Marco Polo Strikes Back

JA HET KAN  verkeren of met andere woorden: een gewoonte maar ook een oordeel of overtuiging kan en mag herbekeken en/of aangepast worden. Een voorbeeld. Was het nù (na heel lange tijd weliswaar!) de zevende of toch de achtste keer dat ik afgelopen week  Het Parfum ter hand heb genomen en nog maar eens in no-time helemaal heb uitgelezen? Vermoed dat begin deze maand in de aangekondigde 'herlezingen' deze klassieker van  Patrick Süskind  al eens ter sprake kwam. Uit 1985 alweer. Toen liep ik de plaatselijke bib nog regelmatig in en uit, mét boeken. Veel later ben ik om een of andere hebberige reden beginnen kopen. Heb deze toen bij de 'nieuwe'  gevonden, gelezen en meer dan goedgekeurd. Kort daarna moet ik die dan, toen nog ten uitzonderlijken titel, zelf gekocht en dus direct bij m'n favorieten geklasseerd hebben. Weet dat ik het boek binnen het jaar al een eerste keer herlezen had én... hem direct ook maar meenam op zomervakantie. Naar het zonnige zuiden van Frank

DRIE WEKEN LATER... Nieuwjaar lijkt bijna vergeten, maar niets is minder waar. Daarvoor zorgen onze Chinese medemensen alover de hele wereld. Vuurwerk om de kwade geesten te verdrijven vind ik een goede reden om de boel nog eens op gang te trekken. Met het Chinese nieuwjaar stappen we ook het jaar van het Konijn in, meteen de gelegenheid om een wens van deze rederijker te delen. Al bijna een jaar is het geleden... RIP Stijn, en dank voor je treffende teksten en poëzie. Ze helpen me af en toe nog wel eens door wat gekke toestanden en hun gevolgen heen. Ook bij een vroege afspraak voor de technische autocontrole? Was wegens het nieuwe vehikel weeral 4 jaar geleden en dan zijn de automatismen een beetje zoek. Alles lijkt goed te verlopen tot ik net voor het buitenrijden te horen krijg dat de "middenpinker links" niet werkt. Geen idee, dat kleine lichtje was me nog nooit opgevallen. Maar goed, of net niet goed: de "rode kaart" is mijn deel. In het voorlopig enige mini-s

GISTEREN WAS MIJN  derde internetvrije dag van 2023. De nieuwe challenge - remember MPSB #145 - verloopt vlot. Elke week 'één etmaal zonder' zint mij wel, om te beginnen en voorlopig geen problemen. Voelt nog wel wat geforceerd aan maar geeft ook adem en ruimte. Juist: ademruimte. En in die ruimte aandacht schenken aan de kleine dingen, de goeie momenten, het leven ín dat moment. Dat lukt allemaal vrij aardig. En zo hou ik ook nog even vast aan mijn cd-revival. Deze week is Van 'The Man' Morrisson aan de beurt. Weer een stapeltje cd's uit de kast gehaald en draaien maar. Daarbij hoort ook een verzamelbox(ke) van Them 1964-1967 ... met daarin de volledige collectie van slechts vier lp's die de band waarvan hij toen  lead-zanger was geproduceerd heeft. Het verhaal van het hoe en wanneer deze muziek de mijne werd kwam al eens eerder aan bod in een vroeger blog: hier   dus klikken. Nostalgie troef! Daarnaast zijn er afgelopen week ook twee hometrainer-ritten gered

"na'genieten: blijven  genieten of achteraf genieten van iets dat al voorbij is." Zo staat het in van Dale's Groot Woordenboek der Nederlandse taal. Tweede deel j/r. Elfde uitgave 1984. Van bij het  begin al een aanvullend genot om dit op de oeroude traditionele manier te gaan opzoeken. Maar dat dan nog op meervoudige wijze, want daar zou het over gaan in deze bijdrage. Dat genieten in het moment zelf  belangrijk is werd me recentelijk meegegeven middels een pakketje differente theezakjes. Overgoten met een al dan niet kokend maar wel op de juiste temperatuur gebrachte hoeveelheid water en een tijdje 'trekken' omgetoverd tot een heerlijk kopje thee. Da's puur genieten, en ondertussen terugdenken aan wat fijn en goed was is dan na'genieten. Zo kwam KRUISPUNT weer af en toe aan bod. De jaren '70 in een prachtig vertelde familieroman. En DRIJVEN - het boek, maar ook de twee daarin verwerkte voorstellingen van Myrthe & Lander. Hoe jonge mensen hu

STOND EIND 2022  nostalgischer wijze in het muzikale teken van Leonard Cohen dan draaien hier sinds enkele dagen de cd's van heer  Mark Knopfler op volle toeren. Dire Straits, solo-albums, live-concerten, soundtrack's... het kan niet op. Een ouderwetse compact disc uit het plastiek doosje halen en het verdere afspeelprotocol doorlopen voelt heerlijk gedateerd aan. Dus na mijn verzameling 'Cohen' komt nu een ruim handvol 'Knopfler' aan de beurt. Moet eerlijkheidshalve toegeven dat er ook heel wat opgevuld wordt via Spotify, fantastisch wat daar allemaal nog naar boven komt. Deze week blijft helemaal voorbehouden aan de fenomenale gitaarstijl en bijhorende composities van The Long Road over Sultans of Swing tot Romeo & Juliette en vele anderen. Het is puur genieten, smikkelen en smullen, en wat daarna komt... Ondertussen heb ik het leesritme opnieuw wat kunnen opkrikken, en Kruispunt heeft er uiteindelijk in behoorlijk vlot tempo aan moeten geloven. De s

NOG GEEN WEEK zijn we ver in het nagelnieuwe 2023 en de eerste vijftig tinten grijs zijn al gepasseerd. Regen, wind en donkere luchten. Dat hebben we alvast gehad, en zoals afgesproken in de openingsblog van dit jaar ga ik daarover niet klagen. Om het goed te maken een zonsondergang die warmte brengt en rust uitstraalt. Heeft eigenlijk niks met vandaag te maken, maar wel iets om stante pede gelukkig bij te worden. Zo voel ik het toch. En als er dan een kopje thee bij mag...  Meteen een geschikte achtergrond om mijn nieuwe uitdaging van het jaar voor te stellen. We hebben het er wel eens over: dat zé toch zo dikwijls op hún smartphone zitten, op hun eentje in de zetel hangen en de a-sociale media uitpluizen, aan de computer of de laptop zitten. Om eerlijk te zijn moet ik zelf ook schuldig pleiten: het bloggen is altijd een mooi excuus en als er iets moet opgezocht worden wil ik daar ook graag tijd voor vrijmaken. Meestal volgt er dan nog een al dan niet korte blik op de mailpagina, wor

VOL GOEDE MOED heb ik me aan het klavier van mijn overjaarse iMac gezet. Zijn traagheid geeft me de tijd om goed na te denken over wat ik hier nog aan wensen en bedenkingen wil poneren. En van die tijd heb ik ook ten volle gebruik gemaakt. In de eerste versie liet ik me vangen aan de opsomming van een reeks meestal niet al te vrolijke nieuwsfeiten uit het afgelopen jaar. Uiteraard gingen de bedenkingen daarbij de negatieve kant uit. Niet doen Marco, wat voorbij is is voorbij. Daar helpt geen lievemoederen meer aan en ook boosheid kan daar niks aan veranderen. Zelfs aan het benoemen van de feiten wil ik me hier niet schuldig maken. We staan samen aan de start van een nieuw jaar en daar gaat het voor ons allen weer 'moeten' gebeuren. In de kleine dingen, de persoonlijke momenten, in wat we er zelf van willen maken. De mouwen opgestroopt, de schouders eronder, de beuk erin, vooruit met de geit. Dat dier gaat ons helpen. Weet niet wat de Chinese kalender erover zegt, maar bij deze