188. Prentjes
EN TOEN HEB ik me blogsgewijs nog maar eens vastgereden. Gewoonweg zomaar stilgevallen zonder echte reden...? Daar is op dit moment natuurlijk de tijd van pompoensoep maken. Ondertussen kan ik hieraan met veel plezier een volle 'werk'dag besteden. Als je dan nog wil fietsen of wandelen schiet er niet veel tijd meer over om nog iets op papier te zetten, laat staan op een blog te posten. En toch gebeurt dat nog in volle vaart, alleen dus niet op deze blog. Het jaarboek(je) voor de kleindochter krijgt stilaan vorm. Er dient getekend, geschilderd en geschreven. En als het even kan ook graag hier en daar iets in versvorm, al dan niet in 'karamel'formaat. Het is de tweede keer dat ik hiervoor ga. Vorig jaar werd het strakke plan redelijk goed uitgevoerd: elke week een berichtje en een bijhorend plaatje. Zo stonden er toen eind november netjes 47 bijdragen klaar, nog 5 te gaan om het jaar af te sluiten. Dat is in 2023 enigszins anders verlopen. Door 'omstandigheden' en allicht ook een overmoedige dosis nonchalance (of een nonchalante portie overmoed?!!) waren er enkele weken geleden amper 15 tekst-plaatje-combinaties klaar geraakt. Enig excuus, hier ben ik weer... : de tekeningen zijn nu stuk voor stuk aparte 'schilderijtjes op hard papier' die telkens op de linkerpagina gekleefd worden. Zo geeft het een heel ander beeld, maar toch... dat excuus! Eens de negentiende-eeuwse Belgische frank gevallen ben ik er met herstelde overtuiging ingevlogen. Hier is sprake van een doorgedreven inhaalbeweging, en mét resultaat! De balans is omgeslagen in mijn voordeel: 15 'klaar' werd in relatief korte tijd 'nog 15 te gaan'. Met nog 10 weken op de kalender zit ik bijna op schema. Nog efkes doorduwen. Week op week een item ware natuurlijk beter geweest, ook qua inspiratie. Mijn eerste 'goede' voornemen richting 2024 is alvast een verhoogde focus op dit soort projecten. Regelmaat onderhouden en niet wachten tot er dringend vol gas moet gegeven worden. Wie nog herinneringen of ideeën heeft voor een plaatje min of meer mag me altijd contacteren. Het gaat over m'n jongste kleindochter, en om een beeld te geven van wat er al is staat hierboven een grove greep uit het reeds geplaatste beeldmateriaal. De tekstuele pogingen houd ik liever privé.
En misschien, heel misschien, smijt ik me nu liever op dat creëren om de blik te kunnen afwenden van al de horror en verschrikkingen die zich momenteel op onze aardkloot afspelen. Wegkijken klinkt vast niet netjes en het lost al helemaal niks op, maar wat dan wel? Laat de al dan niet sociale media de boel maar eens tegen het licht houden. Dan kijk ik nogwel eens naar die prentjes...
Reacties
Een reactie posten