Marco Polo Strikes Back

  DAT DE DERDE keer de goeie zou zijn, zoals wij hier te lande veelal aankondigen? Daar rekent een mens dan ook op, 'gewoonte getrouw' zeg maar. Niet voor mij deze keer: bij de voorbereiding van de derde bestralingssessie op Mercurius bleek het apparaat er geen zin in te hebben. Mijnen body lag al klaar, correct gepositioneerd maar... Defect, en een poging om op korte tijd te herstellen bleek niet te werken. Niet wachten dus. Ook niet rekenen op een extra fiets-heen-en-weer'tje die vrijdag. Voor alles is een eerste keer, ook voor een panne op Mercurius. Maar geen paniek. Mijn beurt werd over het weekend heen getild en ik kwam in het schema op maandag om 08u30 terecht. Vroeg uit de veren, want ook nu met de fiets. Net voor de schooldrukte en met nog wat nevelflarden boven de schaarse open natuurruimtes die ik passeer. Ondertussen is het allemaal achter de rug, alles goed verlopen en dus komt er in vier keer een einde aan deze reis van drie. Ik heb ook nog eens extra mogen g...

  ALS DEZE HOOFDING  ooit op het juiste moment gebruikt mocht worden in mijn verhaal dan is het wel nu. Ik tel 3-2-1 af naar 1-2-3 bezoeken aan Mercurius. Waarvan ik een prachtig beeld driewerf in bovenstaande prent heb geplaatst teneinde het verhaal iets visueler te brengen. Beeld dat ik vond op Visvliet.com waar nog veel meer te rapen valt. H ahaa, opnieuw enkele lange afstandsvluchten in gedachte? Is je internationaal paspoort wel in orde, jongen? Neen, dat is het helemaal niet. Heb ook geen ambitie om in het succesnummer van mijn KF-vrienden Raf en Mich op te treden. Dan zou ik mij eerder laten dragen...  Wie me volgt weet ondertussen dat wij onze buitenhuiselijke uitstappen al jarenlang beperken tot natuurhuisjes in de min of meer nabije omgeving van ons eigen stekje bij de Hobokense Polder. Daar heeft 'corona' voor gezorgd, en ik moet toegeven: we zijn er niet rouwig om. Maar genoeg rond de pot gedraaid, even ernstig nu. Sinds enige tijd zijn de prostataire bloedwa...

TOK TOK TIKKENEI...  bovenaan vier foto's op een rij. Om u in enkele didactisch verantwoorde stappen de ontwikkeling van een jonge Turkse tortel voor te schotelen. Aan de rand van ons terrasje staan twee parmantige dakplatanen waarin al meerdere jaren beurtelings en opeenvolgend door een of meerdere duiven een nest gebouwd wordt. U weet wel een duivennest: 17, en soms niet eens zoveel, weloverwogen en zorgvuldig uitgekozen takjes die kris-kras over en naast elkaar gegooid en geschoven worden om daarop hun ei(eren) te leggen. Soms één, maar meestal twee. Dat tweede was ook nu het geval, maar om één of andere reden zat er een week na de eerste foto slechts één jong in het nest. Maar wat voor een... ik vond het na exact 7 dagen tussen de twee foto's al een hele flinke jonge duif. Daarna was er toch enige twijfel of alles wel goed verliep, een ouder vloog wel regelmatig af en aan maar het jonge dier zat er bij enkele visuele controles zo doodstil bij dat ik wel moest gaan vrezen v...

OM TE BEGINNEN gaan we naar nummer 1 : nu ' de klein van ons klein' de overstap naar het 'eerste' leerjaar heeft gemaakt en haar 'eerste' week alweer achter de rug heeft is er even aandacht voor de 'eerste' letters en woordjes die volgens het leerplan 'klikklak'-gewijs aan de jonge breintjes mogen opgelepeld worden.  Waar is de tijd van ons jaren '50 aap-noot-mies leesplankje? Heb de indruk dat we toen met forse sprongen vooruit en hogerop moesten terwijl er nu meer stap(je)sgewijs gewerkt wordt. De lage lat? Zullen we even afwachten wat dat gaat geven? Blijft de interesse voor die aparte letters of is het een pak minder uitdagend en gaat de aandacht verloren? We gaan het zien, letters leren gebruiken om woordjes te vormen en een bloggende bompa die met  k - m - i en s alvast een heel zinnetje in elkaar weet te knutselen. ik mis kiki . Niet gewoon een zinnetje en bovendien: mag het toeval heten dat dit zomaar en ineens door mijn gedachte...

DAT ER OP elke pot wel een dekseltje pas. Dat weten we al langer dan vandaag, en wat de achterliggende betekenis daarvan mag zijn hoef ik u ook niet meer uit te leggen. Laten we het bekijken als een aangepaste opstart van het nieuwe schooljaar. Waar het idee van deze dekseltjes dan wel ontstaan is, dat zou een goede kwisvraag kunnen zijn. Een vragenspel rond ongewone kwesties? Of in een vorm van groepswerk? Zijn het wel dekseltjes? En zo ja: bij welke potjes horen de verschillende varianten? Speelt de kleur een rol of moeten we het zoeken in de afmetingen? Het formaat! Maar wat als deze rondjes niks met afsluitdoppen te maken hebben? Waar komen ze dan vandaan? Wie of wat is ervoor verantwoordelijk en wat heeft schrijver dezes ermee te maken? Ik laat het over aan uw spitsvondigheid en nuchter denken. Vanaf nu onthoud ik mij verder van suggestieve commentaren. Er is hier al genoeg rond de pot gedraaid...

SNELLER DAN GEDACHT ben ik hier terug. Het onderwerp 'Trager dan verwacht', het hindernissenparcours waarmee de modale Hobokenaar in steeds toenemende mate te maken heeft. Ben er zeker van dat het niet alleen hier zo is, maar voor beeldvorming als bewijslast heb ik me beperkt tot mijn nabije omgeving. Meer nog, deze beelden zijn gisteren geschoten tijdens één enkel fietstochtje.  Had eerst op een onvergelijkbare manier met m'n voeten laten spelen, pedicure op haar best. Het maakt van mij telkens weer een nieuw mens die dan als het ware over wolkjes loopt. Niet zo'n goed gekozen uitdrukking misschien als ik erbij vertel dat deze verplaatsingen meestal op de oude stadsfiets worden afgehaspeld. Als ik buitenkom moet ik eraan denken hoe de terugweg alweer gaat verlopen. Ik zag tijdens de heenrit nogal wat hindernissen en moet nu even plannen wat de beste route huiswaarts kan worden. Tegelijk neem ik me voor om tijdens die terugrit wat foto's te maken. Prentjes geschote...