aflevering iets uitgebreider over één ding te hebben dan bij een fotocollage ook nog een gecombineerde tekstbijdrage uit de mouw te schudden. Maar dan wordt het dus kiezen met het daaraan onvermijdelijk verbonden 'verliezen'. Toch zal het ervan moeten komen/moeten van komen... kiezen! Deze keer kon het bijna niet anders: zoveel te doen, zoveel omhanden, niks willen missen, alles willen vertellen. Ga ik daarmee in de fout? Meer dan waarschijnlijk, en toch doe ik het (nog minstens één keer). Mijn excuses daarvoor met de achterliggende verzachtende omstandigheid van een post-Covid19 periode en daarmee gerelateerde cardiale turbulenties waardoor ik hopelijk op enig mededogen van mijn lezers en volgers mag rekenen. En dan nu in min of meer chronologische volgorde... Aangezien het herstel zijn tijd krijgt, een aantal tuinklussen vo...

DE JAREN TACHTIG.  Die onvergelijkbare "eighties" van de vorige eeuw, of wat dacht u anders? En hoe ik er de voorbije dagen op terugkeek. Het triviale "waarom" van dit terugkijken verdient enige aandacht middels bijkomende commentaar. Het begon met een praktische overweging: met dit weer zou het geen probleem mogen zijn om het tuinhuis eens helemaal leeg te halen. Niet zomaar, wel om 'eindelijk' serieuze orde op zaken te stellen in de verzameling jarenlang bijgehouden en veilig opgeborgen spullen. Wie weet, ooit komt dit nog eens van pas... Er staan, hangen of liggen onmisbare, iets minder noodzakelijke, alledaagse, weinig gebruikte tot en met de obligate totaal nutteloze 'dingen' in dat tuinpaviljoen. Daar moest nu maar de al dan niet grove borstel doorgehaald worden. Het plan was gemaakt, de uitvoering liet op zich wachten: D-day zat vol buien, aanhoudende regen en wind. Uitstel dan maar. Ondertussen mezelf wat in bescherming genomen en een 've...

THE NEXT GENERATION. Kleindochter KiKi zette zopas een volgende basketbalstap en bekent meteen ook kleur. Groen! Neen, voorlopig geen Oxaco, Gembo of Guco voor de kleine meid. Die zet ze nog even 'on hold'. Wie weet is dat iets voor later. Neen, het mag duidelijk zijn naar wie haar voorkeur uitgaat bij de aankomende NBA Play-off Finale. Het moet gezegd: bompa Polo heeft meer dan één hand in de keuze van het basketbalbordje gehad. En dat het bij ons aan de deur van het tuinhuis hangt mag ook geen toeval heten. Lag al een tijdje te wachten in de speelgoedkast, en dit leek me het geschikte moment om de Celtics lucht te geven. NBA Finals 2022 Golden State vs Boston . We zijn er klaar voor: Game 1 donderdagnacht om 03.00 uur. Wekker zetten? Wie weet?! Maar nu kort even terug naar dat basketbordje: misschien wordt het wel de aanloop naar een tweede basketbalboom? Voor meer uitleg: klik hier . Jaren geleden...   Na het samen boren, vijzen, ophangen en eerste 'shotjes' oe...

GELUKKIGE VERJAARDAG, VADER ! Vandaag word je 100. Niet meer hier tussen ons, maar de datum klopt wel. Dus in mijn gedachten, waar ik je steevast "vokke" blijf noemen. De vader uit m'n jongste jaren die keer op keer het onderste uit de kan moest halen. Ervoor zou zorgen dat zijn gezin niks tekort kwam. Je wilde er absoluut voor gaan, en je wist dat niks vanzelf zou komen. Je verloor als kleine jongen te snel je moeder, hebt dapper doorgezet tijdens je jeugd want in het nieuw samengestelde gezin moest je extra je mannetje staan. Geen cadeau's. Kwam dan de oorlog en je vlucht naar het zuiden om niet naar de Duitse werkkampen te moeten. Ziek terug, daarna genezen maar wel getekend voor het leven. Zeker in die tijd. Een nieuwe stap was het huwelijk met "ons moeke". Jullie emigratie naar het einde van de wereld: Essen werd het thuishonk. Fiere papa, dapper ondernemen, af en toe naar zee. Dat kon toen met onze Minerva. Maar tegenslag bleef je achtervolgen. Weg zaa...

     samen met ekster      achterom kijken      naar jou, Niké                                                    en  naar die avond                                                      dat je bij ons kwam                                                     maar  te snel weer ging                                                 ...