319. 't Is mor dagget wet

OM TE BEGINNEN gaan we naar nummer 1: nu 'de klein van ons klein' de overstap naar het 'eerste' leerjaar heeft gemaakt en haar 'eerste' week alweer achter de rug heeft is er even aandacht voor de 'eerste' letters en woordjes die volgens het leerplan 'klikklak'-gewijs aan de jonge breintjes mogen opgelepeld worden.  Waar is de tijd van ons jaren '50 aap-noot-mies leesplankje? Heb de indruk dat we toen met forse sprongen vooruit en hogerop moesten terwijl er nu meer stap(je)sgewijs gewerkt wordt. De lage lat? Zullen we even afwachten wat dat gaat geven? Blijft de interesse voor die aparte letters of is het een pak minder uitdagend en gaat de aandacht verloren? We gaan het zien, letters leren gebruiken om woordjes te vormen en een bloggende bompa die met  k - m - i en s alvast een heel zinnetje in elkaar weet te knutselen. ik mis kiki. Niet gewoon een zinnetje en bovendien: mag het toeval heten dat dit zomaar en ineens door mijn gedachten schoot? Wordt meer dan waarschijnlijk... neen: wordt zeker vervolgd. 

Gaan we in numerieke volgorde verder dan is het nu de beurt aan 50. Niet de zanger/muzikant in beeld, wel onze Polderse woonwijk is een hele halve eeuw oud geworden. Hoe snel kan het gaan, mensen? En dat wij hier in 1975 ook al woonden, zij het niet op hetzelfde adres, toen de wijk nog in volle opbouw was. Er materialen en toestellen gebracht en achtergelaten werden die even vlot na de werkuren weer werden op'gepikt' en van eigenaar wisselden. Dat er toen een éénhandige nachtwaker toezicht hield die écht gewapend was. Dat ik hem 's avonds laat na de basketbaltraining in Brasschaat met een afgesproken lichtsignaal van de auto-koplampen kon laten weten dat ik het was en hij gerust verder kon met z'n andere taken. Dat we met de eerste bewoners een hele hechte vriendenkring hadden opgebouwd, dat we toen ook al niet vies waren van feestjes, bbq's, uitstappen en andere etentjes. Allemaal jonge twintigers met Roger en Jeannine als heuse oldies die toch perfect pasten in onze groep. Zoveel herinneringen die door m'n hoofd gaan terwijl ik buurman Axl Peleman zit te beluisteren, fotograferen en bewonderen tijdens zijn optreden bij deze 'Polderstadfeesten 50'. Zou hij... ik zoek het even op: ja hij draait al iets langer mee op onze aardbol dan dat de Hobokense polder geürbaniseerd werd. Hij is dus van vòòr '75, maar doet het nog altijd meer dan goed. 't Is mor Dagget wet! 

En dan is daar 200. Op een of andere manier komt hier een zak met 200 kleine foam bouwplankjes terecht. Bedoeld om samen met andere 'onbruikbare rommel' naar het recyclagepark te brengen. Geen plannetjes, geen papieren, geen niks... Toch wil ik het een keer proberen. Eerst die merknaam eens googelen: Mouz'Tik. Behoudens wat amazon-aanbiedingen valt er weinig te rapen. Dan maar zelf wat constructies uitvinden, verschillende bouwwijzen testen. Het lukt me: stapelen, combineren, plat en/of rechtop. 't Is plezant en ik ben meteen 'verkocht'. Niks recyclage, wel proper opbergen in een stevige doos. Voor als ik een stil moment van rust wil invullen op een creatieve manier. Het kind in mij is tevreden. 

Vooruit nu, om af te sluiten naar  ∞, de liggende acht of de lemniscaat. Het symbool van oneindigheid dat ik hier wil bezigen om nog maar eens aan te geven hoeveel ik wel kan genieten van lezen en van boeken lezen in het bijzonder. Deze keer Het Pauperparadijs van Suzanna Jansen. Beschrijving van 5 generaties armoede in de familie van de auteur. Anderhalve eeuw armoede in Nederland, maar ook in Vlaanderen. Over het leven in wat nu nog bekend staat als de 'Koloniën van Weldadigheid'. Hoe men er geplaatst werd, soms uitgeraakte maar heel vaak ook als een soort lotsbestemming weer naartoe werd gezogen. Niet altijd even makkelijk om de draad en vooral de chronologie in het familierelaas niet kwijt te raken. Maar het loont de moeite. Samen hiermee heb ik ook Paupers en boeven van Jan Libbenga gekocht. Wat dat wordt zal ik pas later weten, want eerst is het nu 'eindelijk' aan Nexus van Yuval Harari. Een dikke turf over informatie, waarheid, wijsheid en macht. Over AI, van waar dat gekomen is en waarheen het ons kan, zou, gaat brengen. Na Sapiens, Homo Deus, de lessen voor de 21ste eeuw en het beeldverhaal van Sapiens... mijn zoveelste Harari. Hebt geduld, misschien wel véél geduld, en dan zal ik u vertellen wat ik ervan vind. Eén ding is zeker: ik blijf lezen...

't Is mor dagget wet!