PI - RO - SIGMA. Zou dat ons de komende tijd te wachten staan? De volgende Corona-varianten en bijhorende golven. Tenminste als ze zich aan de alfabetische volgorde houden. De Griekse dan wel. Om één of andere reden zijn we recentelijk bij het omikron-virus terecht gekomen. Zou dat inderdaad de veertiende variant van de oer-alfa zijn? En dus net als die 'letter' nummer '15' in de rij? Houden de wetenschappers het bij de Griekse logica, dan volgen dus nu 'pi', 'ro', 'sigma'... en blijven er dan nog zes letters te gaan in de variantencarrousel tot en met de 'omega'. Het zou straf zijn als daarmee de Corona-kous 'af' was. Moemoe, mijn oma aan moeders kant, zou er altijd nog een 'boordeke' aan breien. Een sok zonder 'boordeke' is niet compleet. Maar goed, het biedt alleszins perspectief. Met of zonder losse steken. We zien wel, eerst nog maar eens een overleg zeker?
De voorbije twee weken heb ik hometrainergewijs de Elvisdraad weer opgepikt. Hij die 'alleen' blijft bestaan en gepresenteerd wordt door Thomas Vanderveken. Ik pikte er Stefan Hertmans, Jef Vermassen, Peter De Graef en Marleen Temmerman uit om uitgesteld te 'kijken' op mijn indoorvélo. De moeite meer dan waard en ondertussen vliegen de kilometers, de kilowatt's én de tijd. Mocht het vooreerst in onze samenleving nog de slechte kant uitgaan, dan heb ik hiermee alvast overpeinzingen en perspectieven zat gesprokkeld om het nog een hele lange tijd uit te zingen. Uit volle borst! En dat al helemaal met het besluit van Peter De Graef, meervoudig herhaald. Dat het goed komt, dat alles goed komt, dat uiteindelijk alles goed komt. En dat deze titel nog niet zo heel lang geleden boven een van de afleveringen in deze blog stond: "054. Alles komt (weer) goed" We zien wel, duimen maar en vingers gekruist!
Het weer gaat ondertussen 'weer' alle kanten uit. We zijn de twaalfde maand van 2021 ingeduikeld, de eerste natte sneeuw is hier vandaag gevallen. Onze Manollo, de maairobot van dienst, heeft er zich in verslikt. Hij mocht zich van mij nog een paar dagen uitleven en middels wat laatste ritjes de pelouse winterklaar leggen. De natte sneeuw koekte echter aan en bracht hem helemaal van streek. Stoppen maar, nog eens flink opladen en dan vervroegd winterreces. Meer dan verdiend na al dat 'gemaai'. Wat mij in rijmvorm de voorzet geeft voor een stukje over d'haai. De heide, de Kalmthoutse, waar we op een novemberse valreep nog mochten profiteren van een mooie dag. Samen met Nonkel Fons en Ome Wies én ons madammen. Bijpraten in openlucht, rustige wandeling, schitterende omgeving. Eindelijk nog eens terug tijd om ouwe koeien uit de goed gevulde gracht te halen. Veel te vertellen. En genieten van wat hier op de foto staat: het doet mij denken aan de African Skies die ik ooit in Kenia, Namibië en Senegal te zien kreeg en waarvoor we de tijd namen om ze zo goed mogelijk te kaderen en in beeld te brengen. En dat kreeg ik een paar dagen geleden zomaar op m'n bord in d'haai !!! Zalig, hopelijk volgen er nog. We zien wel.
Reacties
Een reactie posten