169. Tweeluik

HET BLIJFT ZOMEREN hoewel dat seizoengewijs pas vanaf overmorgen zal zijn. Officieel op 21 juni. Maar qua temperaturen zitten we er al volop in. Da's niet ongewoon de laatste jaren. Het klimaat gaat z'n opgejuinde gangetje en de gevolgen worden steeds meer voel- ende ook voorspelbaar.  Geheel los daarvan is mijn dartele reisleidster eerder al met het idee gekomen om in onze rij natuurhuis-uitstappen eens voor een dubbel te gaan. Zelfs voor daarvan sprake was bij 'den Aantwaarp'. Of zou zij dan toch een loos gerucht uit de Bosuil-catacomben hebben opgevangen? Het feit is daar dat we vertrekken voor een kleine week Merksplas in de Antwerpse Kempen en ons daarna voor een ruim verlengd weekend verplaatsen naar het Brabantse Lage Mierde in Nederland. En dat alles dus onder hoogzomerse omstandigheden. De eerste stop is op vertrouwd terrein en bij bekend 'volk'. Kromven 3.0 is het ondertussen al geworden. En ja, hoe kan het ook anders dezer dagen: met een warme ontvangst door Patricia en Herman. De dagen worden gevuld met wat fietsen en wandelen, regelmatig een plons in de vijver voor wat we vroeger zouden benoemd hebben als zwemmen maar nu dus niet meer is dan wat ik daarnet schreef. Niet meer maar ook niet minder: een plons met wat gespetter ter afkoeling. Daarnaast blijkt er ruim tijd voorzien om uitgebreid te niksen alsook te zorgen voor de voeding van onszelf. Dat laatste geheel eerlijk verdeeld: la Pola kookt, het door haar geprepareerde verorberen we samen, en den afwas is dan weer voor mij. Daar word ik helemaal rustig van. Zen! Net als een jaar geleden gaan we op bezoek bij John en Josphine in Hoogstraten. Niet zoals toen na een spannende zoektocht via de kinderen. Nu weten we op voorhand wie en waar, en het wanneer wordt besproken en telefonisch vastgelegd tijdens de heenrit naar ons vakantieverblijf. Het wordt een zalig wederzien met een heel warm gesprek over waar we het de vorige keer nog niet hadden en met een reeks al dan niet medisch gerelateerde updates. Volgend jaar opnieuw? In de Kromven-tuin loopt een rijke verzameling Kempense hoenders vreedzaam edoch op respectabele afstand tussen de Canadese ganzen. Een stel meerkoeten met jongen zoekt zijn weg op de vijver naar veilige schuilplaatsen, want die reiger kan je voor geen sikkepit vertrouwen. Ik probeer te (her)lezen, maar Het Heelal van Stephen Hawking is deze keer blijkbaar te hoog gegrepen. Ik doe m'n best maar raak echt niet vooruit. Dan maar een (voor ons) nieuw gezelschapsspel uit de doos gehaald: Keer op Keer. Ik ga kort zijn: "Keer op keer krijg ik op m'n donder..."

En dan wordt het tijd om te verkassen. Een goed half uurtje autorijden naar de volgende: Atelier B&B Buitenshuis in Lage Mierde. Een ontdekking van La Pola, en wat voor een... Za-li-ge plek!! Klein en knus en vol bijzondere toetsen. De gezellige creativiteit spat er vanaf, maar tegelijk heel functioneel. Het kleine 'buitenhuis' ligt achter de tuin van Monique en Michel, geheel beschut onder statige bomen tegen de  hitsige strapatsen van 'onze' zon. De ideale ligging voor een zomers verblijf. Aan het buitenterrasje zorgen kamperfoelies en rozen voor een zwoel geurenpalet. Hier leven we buiten. Een kleine keuken met eettafeltje beneden, slaapkamer en doorlopende zitruimte boven. Perfect voor een passage met twee. Ook hier trekken we erop uit, met de fiets en te voet. Nog altijd 'gewoon' met de fiets. Geen grote tochten, maar "29-93-98-96-28-29"... netjes door La Pola uitgestippelde route(tje)s ! Door de bossen, die hier in het Brabantse ruim voorhanden zijn. Onder de dennen heersen de varens. Wat een plezier om daar doorheen te voet je weg te zoeken. Zeker als je plots de tel kwijt raakt en geen knooppunten meer terugvindt van de gekozen wandelroute. Lekker 'basic' en vol met mooie paadjes, plekken, plassen, uitzichten, mensen... want er is ook tijd om bij toevallige ontmoetingen van gedachte te wisselen. Zoals daar boven op d'n Flaestoren. Levensverhalen in pocketformaat, we kunnen wel blijven vertellen. Daags nadien weer een combo-tripje: fietsen tot aan de Andreas Schotel-route, waar we al eerder een stuk van bewandelden maar nu de andere kant op gaan. Nu langs 'de meester aan het werk', iets verder een rij sequoiabomen - échte!! niet zo 'more than big' als in Amerika, maar wel groot, later toch weer langs de 'badende dames' van toen en tot slot nog even stil te staan  bij 'de Melkfabriek'. Afsluiten doen we met een lunch in De Huyskamer waar de fietsen gestald waren. Fijne dag! En er is meer: die avond lees ik ergens dat Bruce Springsteen op de wei van Werchter zal staan, dat broer Jan er met het hele gezin bij zal zijn (en ik weer niet)... na wat over en weer beslissen we dat The Boss op ons eigen kleine Buitenshuis' weitje zal staan. Vanavond nog wel! Voor ons alleen, ver weg van alle drukte, met de vogels in de bomen en een verdwaalde kip achter de heg: Bruce Springsteen Tour 2023... vanop Spotify naar de kleine Boombox. Weer een onvergetelijke avond! Oh ja, ook dit nog: ik krijg weer een keer op m'n donder! Voor de laatste dag sparen we de koninginnenrit: fietsen van Lage Mierde naar Hoge Mierde en terug. Klinkt goed, maar stelt weinig voor. Het is tijd om af te bouwen. En in te pakken, af te ronden, de sleutel in te leveren en afscheid te nemen. Tot een volgende keer, Monique en Michel. En nen dikke 'Merci!!' aan La Pola voor het geslaagde tweeluik. Dat smaakt naar nog...