152. IKEA + XIII = 100

HET WAS ME de zevendaagse wel deze keer. Sluimerde er al enige tijd een idee om wat veranderingen aan te brengen in het zitkamermeubilair dan knalde deze week de kogel met een rotvaart dwars doorheen de beslissingskerk. La Pola maakt al snel haar vierde online-voorontwerp op de website van IKEA. Om beter zicht te krijgen op de zaak gaan we de oude kast alvast afbreken. Zomaar. Dat blijkt ook nog te kunnen zonder brokken maken. Direct een afspraak vastgelegd met de Kringloopwinkel en de volgende ochtend wordt alles netjes opgehaald. Win-win... Kale muur, nieuwe ideeën. La Pola voert nog enkele wijzigingen uit in haar plannen: voorontwerp vijf komt dicht bij de definitieve versie. Wij op pad naar de Aartselaarse vestiging van die ene Zweedse meubelgigant. 'Onze' Jens' is er niet, jammer. Maar bij de afdeling 'Opberg- & Wandmeubelen' staat de even vriendelijke als performante Glenn ons bij in de ultieme keuzes. Alles netjes opgelost: de onderdelen, de aantallen en de juiste plekken in de zelfbediening waar we onze kar volladen. Totaal zevenentwintig stuks. Klaar dus, nu nog betalen en weg. Bij de uitgang ontdekken we een nieuwigheid, voor ons althans. Scan & Go... een-twee-drie gepiept en klaar is Kees. Voor onze eerste keer moet de app nog geïnstalleerd worden en kunnen we wat trager/ouder/amateuristischer aan de slag. Maar ook hier de-vriendelijkheid-zelve medewerkster Carmen die ons er doorheen helpt. Jens, Glenn, Carmen... voor ons drie toppers. We krijgen alles gemakkelijk in de auto, er is zelfs nog plaats over. Maar genoeg is deze keer écht genoeg. Er wacht mij nog enig kluswerk en dus geen tijd te verliezen. Thuis meteen uitpakken en eerste elementen in mekaar steken. Voorlopig geen probleem met de heldere instructieplannentjes van meneer IKEA. Dit 'platte' ontwerp wordt wel een laag bij de grondse zaak: kronkelen en draaien, wringen en schroeven. Het ouwe lijf kreunt en kraakt na enkele uren, en dan doet een heet bad deugd. Op dag twee wordt er tussen andere noodzakelijkheden tijd vrijgemaakt om de lades in mekaar te puzzelen. En dan de focus op de afwerking en finale montage. Denk dat het goed gelukt is, en zonder 'ambras'. Met al die drukte en bezigheden is de cd-muziek-routine er deze week niet van gekomen. Trouwens een stuk reorganisatie zorgt ervoor dat de mini-muziekinstallatie op een andere plek in huis terecht komt. Het werden van keer dus de Spotify-playlists. Na twee jaar algoritme-werk op de achtergrond zijn dat pareltjes geworden die m'n voorkeuren haarfijn weergeven. De moderne tijd ja, maar volgende week ga ik nog eens een stapeltje compact discs klaarleggen. Dan gaan we ook op zoek naar een nieuw en groter tv-toestel. Dat past beter op die nieuwe kast en dan kan ik bij het komende wk-snooker wel de cijfertjes lezen onderaan in beeld. Zo is het eigenlijk allemaal begonnen. Heer Polo die bij regelmaat moest vragen wat de score zou zijn... en dat een grotere tv een oplossing kon zijn. Of een bril? Een uitbreiding van de tv-schermoppervlakte matchte echter beter met Pola's dwingende oproep om een nieuw wandmeubel(tje) te plaatsen. En daar kan dan eventueel nog een aangepaste bril bovenop. Waarom niet? 

Tot zover de uitleg aangaande de eerste term in de wiskundige bewerking bovenaan. Wat deel twee van de optelling, na het plusteken, betreft: de Romeinse dertien is hier veel meer dan zomaar een getal. De XIII staat in deze voor de stripreeks van Van Hamme & Vance. De eerste cyclus loopt over 19 afleveringen van 1984 tot 2007. Daarna geven VH & V de pen en het tekenpotlood door aan anderen. De hele eerste reeks stond hier in een HUMO-compilatie tussen wat andere tekenverhalen. In mijn drang naar "herlezen"  kom ik nu bij "kijken & lezen" uit. Avontuur, actie, intriges, semi-amoureuze situaties, complotdenken... er zit van alles wat in. Ideaal om tussendoor met het zwaardere maar evenzo leerzaam en interessante leesmateriaal uit Braeckman's Ezelsoren af te wisselen. Ondertussen heb ik deel 5 - Rood Alarm - al achter de kiezen, het schiet dus goed op. Enige aandacht is wel vereist, maar lekker spannend... 

Om de poging tot blogistieke algebra af te ronden maak ik gebruik van de huwelijksverjaardag van "vava en moemoe", de ouders van mijn moeder. In het jaar onzes heren 1923 gaven zij op 9 februari elkaar het ja-woord en zetten dus de voorbereiding van mijn bestaan in gang. Mocht ik hier wel even melding van maken, dacht ik. Met een kopietje van hun trouwboekje, een gezinsfoto uit 1933 en een van het koppel uit 1941: peis en vree op de stoep van de Gendarmerielaan in Boom. Een 100-jarig huwelijksjubileum zou het zijn geweest. Geen idee of dat ergens al eens diende gevierd te worden. In de iets verdere toekomst misschien? Over hoe dat dan genoemd moet worden bestaat onenigheid. Volgens de ene is het een ivoren huwelijksjubileum, volgens een andere bron gaat het om een "huwelijk van gewapend beton". En om daar te geraken kan men wellicht beroep doen op de blogistiek algebraïsche formule "IKEA + XIII = 100"...