Afgelopen periode zat vol afspraken, bezigheden en ontdekkingen. Van heel gewone dingen tot min of meer speciale. Dat denk ik tenminste. Probeer er daar enkele uit te plukken en te serveren bij aanvang van het nieuwe jaar. Bij feesten als deze komen wensen van alle kanten, waarvoor dank, maar sta er blijkbaar voor het eerst wat losser tegenover. Eerder kleine dingen trekken m'n aandacht, nog meer dan vroeger. Ook dat, denk ik nu, hoort wellicht bij het oud(er) worden. Klein, gewoon, nietig, alledaags. Fiets op oudejaarsochtend even langs de apotheek, want keelpijn en snot en wie weet wat nog. Paar huizen verder komt een moeder met kindjes uit de bakkerij, broodzak gaat open, eerste verse korstjes delen en knabbelen. Blije tevreden gezichtjes. Ga daar thuis ook werk van maken. Eerst siroop voor de keel, de rest zien we volgend jaar wel. Zie en voel dat ik toch ziek word. Breng deze keer op en rond de jaarwisseling veel tijd in bed door. Veel meer dan verwacht maar het helpt, en samen met regelmatig een slok siroop brengt het er mij weer bovenop, overheen en bij de levenden. Beste moment om aan het nieuwe boek van de heer
van Veen en zijn ik-loos proza te beginnen.
Hoe word je zó gelukkig, een tekstueel wonder dat in zijn eenvoud elk hoofdstukje gigantisch mooi laat klinken. Achter de 'groene' zit meer uitleg, klikken en lezen gaat vanzelf. Las eerder zelf een vorig boek van hem:
Voor het eerst. Las dat toen voor de tweede keer, en binnenkort waarschijnlijk... inderdaad. Maar nu dus herinneringen en gewone dingen die zijn leven vullen. Heb dan toch niet 'voor niks' al die lp's, cd's en voorstellingen beluisterd en bekeken. Leer nu dat
"Denken, zingen, schrijven, schilderen niet meer is dan spelen naast de werkelijkheid. Het houdt je overeind. Biedt een kader in uitzichtloosheid." Schrijf ik daarom deze blog al bijna 20 jaar? En over 'lezen'.
"Het komt wel eens voor dat mijn oog op de rug van een boek valt. Dat ik dan vraag: wil je dat je weer eens gelezen wordt? Begrijp dat wel. Je staat daar maar te staan, tussen al die andere..." Zoiets wat mij ook wel overkomt, nu meer dan vroeger. Herlezen. Herontdekken. Nieuwe dingen ontdekken in dezelfde teksten. Dat mag met een kopje thee, kurkuma graag. En met koekjes.
Paar dagen later vertoont Venus zich in de 'nabije' buurt van de maan, toch een bijzonder moment. En mooi. Over de hele wereld worden er foto's van gemaakt. Ook hier, toevallig en onvoorbereid. Zou misschien wel meer willen leren en te weten komen over onze sterrenhemel. Is er nog tijd? Want een mens heeft maar heel even, en soms niet eens... Geniet van dat moment, nu van de herinnering daaraan. Om af te sluiten: zag het vannacht om twee uur sneeuwen. Zou een foto maken bij de volgende plasbeurt. Slaap deze keer door tot de regen op het dak me wekt. En dan is dit wat er rest, bij een eerste blik door het slaapkamerraam. Stop met schrijven, straks Driekoningen. Dan arriveren ze: de 'wijzen' uit het oosten. Zullen we daar dan maar onze hoop voor 2025 op vestigen?
Reacties
Een reactie posten