Marco Polo Strikes Back

OP DE VALREEP  nog snel even naar de Kalmthoutse heide . Een tussenstop op weg naar Essen waar m'n zus de zeventig kaarsjes mag uitblazen en wij haar gaan verrassen op de dag zelve. HBD Rita!!! De heide, het was lang geleden. Te lang vind ik nu zelf. Als tijdens mijn jeugdjaren dit prachtige natuurgebied zomaar binnen handbereik lag, het doel was van de eerste gezinsuitstapjes op de fiets met vader en moeder, om met de scouts een trektocht doorheen te maken of met de jeugdvrienden te gaan zwemmen in 't Muggepiske... Het was zo simpel a'maal . (deze link kan ik zeer warm aanbevelen!) Veel later de plaats om met Maurice voor onze eerste marathon te trainen en tijdens enkele 11 stedentocht-winters met collega Pjottr de schaatsen onder te binden om rondjes te rijden op de Putse Moer. Nostalgie alom! En dus doet het dubbel deugd als er nog eens doorheen die heidevlaktes wordt gewandeld. Dubbel, omdat het nog net op die 'purperen hei' is. Niet het hoogtepunt van de bloeip

WE ZULLEN DOORGAAN , laat daar geen twijfel over bestaan. Het is niet omdat er weer een dikke week gepasseerd is dat er hier 'niet' meer geblogd zal worden. Na zijn laatste spoed-escapade in het UZA heeft den deze een korte pauze genomen. Gepland, vooraf geregeld maar met een toevallige nauwkeurigheid die aan het ongelofelijke grenst. Er paste net een weekend tussen de spoed-passage en het vertrek voor een zoveelste verblijf in een natuurhuisje. Dat kan alleen mijn eigenste Pola voor mekaar krijgen. Heer Polo met drie generaties vrouwelijk schoon op stap. Bestemming: Kromven in Merksplas. Ten vierde male, maar voor het eerst dus in ruimer gezelschap. Las ik toch net voor ons vertrek in 'Klokje van Thuys' een stukje van Mieke , die blogollega wiens woordkunstenarij en filosofiteiten mij iedere keer opnieuw kunnen bekoren. Zalig om haar gedachtenkronkels te volgen waarmee zij de meest gewone dingen een bijzondere touch meegeeft. Zo ook nu weer, inderdaad eentje over het

DEZE ZOMER BLIJFT aan de ribben plakken. Er was een hete aanloop, een kletsnat middenstuk en nu gaan we blijkbaar opnieuw een warme en droge periode tegemoet. Het is wat het is en we zullen het ermee moeten doen. En niet alleen met het weer. Er is momenteel nog veel meer wat mijn aandacht wekt en dagen vult. Bij Sporza hebben ze een aanbod bij mekaar gescharreld waar een enigszins sportief ingestelde kijker niet omheen kan. En waarvan heer Polo bij regelmaat een portie tot zich heeft genomen. De Ronde van Frankrijk bij de mannen én de vrouwen, de spannendste passages van de life uitzendingen. De magazines, de duiding en de achtergrond poespas eromheen laat ik dan weer voor wat ze zijn. Het EK basketbal met de Belgian Cats, het WK voetbal voor vrouwen, de WK's wielrennen en atletiek en de EK's hockey en volleybal. Ben vast hier en daar iets vergeten, oh ja... en de Vuelta en het WK gymnastiek zitten er ook nog aan te komen. Uit de vorige bijdrage hebt u allicht begrepen dat er

HET KOMT ZOMAAR uit de lucht vallen. Wat de oorzaak is en hoe het begint staat hierboven in kleine letters en tussen de lijnen te lezen, de start en het lanceerplatform van een nieuw mini-project. Als een overenthousiaste bompa denkt zijn kleindochter telefonisch te kunnen stimuleren om haar bachelor-paper tijdig in te leveren. Zijn het de vroegtijdige herfst-vibes die me in deze waterig kille zomer al te pakken hebben? Het zou zomaar eens kunnen, en als het zo is dan hebben ze me stevig in hun greep. De weg naar de schrijfhoek en het klavier wordt platgetreden. Een dagdagelijks ritme onderhouden en de challenge niet uit de weg gaan, dat is het pad waarop de amateur-schrijver op jaren zich begeeft. De omstandigheden spelen in mijn voordeel en daar wil ik gebruik van maken. Weinig om handen met dit barre weer en de regelmaat van het polderwandelen helpt om het kopke leeg te maken en ideeën te verzamelen. Het zal gaan over herinneringen die ik wil delen, korte flashes uit mijn jonge en m

TOEN IK DACHT dat alles getoond en geschreven was over ons tweede verblijf bij De Droste, toen lag deze nog op mij te wachten om uit te werken. Een batterij mezenkasten waar een collagewaardige selectie uit moest gehaald worden. Want dit is lang niet alles wat we daar tijdens onze laatste fietstocht voorgeschoteld kregen. Tussen Broekland en Hengeveld in de Waterstraat is een prachtige collectie buitenverblijven voor klein gevogelte te bewonderen. Dat deden we dan ook. Eerst er boom voor boom voorbij gepeddeld en kijk daar, en zie deze, en het is nog niet gedaan. Fietsen geparkeerd naast de weg en teruggewandeld tot het begin van de reeks. Babbeltje met de dame van de Limousin . (Dat ontdek ook ik nu pas!) Zij wist te vertellen dat het de creatieve buurman is die zorgt dat er regelmatig een verblijfje bijkomt. Op die manier willen ze mezen naar hun eikenbomen lokken om de processierupsen te bestrijden. Het is weer eens iets anders dan al die standaard vogelhuisjes. Dat ze er daar fier