Marco Polo Strikes Back

SNELLER DAN VERWACHT en veel eerder dan gedacht is hier dus de gisteren aangekondigde triviale update. Blijkbaar is m'n body-battery na de middagdut én een deugddoende nachtrust voldoende heropgeladen om opnieuw een klein stukje van m'n bloggerstong te laten zien. Zeker niet het achterste, maar toch dit. Op de foto hierboven twee heuptasjes. Het zwarte verfromfaaide model links heeft vele jaren dienst op de teller. Een massa airmiles en een beduidende hoeveelheid kilometers, in de auto en op de fiets. Een handig tasje waar oorspronkelijk een portefeuille en een leesbril hun plaats in vonden. Bleek ook handig om huis-, auto- en/of fietssleutels in op te bergen. En niet te vergeten telkens een mobiele telefoon, wat ging van de Nokia-Gsm tot de huidige iPhone. Toen er op reis nog met baar geld betaald werd was het de plek om 'portemonnee-gewijs' Amerikaanse dollars, Franse francs, Spaanse peseta's, Griekse drachmen, Braziliaanse real, Mexicaanse peso's, Senegalese

LANGE PAUZE INGELAST. Gebeurt meer en meer de laatste tijd. Geen zorgen om maken, doe ik zelf ook niet. Geen druk, niks moet, en als het weer eens kan kom ik wel met een 'post'.  Heb de indruk dat ik dit soort inleiding hier wel eens eerder heb neergepend. We gaan gewoon verder. Met een klassieker: "Na regen komt, als je veel geduld hebt en heel lang wacht waarempel en bijna niet meer te geloven... zonneschijn!" Het is dan toch gebeurd: zon, geen tot weinig wind en een aangename temperatuur. Ook hier over onze Hobokense polder. En of dat iets doet met een mens? Wees daar maar zeker van: fietsen afgestoft en eindelijk nog eens een echt tochtje gemaakt waarbij ik m'n body-battery van puur enthousiasme zo goed als plat heb gereden. Het kind in mij was zo blij dat het er weer eens tegenaan mocht en kon gaan, en dat heeft dan zo zijn gevolgen. Zij waarmee ik al 50 jaar een duo vorm had er -electrisch ondersteund- minder last van. Slimme madam? Toch heeft ze mij niet o

DE TIJD VLIEGT  en hoewel niks echt moet kan er veel en zijn de dagen goedgevuld. Ben net terug van de kaboutertournee en heb me voorgenomen de sportieve activiteiten wat op te voeren. Daar komen extra uren aan te pas. Toch houd ik ook graag een beetje lectuur op het programma. Een vlot leesbaar en niet te lijvig boek is dan een aanrader. Sinds ik niet meer drink... Dat onderwerp ligt me wel weet je: ben sinds zo'n kleine 7 jaar zelf ervaringsdeskundige in deze materie. De interesse is er zeker, en daarbij komt dat auteur Evi Hanssen zus en schoonzus is van een koppel oud-collega's. Ben dus erg benieuwd naar de ervaringen die hier gedeeld gaan worden. Of er herkenbare invalshoeken zijn en of er andere dingen speelden dan bij mij. Dat zal wel, want niemand vertrekt met eenzelfde problematiek en niemand komt zo'n proces op dezelfde manier door. Het lezen kan tijdens gestolen momenten: korte hoofdstukjes die de meest verschillende aspecten van dit onderwerp aan bod laten kom

EEN GOEIE REDEN om lang te wachten op een nieuwe aflevering in dit bloggebeuren? Noem het gerust een uitvlucht. De paasvakantie natuurlijk. En meer bepaald de tweede week daarvan. We trokken nog eens naar een natuurhuisje, in Oud-Turnhout deze keer.  Wandelen en fietsen in en omheen natuurgebied De Liereman . Vooral het Stoeberpad viel in de smaak van onze jongste reisgenoot. Maar ook de oudjes genoten van het landschap en de rust. Het was blijkbaar tijd om te herbronnen en de batterijen nog eens op te laden. Wisselende maar toch meestal aangename weersomstandigheden. Altijd een pluspunt als je met een 'kabouter' op stap bent. Een kabouter...? Een hele Kabouterberg dan nog wel! Iets verder van de thuisbasis en dus een kort autoritje naar Kasterlee dan maar. Wandelen, klimmen en dalen, spelend leren en kabouters spotten. Deze eerste prospectie smaakt naar meer en dus werden er alvast wat foto's in een collage gepropt. Eens kijken of het zo lang genoeg in het geheugen blij

EEN WEEK TUSSEN twee elkaar overlappend én aanvullende huwelijksdata. Weet wat me in 1974 overkwam. Om godsdienstig traditionele redenen werd er 'vroeger' voor alle zekerheid niet alleen voor de Napoleontische wetgever getrouwd, maar ook nog eens in de kerk. En in ons geval dan wel op twee aparte dagen. Twee keer feest, en iedereen content. Heb er de voorbije 49 keer niet bij stilgestaan, maar zo'n tussentijd mag ook wel een naam hebben. Wat gedacht van 'intermatrimonium'? Zoals 'interbellum' maar dan iets vredelievender.  Een periode als deze biedt een mens ruimte om na te denken en een goed boek helpt daarbij. Twee boeken zelfs. Niet gewoon goed, maar bijzonder en aangrijpend. Begon met   Beneden in het dal  van Paolo Cognetti , die van 'De Acht bergen' en andere. Ben eerder al gevallen voor deze bergchroniquer en dat is nu niet anders. Raas een eerste keer in no-time door het als een mozaïek gebrachte verhaal. Doe dat na twee dagen nog eens