Marco Polo Strikes Back

HIER GAAN WE dan. Wie heeft toen gedacht dat we het zover gingen schoppen? De kus van alles of niks moet ergens in november 1971 uitgewisseld zijn. Vastgelegd op de analoog gevoelige plaat door een toenmalige Sportkot medestudent. Ben hem later uit het oog verloren maar deze prachtige 30x40 foto op hard karton hebben wij er wel aan over gehouden. Merci Mick! Twee jaar later gingen we er dan helemaal voor. Zoals toen in onze katholieke leefgemeenschap de gewoonte was: eerst voor de wet en daarna voor de kerk. Vandaag 50 jaar geleden... "in de echt verbonden". Net als nu was het een zaterdag, en 's avonds tijd voor een feestje apart met collega's en ander jong geweld. Een week later volgde dezelfde afspraak en belofte voor het altaar. Voor altijd, in goede en in slechte dagen... Het lijkt erop dat we het nog gaan halen ook. The seventies... dan toch allebei in 't wit zeker? En nen jive om het avondfeest in te zetten. Man, man, man... euhh, vrouw: wat een herinnerin

LAAT DE BOEL de voetbalboel. Alle dwazigheid geregistreerd, ongenoegen geventileerd, sportief onbegrip binnenstebuiten gekeerd. Maar nu terug naar wat m'n aandacht wél waard is, en dat zijn... boeken! Naar wat gelezen werd en naar wat er nieuw op de plank ligt. Laatst gelezen is VENTOU X van Bert Wagendorp . Niet zomaar, neen: grondig hérlezen. Na februari 2015 moet er nog wel ergens een tussenbeurt geweest zijn, of toch niet. Dan heeft dit werkstuk wel heel lang moeten wachten... maar nu dus opnieuw. Prachtig, aangrijpend. Moet mezelf na menig hoofdstuk(je) een moment van bezinning gunnen. Het vertelde nog eens de aandachtsrevue laten passeren, beseffen wat ik in de jacht van het verhaal misschien gemist had. Dat er zich doorlopend ontwikkelingen voordoen die compleet uit mijn geheugen waren gewist. Dat zeker naar het einde toe het mij een totaal nieuwe geschiedenis lijkt te worden. Ga bij de kladnotities voor dit stukje op zoek naar wat er hier of in een eerdere blogversie ooit a

WAT EEN HEISA. Het kwam afgelopen weekend gewoon even binnen als een voetbalistiek fait-divers. Dat dacht ik tenminste. Niet zo de 'gazetten' en andere mediakanalen die hun tijd en ruimte maar al te graag aan dat voor hen belangrijkste (neven)aspect van het dagelijks leven besteden. Of is het eerder 'vergooien'? Westerlo - Genk... zegt u dat iets? Paar decennia geleden werd daar niks aan gekoppeld: voetbal, koers, bedevaart...? Geen mens die zich daar iets kon bij voorstellen en al helemaal niet druk om ging maken. Maar nu? De tijden veranderen en iedereen in sportief medialandschap smijt zich op die 'schandalige' laatste 6 minuten van het reguliere competitievoetbal in de Belgische eerste klasse... oeps, dat mag niet meer: de Jupiler Pro-League. Oké, just is just! Dat klinkt inderdaad 'belangrijk'. Voor zover u er nog echt niks over gehoord hebt... maar dat zal wel niet, dus ik mag aannemen dat u (min of meer) op de hoogte bent. Door de waanzinnige com

'VOOR HET EERST' las ik net voor de tweede keer. Vijf jaar geleden voor het eerst. Vond het toen al de absolute moeite waard, en nu nog meer. Net als bij andere tweede of verdere lezingen heerst de indruk dat er meer aan de oppervlakte komt. Zoals bij het herhaald bekijken en beleven van eenzelfde  goede theatervoorstelling. Uit eigen ervaring geef ik zomaar enkele namen mee: Kommil Foo, Grof Geschud, Raf Walschaerts solo... er valt elke keer een nieuwe laag te ontdekken. In het verhaal, de intonaties, de klemtonen of wat aangepaste anekdotes. Kwam puur toevallig tijdens wat opzoekwerk bij een blogsel terecht waarin eerder het hierboven afgebeelde boek al ter sprake kwam. Herman van Veen schrijft over ouder worden en hij doet dat goed. Zalig proza (dat me telkens weer aanport om ook zelf in dat ik-loos van Veen's de zinnen aan te vatten!) en inspirerende poëzie (zelden met zo weinig woorden zoveel weten suggereren): ze blijven aan de ribben kleven. Verhalen over ouder wor

DE VOORBIJE WEEK was  weer meer dan gevuld. Met bezigheden en bekommernissen. Laat me met de eerste beginnen en de tweede nu eens voor mezelf houden. Of reserveren voor een gesprek 'één op één'? Bij tussentijden gewoon bezig zijn met plezante en interessante dingen, meer moet dat voor deze op rustgestelde niet zijn. Eigen goesting en daarbij af en toe ingaan op een fijne tip. Dat begon op het leesvlak met een 'stukje' geschiedenis van Antwerpen. Het is inderdaad bij een mini-hap gebleven: Het verhaal van Antwerpen wordt momenteel slechts met mondTjesmaat geconsummeerd. De verteltaal die buurman Axl P. onze Antwerpse burgervader ontlokt in de ATV-serie over 't Stad is vele malen beter te pruimen dan wat B. De Wever & J. Vermant op ons loslaten in deze turf. Dus in behapbare  porties verdelen en later wellicht/misschien nog eens heroppikken. Ter afwisseling de fiets op, indoor welteverstaan, ik bedoel de hometrainer. Een prima tip gekregen van college-maat en re