Marco Polo Strikes Back

'HET HEELAL' WOOG  dus  zwaarder dan verwacht. Het is ook groter dan gedacht. Heb ik dit boek de eerste keer wel helemaal doorgelezen?! De tweede poging draaide alleszins uit op een 'rechtse hoek' van Stephen H. en Polo hing in de wetenschappelijk lecturale touwen. Het zat er deze keer blijkbaar niet in. Opgave na 70 bladzijden en compleet gemiste focus. Tussen de kleine alternatieven op de boekenplank van het "Buitenshuis" in Lage Mierde (zie collage bij #169) vond ik Het water komt van Rutger Bregman . Net wat ik nodig had. Hij benadert de onderwerpen op een heldere manier en levert zeer toegankelijk leesmateriaal. Ook dit mini boekje was er zo een. Heel vlot uitgelezen én de boodschap begrepen. Dat zette me bij thuiskomst terug op het goede spoor. Uit m'n rugzakje (want écht, daar hadden die de ganse trip ingezeten!) haalde ik bovenstaande drie. Om te herlezen, en deze keer zou het lukken.  Eerst kwam de heer Bregman zelf opnieuw aan bod. Daar had ik

HET BLIJFT ZOMEREN hoewel dat seizoengewijs pas vanaf overmorgen zal zijn. Officieel op 21 juni. Maar qua temperaturen zitten we er al volop in. Da's niet ongewoon de laatste jaren. Het klimaat gaat z'n opgejuinde gangetje en de gevolgen worden steeds meer voel- ende ook voorspelbaar.  Geheel los daarvan is mijn dartele reisleidster eerder al met het idee gekomen om in onze rij natuurhuis-uitstappen eens voor een dubbel te gaan. Zelfs voor daarvan sprake was bij 'den Aantwaarp'. Of zou zij dan toch een loos gerucht uit de Bosuil-catacomben hebben opgevangen? Het feit is daar dat we vertrekken voor een kleine week Merksplas in de Antwerpse Kempen en ons daarna voor een ruim verlengd weekend verplaatsen naar het Brabantse Lage Mierde in Nederland. En dat alles dus onder hoogzomerse omstandigheden. De eerste stop is op vertrouwd terrein en bij bekend 'volk'. Kromven 3.0 is het ondertussen al geworden. En ja, hoe kan het ook anders dezer dagen: met een warme ont

ER IS DAN toch een (voorlopig?) slot gekomen aan mijn poging om de debuutroman van Karl Ove Knausgård tot het einde toe uit te lezen. Bleek dat  Buiten de Wereld  ook buiten mijn interessegebied viel. Het zij zo. Lang ben ik echter niet zonder lecturale bezigheid gebleven. DRIJVEN van Myrthe van Velden & Lander Severins , misschien beter gekend onder hun verzamelnaam Grof Geschud, lag met een lonkende knipoog te wachten op een hoekje van de leesplank. Wie wel eens meer op deze blog terecht kwam weet waar ik het over heb. Of anders klik je maar op de gekleurde hyperlinks hierboven. Het werd een derde lezing. Om maar te zeggen dat dit boek mij helemaal te pakken heeft. En iedere keer graaf ook ik een laag dieper. Denk ik toch. Probeer ik te vatten of hét verhaal nu ook echt hún verhaal is. Of toch niet. Die korte situatieschetsen vanuit verschillend standpunt, in een chronologische flipperkast van vroeger en nu of tegelijkertijd, maar telkens met een heel consequente beurtrol om

  DE ZONNIGE DAGEN hebben dan toch hun intrede gedaan. Nooit panikeren, niet klagen. Maar toch... ik begon bijna te twijfelen. Zeker als de aangeboden Facebook herinneringen mij herhaaldelijk met de neus op die meteorologisch hoogstaande Corona-tijden drukten. Hoe toen het blijkbaar immer mooie weer mij telkenmale naar buiten lokte. Vroege wandelingen in de Polder, fototoestel bij de hand. Lekker lang en onbezorgd mijn weg zoeken langs krimpende waterpartijen en doorheen de naar water hunkerende natuur struinen. Daarna thuis ontbijt op het terras en de opnames checken. Want verder niks te doen. Selecteren, bewerken waar wenselijk, bijknippen waar nodig en dan monteren in iMovie. Muziekje erbij en klaar was het zoveelste filmpje.  Om de bezoekers van m'n 'pagina' te verwennen met natuurimpressies van 'ons' polderlandschap en af en toe zijn bewoners. Dat waren nog eens tijden. Beperkingen alom, weinig contacten en zoeken naar veilige activiteiten. Maar rust en geen m