300. Stille boeken
DAT HET STILAAN tijd werd om nog eens iets van mij te laten horen. Dat anders des buitenwerelds ongerustheid omtrent mijn welbevinden zou toenemen. Dat het toch geen 'werk' is om de mensen zo op hun honger te laten zitten. Dat het bestaan van een blog de schrijver niet verplicht om vaak te publiceren, maar dat af en toe een teken van leven geven niks teveel gevraagd is. Deze en andere al dan niet in vraag gestelde opmerkingen krijg ik te horen en te lezen nu het weer even geleden is... geleden is dat er hier nog iets (van) nieuws te rapen viel. Zeer terechte commentaren op het feit dat de stilte reeds enige tijd lijkt ingetreden. Wees gerust: de uitingen van bekommernis zijn aangekomen en hebben hun doel niet gemist. Vooruit dus met de evenhoevig holhoornige melkproducent, aan de slag. 't Is ook niet zómaar een volgende post die uit het klavier dient getokkeld. Uitgerekend voor de driehonderdste keer wordt in de MPSB-variant van dit blogsel een bericht de virtuele wereld i...