Marco Polo Strikes Back

ALS DIT BEELD u aan het denken zet dan stelt dit mij tevreden en kan er hier met een gerust hart verder op het klavier getokkeld worden, bouwend aan eindelijk nog eens een blog-epistel. Het gaat hem om KROOST , de derde theatervoorstelling van Myrthe en L ander , aka Grof Geschud . Sinds vier jaar liggen zij behoorlijk hoog in Polo's schuivenbestand. Logisch toch als dit jonge stel/duo met Lijmen, Broeden en Drijven een beklijvende drie-op-drie scoren. Twee voorstellingen en één roman. Schitterend! Niet alleen naar mijn smaak en genoegdoening, maar ook volgens een hele rits cultuur-recensenten uit diverse media. En dus lijkt het mij al even logisch dat ik elk van die voorstellingen meerdere keren heb gezien. Van prille try-outs tot avant-premières, en daar bovenop nog kijk- en belevingsbeurten in theaters en CC's van zeer verschillend kaliber. Hun 'spel' blijft evolueren, er valt telkens weer iets nieuw te ontdekken. En dat wilde ik voor de zoveelste keer nog maar ee...

VANDAAG VALT HIER de eerste sneeuw. Blijkbaar was 'de kans op' aangekondigd door onze weervoorspellers, maar voor mij kwam het als een complete verrassing. Gewoon even kijken wat het wordt en dan kan ik daar later misschien wat meer blog-aandacht aan schenken. In mijn planning zat voor deze bijdrage een korte oplijsting van 'de laatste(n)' die zich de voorbije dagen aan mij presenteerden. Zouden het te laatste bladeren zijn die onze dakplatanen in de tuin droppen? Nog niet echt, maar wel dag na dag een containerke vol. En zo wacht ik op een goed moment om te snoeien en te hakselen. Ik houd u op de hoogte. Verder is er de vijfde ' Karels Crypto' waar ik alweer een heel eind in gevorderd ben en mij stilaan over de laatste puzzels ga buigen. Tot meerdere geestelijke voldoening en mentale zelfbevrediging als er weer eentje helemaal klaar is. Maar evenzo tot verstandelijke frustratie als de oplossing maar niet wil vallen. Nog even dus, maar geen nood: als Vereertbr...

NU ENKEL WOORDEN , geen beeld(en). Mijn huidig contentement behoeft geen foto's of plaatjes om het u duidelijk te maken. Met gemak zou ik er de klassieke 'duizend woorden' aan kunnen wijden. Misschien worden het er minder, maar daar zal de tevredenheid niet onder lijden. Het zit 'em dus toch in de kleine dingen, het ene al iets belangrijker en spannender dan het andere. Maar allemaal genoeg om er mee of naartoe te leven. Zitten we wel eens in een negatieve flow dan hoeven we niet lang naar woorden te zoeken: "Als er iets mis of stuk gaat dan volgt er snel een ander, en soms nog meer..." Een ongeluk komt nooit alleen en dat zullen we laten horen. Maar ik ga deze keer over een opeenvolging van fijne en gelukkige momenten die mij voldoening geven, en dát wil ik u ook laten weten. Sommige waren gepland, andere kwamen er toevallig of uit noodzaak bij en dat alles op twee goedgevulde dagen. Het begint met de voorziene halfjaarlijkse cardio-controle. Deze keer mét in...

DAT KOMT ERVAN. Denken dat je al de tijd van de wereld hebt en daarnaar plannen maken. Om van alles en nog wat te doen terwijl je weet dat datzelfde 'alles' zal moeten wijken en je na een week mag vaststellen dat de beoogde verwezenlijkingen op de schop kunnen maar dat je ondertussen wel enorm hebt genoten van wat op je pad kwam. Dat de prioriteit van de week boven alles stond omdat er een verjaardag kon gevierd worden en dat dit op vraag van de jarige aan zee zou gebeuren. "Vorige keer was ik echt nog een baby en daar weet ik nu niet veel meer van, dus zouden we nog een keertje terug kunnen gaan? Please?!" En dan doen we dat, omdat het kan en omdat wijzelf dat ook nog wel eens willen. We trekken naar Ouddorp, op Goeree-Overflakkee (klinkt al exotisch, toch?) in Nederland.  Terwijl 'de dames' ons logement onder de organiserende handen nemen trekken bompa en kleindochter er een eerste keer op uit om 'de zee' te zien. Een zalig moment als ze van bovenop...