054. Alles komt (weer) goed

UPS AND DOWNS. Zo gaat dat in het leven. Daar ontsnapt niemand aan, ook geen Marco Polo. En dus heb ik mijn dagdagelijks bestaan nog eens moeten herschikken naar de fratsen en strapatsen van de prostaatrestanten in mijn lichaam. Leverde de combinatie van bestralingen en hormoontherapie in 2020 nog mooie resultaten op, dan bleek exact een jaar later de PSA-score opnieuw fors te stijgen. We grijpen opnieuw naar de testosteron-blokkers en nu op langere termijn. 1 of misschien 2 jaar. Om de te verwachten spier- en botverzwakking op te vangen/tegen te gaan neem ik nu extra calcium en begeef ik mij aan een fysiek onderhoudsprogramma. Thuis, op mijn vraag om eigen verantwoordelijkheid te nemen. Planning, discipline, karakter, volhouden. Maar ook niet overdrijven. Heb m'n eerste lesje al geleerd wat betreft benen en meer precies knieën. Na twee weken een stapje teruggezet. Maar verder goedgevulde dagen, en dan nog zoveel andere interesses. Een mens komt tijd te kort, en dus sneuvelt er tussendoor wel eens een blogbijdrage. Het zij zo. Lezen blijf ik uiteraard doen. Onlangs werd de voorraad aangevuld middels een kleindochter-bompa samenwerking: zij kocht met een mimi-budget vijf boeken voor mij in de bib-outlet, en per "goedgekeurd" en/of "in de smaak gevallen" exemplaar is er een premie voorzien. Nummer 1 werd Een jongensoorlog van Bernlef. Had ik nog nooit van gehoord, hoewel Hendrik Jan Marsman - zijn volledige naam -  toch weer een belletje deed rinkelen. Hoewel? Van waar en wanneer en door wat? Geen idee. Een op 't eerste zicht eenvoudig verhaal, maar wel met meerdere lagen en een bij wijlen verontrustend raffinement. De eerste premie is welverdiend, Joke. Nummer 2 staat klaar, eerste hoofdstuk gelezen: Alejandro's leugen van Bob Van Laerhoven. Liefde en spanning tegen de achtergrond van Zuid-Amerikaanse dictatuur en junta. Joke, gaat bompa dat kunnen verwerken? Men zegt "een boek van alle tijden, en dus ook van deze tijd". Zou het? 

Verder kruipt er tegenwoordig nogal wat tijd in mijn crypto-verslaving. Niet aan de munten, wel de puzzels van en door Karel Vereertbrugghen die eerder in De Standaard verschenen en nu gebundeld zijn in enkele 'verzamelde werken'. Het laat me niet meer los. Weer zo'n absoluut doel-treffend cadeau van La Pola, inderdaad nog steeds voor die 70ste.

De regelmatige volger las zo'n week of zes geleden misschien mijn 'schilderverhaal': het buitenschrijnwerk, maar zeker ook het 'painting-by-numbers' project. Al even verslavend als tijdrovend, en dus een vraag om extra uren... dagen van 25-26-of meer zouden handig zijn. En dan kan ik ook verder met een serie 60x60 waarvan de eerste is afgewerkt en de volgende drie aan een borrelende ontstaansgeschiedenis bezig zijn onder mijn kortgeschoren hersenpan. 

Het mag een wonder heten dat tussen al die besognes dit blogsel alsnog tot stand mocht komen. Dankzij en in de overtuiging dat 'alles ooit weer goed komt'...