283. Einde van hoofdstuk 1

JANUARI IS VERGANGEN, uitgewaaid, verregend, hier en daar deels ondergelopen, kort samengevat: het is voorbij en 't heeft zijn sporen achtergelaten. In Amerika is koning Trump er nog eens aan begonnen: in mijn ogen is die te gek om los te lopen maar ook, en dat vind ik nog erger, een gevaarlijk heerschap dat zich omringd weet door geestesgenoten die het er vast niet beter op gaan maken. We zullen het wereldwijd ondervinden en ik kan alleen maar hopen dat er mensen zijn die daar een antwoord op hebben en de boel wat in toom kunnen/willen houden. Tegelijk kijk ik met grote ogen naar wat er zich al 7 maanden lang afspeelt in ons kleine Belgenland. Als je straks voor de 18de keer naar de koning mag om verslag uit te brengen over de regeringsonderhandelingen... Mag je hem dan bij de voornaam noemen, tutoyeren, uitnodigen voor een informele babbel in 't café op de hoek van de Wetstraat? Ben je dan vrienden geworden, misschien wel voor het leven? Of zal het dan gewoonweg genoeg geweest zijn, op, over & out? Terwijl deze woorden via het klavier op het scherm verschijnen wordt er heel voorzichtig gewag gemaakt van een eventuele doorbraak in het overleg dewelke tot een overeenkomst zou kunnen leiden en een eind zou kunnen maken aan de lange lijdensweg waarlangs  deze formatiegeschiedenis zich heeft voortgesleept. De koning zal nog even moeten wachten alvorens Bart hem het al dan niet heuglijke nieuws kan brengen. U weet het allicht nog voor dit blogsel gepubliceerd en verdeeld zal worden. 

In het lokaal persoonlijke nieuws met betrekking tot praktische omstandigheden en activiteiten gaat mijn aandacht vooreerst uit naar de nakende herstelling van de vaatwasser. Stuk? Niet echt, wel een probleem met het frontpaneel dat op korte tijd en voor de tweede keer loskomt van des vaatwassers toegangspoort en een eigen weg begint te zoeken. Wassen doet ie nog (goed) tot de voordeur er eens uitvalt? Hoop dat een technieker dat morgen voor mekaar krijgt. Verder zijn er hier sinds enige tijd een nieuwe iMac, een al even nieuw fototoestel én een nieuw micromuzieksysteem aanwezig in huis... die allen wachten om op een deftige wijze aan de slag te kunnen gaan teneinde hun ware mogelijkheden te mogen etaleren. Als ik met het nodige geduld maar zonder storend uitstelgedrag van mijnentwege de drie koeien opeenvolgend bij de aangeboden hoorns weet te vatten maak ik me sterk dat dit allemaal in orde komt. Desnoods maken we er varkentjes van die dan op aangepaste wijze zullen gewassen worden. Het maakt de boel alleen maar uitdagender, spannender én boeiender. 

Tussendoor probeer ik voor mijn bescheiden doen nog vrij behoorlijk te wandelen. Neem dagelijks ook een buurman mee op stap: voor hem de prikkel om te beginnen aan een ruimer activiteitsprogramma en terug in gang te geraken. Daarnaast is er dan tijd voor het dagelijks rondje polder met La Pola. Een mini fitness-programmaatje maakt ondertussen ook deel uit van de weekschema's alhier. Een van die goede '2025' voornemens, weet u wel. Het zijn gevulde dagen, waarin ook de wekelijkse prentjes en teksten voor het nieuwe KiKi's Jaaroverzicht 2025 dienen klaargestoomd. Probeer daar een regelmaat in te houden zodat ik een beetje bij de tijd blijf en niet teveel weken ga achterop ga hinken. En dan is er nog het 'lezen'. Al een hele tijd ligt het waanzinnig goede 'Waagstukken' van Charlotte Van den Broeck op mijn leespad. Zoals ik al eerder schreef verloopt dit lezen heel geleidelijk, volgens het bekende 'mondTjesmaat'.  Ben er nog niet helemaal doorheen maar kan u wel al van harte hoofdstuk 9 aanbevelen. Tot hiertoe mijn favoriet. Gelukkig is er hier telkens plaats voor een meer-dan-1000-woorden-beeld. Maak er graag gebruik van om mijn actuele leesvoorraad aan u voor te leggen. Daar hoort en leest u later nog wel meer over en dan spreken we niet meer over januari.