Marco Polo Strikes Back

EEN WEEK OM op adem te komen, wie zou daar geen geld voor geven? En dat werd deze jongen de voorbije zeven dagen zomaar gratis én voor niks in de schoot geworpen. Of stel ik me maar wat voor, maak ik mezelf iets wijs? Het maakt eigenlijk weinig uit en al helemaal geen verschil: de tijd verloopt op redelijk ontspannen wijze. Er staan afspraken van praktische aard, maar die zijn behapbaar en wat daar op sociaal-familiaal-vriendschappelijk vlak aan samenkomsten en reünietjes tussendoor meandert geeft aan deze periode een niet te versmaden meerwaarde. Of hoe ik mezelf een zalig leven zit  toe te dichten en er voorwaar oprecht van geniet. Zonder stress. Hier en daar een virtuele tip van een goede vriend of vriendin om dag na dag het leven in de ogen te kijken en goed door te komen. Het helpt vooral om er aandacht aan te schenken en da's al veel, het halve werk zeg maar. Het fijnste werk dat ik me in deze voor mij gezegende tijd en omgeving kan voorstellen. Kijk wat er nog altijd woedt

WAT 'BOER WORTEL' (Felix Timmermans) of eerder nog 'Pallieter' (van dezelfde Fee) en 'De Witte van Zichem' (Stijn Streuvels) voor de Vlaamse streekliteratuur betekenen is onder andere  'Bartje & Bartje zoekt het geluk' van Anne de Vries voor het Nederlands equivalent daarvan. Dit gezegd zijnde geef ik vrij wat mij de laatste weken op leesgebied is overkomen en aansluitend heeft beziggehouden. Bartje dus! Om te beginnen even terug naar de Westhoek, Bachten de Kupe. De kuip die bij de huidige pluviale overdaad tot over de rand gevuld is en waar Stavele het erg te verduren heeft. Het dorp naast Beveren-aan-de-IJzer, waar begin oktober ons natuurhuisje stond, en allebei deelgemeenten van Alveringem. Alles, of toch bijna, staat er nu blank. Sterkte daar, we duimen. Maar dus naar Stavele, in het Dorpspunt en de namiddag dat ik daar stapels tweedehandse boeken achter het raam zag liggen. Mijn oog valt op een vintage kaft met een klein manneke op de voor

HET WORDT DRINGEN in Marco Polo's blogcoulissen. Wie of wat gaat het vandaag halen? Dat de wereld op meerdere plaatsen in brand staat weten we ondertussen maar al te goed. De al-dan-niet-sociale-media (daar is ie weer...) staan er bol van, de klassieke nieuwsgaring komt om de haverklap met nieuwe schrijnende beelden en feiten. In tegenstelling tot vroeger jaren wordt hier niet meer op die socio-politiek kritische kar gesprongen. Ooit ging ik schrijvender wijs mee de wereld veranderen, mistoestanden aanklagen en al dan niet komische commentaren plegen. Dat vuur lijkt gedoofd, mijn leven wordt ondertussen anders ingekleurd. Soms geeft het de indruk dat ik alles zomaar laat passeren en misschien is dat ook wel zo. So be it. Dan voel ik me heel even schuldig aan een vorm van planetaire desinteresse, of toch bijna... want er zijn natuurlijk de anderen en die andere dingen om de dagen in te vullen. Tijd dus om over te schakelen naar wat hier ruim recentelijk meestal het onderwerp van ge