Marco Polo Strikes Back

ZOU DIT LUKKEN? De  blogstilte heeft lang genoeg geduurd. Nog maar eens. Vanalles en nog wat heeft me de afgelopen tijd beziggehouden maar bleek niet meteen blogwaardig. Proberen, even dubben, toch nog een beetje wachten en opnieuw wat bedenktijd ingelast. En dan nu...?  Om te beginnen lijkt het 'uitvullen' van de tekst in de blogger-draft  niet meer te lukken. Proberen, zoeken, nog een poging. Te lang geleden? Er zal wel ergens een verborgen foutje zitten in mijn ondertussen haperende werkwijze zeker? Wil me er niet drukker in maken dan tot nu al gebeurt. Rustig aan, jongen.  Gaan we dan met het verhaal voor vandaag. Misschien wordt het wel morgen voor er iets deftig uit het klavier komt. Geen paniek echter, als dit niet goed komt is het nog maar zo. Er zijn erger dingen om je druk over te maken. Tot morgen... Vandaag is 'morgen'... en dus smijt ik me nog een keer. Wat bij welke foto past mag u zelf uitzoeken. Het zou zomaar eens tot spitse combinaties kunnen leide...

Nu ik toch aan het delen ben: misschien ook even stilstaan bij deze van Fien Leysen . Over Gent? En Gaza? En zoniet alles dan toch veel daar tussenin en omheen... Het brandde even in het land van morgen. Alle buren zagen de rookwolken, ze hoestten en schuilden in hun huizen achter gesloten deuren en ramen, om zodra het veilig was, weer naar buiten te komen, en te helpen de brokstukken op te rapen. Ze spraken in microfoons en voor cameralenzen en zeiden dat ze het met hun eigen ogen zagen. Hoe het plots, uit het niks, niemand weet hoe, dat wordt onderzocht, maar het liep uit de hand, werd oncontroleerbaar, gevaarlijk, dan blijf je beter binnen, er was vast wel ergens iemand bezig met blussen. Het is moeilijk om er geen metafoor in te vinden. Wij wenden de blik af van de dakloze man op de hoek die om kleingeld vraagt, wij draaien onze hoofden de andere kant op, kijken strak voor ons uit in de verte, staren naar de grond terwijl we verder lopen. Zo hebben we het niet zien aankomen, zegt d...

Hiermee wilde ik me zelf toch een keer wakker schudden.  Misschien wilt u het bericht van Erika Vlieghe ook wel eens lezen... "Ik heb geaarzeld om me publiek uit te spreken over wat zich afspeelt in Gaza. Ik ben immers arts, en geen historicus, noch expert in Midden-Oosten politiek. Wat is de waarde van mijn persoonlijke mening? Ik lees de krant, kijk naar het nieuws, en denk er het mijne van, zoals de meesten onder ons. Maar waar wij als artsen maar al te goed wél de details van kennen, dat zijn de medische gevolgen van schotwonden en bombardementen, van bedolven geraken onder het puin, van extreme ondervoeding, van acute uitdroging door diarree, van kinderen proberen te baren en in leven houden zonder goede medische hulp, van amputaties en stinkende wonden. Van ondraaglijke pijn, fysiek, en nog veel meer mentaal. Nu, en nog jaren na deze feiten. Verschillende moedige collega’s bieden in de puinhopen van het gezondheidssysteem van Gaza mee hulp – voor zover ze ter plaatse gerak...

  GEWOON HET VERVOLG van de zomerse feiten. Vergat ik vorige keer te vertellen dat niet één maar twee huisjes geboekt werden door de 'enige echte' Pola? Geen twee op één en dezelfde plek. Neen, twee opeenvolgende boekingen van telkens een week. Op telkens een bijzonder fijne lokatie. In telkens een bijzonder mooie streek. Na Friesland volgt de Gelderlandse Veluwe. Na Bakkeveen doen we Emst aan, vlakbij Epe. Zegt je hoogstwaarschijnlijk niets. Ons ook niet voor we er waren. Maar dan begon het met wandelen door en omheen het  Wisselse Veen . Tijdens de aanloop naar het 'veen' in kwestie komen we zomaar terecht in de Eper Paarden 4 daagse . Zoiets als de vierdaagse van Nijmegen. Die is voor wandelaars, hier gaat het om ruiters en menners. De hele uitleg vind je achter voorgaande hyperlink. Kan je wel vertellen dat het zeer de moeite waard is. Al was het maar om de hemelse achteraanblik die voorbij hollende paarden kunnen bieden. De dag daarna gaan we fietsen doorheen Kro...

EN DAN DIT . Trouwe lezers en bezoekers van dit forum weten dat mijn gezondheidsverhaal er ondertussen één is geworden van vele keren een beetje vallen, maar tot hiertoe gelukkig iedere keer weer opstaan. Helemaal rechtop is telkens de bedoeling, de realiteit is al een hele tijd een ietsiepietsie anders. Zowel op cardiaal als oncologisch vlak staan mij in de min of meer nabije toekomst al dan niet ingrijpende aanpassingen te wachten. Vertrouwen op en geloven in, da's de boodschap en ook het motto waarmee ik deze periode ga doorkomen. Teneinde de batterijen op te laden had La Pola een hele tijd geleden al het idee opgevat en de plannen gesmeed om weer eens een natuurhuisje te boeken. Nu dus... Naar Bakkefean in het hoge noorden van Nederland, oftewel Bakkeveen in Friesland. Zowat halfweg tussen Leeuwarden ( Ljouwert ) en Assen en niet ver van het drie provinciënpunt waar Friesland, Groningen en Drenthe mekaar raken. Enfin, een heel eind rijden vanuit Antwerpen. Te beginnen met de ...

TERWIJL IEDEREEN HET over de hittegolf, de Cats en Van Loo* heeft, of over andere wereldwijde problemen en conflicten die er écht toe doen... herlees ik (enkele van) mijn boeken. Zo gaat dat met een Polo die al wat jaren op de teller heeft. Ooit spraken we van 'derde leeftijd' maar ik vind niet dat dit de lading nog op correcte wijze dekt. Maak daar maar geen punt van, hoewel... de fietsen, ja zelfs die elektrische, de voorbije honds hete dagen op stal zijn gebleven. Na vier volle etmalen staat er exact 1,5 km op de teller van mijn 'Froggy'. Maar nu de temperaturen een duik nemen gaat dat veranderen. Zeker weten.  En dan nu de boeken. Met de bizarre acties en uitspraken van hij die men over de grote plas ondanks alles nog steeds president dient te noemen moest ik wel teruggrijpen naar Teveel en nooit genoeg . Een 'biografie' over D.J. Trump geschreven door zijn nicht Mary. Eigenlijk is het meer een afrekening met de familie Trump en hoe het daarbinnen zover is ...