190. Meer prentjes (en zo...)

HET WORDT DRINGEN in Marco Polo's blogcoulissen. Wie of wat gaat het vandaag halen? Dat de wereld op meerdere plaatsen in brand staat weten we ondertussen maar al te goed. De al-dan-niet-sociale-media (daar is ie weer...) staan er bol van, de klassieke nieuwsgaring komt om de haverklap met nieuwe schrijnende beelden en feiten. In tegenstelling tot vroeger jaren wordt hier niet meer op die socio-politiek kritische kar gesprongen. Ooit ging ik schrijvender wijs mee de wereld veranderen, mistoestanden aanklagen en al dan niet komische commentaren plegen. Dat vuur lijkt gedoofd, mijn leven wordt ondertussen anders ingekleurd. Soms geeft het de indruk dat ik alles zomaar laat passeren en misschien is dat ook wel zo. So be it. Dan voel ik me heel even schuldig aan een vorm van planetaire desinteresse, of toch bijna... want er zijn natuurlijk de anderen en die andere dingen om de dagen in te vullen. Tijd dus om over te schakelen naar wat hier ruim recentelijk meestal het onderwerp van gesprek/geschrijf is geworden, de gewone dingen des levens. Of wat zich daar in onze situatie toe heeft ontpopt. Zie nu die 'natuurhuisjes'.... hoe die op bijna routineuse wijze deel gingen uitmaken van ons dagelijks bestaan. En dat dankzij het ongelofelijk knappe speurderswerk van La Pola. Websites binnenste buiten keren, recensies uitpluizen en al een hele tijd constant goede punten scoren. Prachtige plekken, toffe mensen en op ons lijf geschreven accomodaties. Hoe blijft ze het doen? Toegegeven: af en toe vallen we in herhaling, maar het zijn dan ook de persoonlijke toplokaties die ons het beste liggen en waar we met veel plezier naar terugkeren. En er komen er altijd bij. In de planning volgden er deze keer twee heel dicht op mekaar: het nieuwe 'Droomvakantie Veluwe' in Hulshorst en enkele dagen later dé klassieker uit onze lijst: 't IJsvogeltje in Poppel.  Over de eerste las en zag u heel wat in de vorige bijdrage en over nummer twee is nog veel meer terug te vinden op deze MPSB-blog. Het mag duidelijk zijn dat wij het daar goed naar onze zin hebben, anders gaat een mens (sinds januari 2021) geen zeven keer naar eenzelfde plek. Ook al was het weer deze keer niet schitterend, bleef storm Ciaràn ook geruime tijd over de regio razen, we hebben de vierde verjaardag van KiKi goed kunnen vieren. Omdat er na zoveel bezoeken niet telkens dezelfde foto's gemaakt worden is de oogst wat dat betreft eerder mager en vul ik de mini-selectie dan maar aan met nog een reeks prentjes uit KiKi's Jaarboek 2023. Wat dat boek(je) betreft kan ik niet zonder enige fierheid melden dat de achterstand is goedgemaakt. Zo goed zelfs dat er van een voorsprong op het schema mag gesproken worden. Straffer nog: de klus is zo goed als geklaard, er rest me enkel nog een tekstje/versje aan een laatste prent toe te voegen. Met het overzicht hierboven wil ik een beeld scheppen van datgene waarmee ik me de laatste tijd onledig heb gehouden, én geamuseerd! Het was weer een hele uitdaging maar het doel is bereikt, de kaap gerond, de eindlijn gepasseerd. Op naar de volgende...