176.Mezen en Lezen

TOEN IK DACHT dat alles getoond en geschreven was over ons tweede verblijf bij De Droste, toen lag deze nog op mij te wachten om uit te werken. Een batterij mezenkasten waar een collagewaardige selectie uit moest gehaald worden. Want dit is lang niet alles wat we daar tijdens onze laatste fietstocht voorgeschoteld kregen. Tussen Broekland en Hengeveld in de Waterstraat is een prachtige collectie buitenverblijven voor klein gevogelte te bewonderen. Dat deden we dan ook. Eerst er boom voor boom voorbij gepeddeld en kijk daar, en zie deze, en het is nog niet gedaan. Fietsen geparkeerd naast de weg en teruggewandeld tot het begin van de reeks. Babbeltje met de dame van de Limousin. (Dat ontdek ook ik nu pas!) Zij wist te vertellen dat het de creatieve buurman is die zorgt dat er regelmatig een verblijfje bijkomt. Op die manier willen ze mezen naar hun eikenbomen lokken om de processierupsen te bestrijden. Het is weer eens iets anders dan al die standaard vogelhuisjes. Dat ze er daar fier op zijn mag blijken als twee kinderen van hun laatste schooldag naar huis voorbijfietsen. "Dat heeft mijn opa gemaakt! Allemaal..." Opa was enkele dagen weg, op vakantie. Willen jullie hem dan feliciteren en onze groeten overmaken? Komt helemaal goed!

Om deze Droste-passage af te sluiten (voor dit jaar?) nog iets over wat er gelezen werd en gaat worden. De Overlevenden van Alex Schulman, mij totaal onbekend, kreeg ik een paar dagen voor onze trip in handen gestopt van La Pola. Had zij net gelezen. Niks moet, maar ik denk dat het wel iets voor jou kan zijn. Ze begint me dan toch te kennen na al die jaren: en of het iets voor mij is! Ik lees de helft voor we vertrekken, ter plekke wat minder omdat er nogal wat activiteiten zijn, maar thuis snel weer verder. Wat een verhaal. Verhaal? Vertelling van wat er vroeger in het gezin gebeurde, chronologisch maar met sprongetjes en losstaande feiten. Afgewisseld met wat er zich de laatse 24 uur afspeelt voor de ontknoping, maar dat dan in omgekeerde volgorde. Begin bij nu en spoel telkens zo'n 2 uur terug. Moeilijk om de draad niet te lossen, als je hem al gevonden hebt. Maar zo beklijvend geschreven dat ik direct de chronologische reeks heb herlezen... Wat een plot! 

Verjaren deed ik deze keer in Olst, dat las u eerder al, en ook daar bewees La Pola nog maar eens hoe goed ze me kent. Man zonder rijbewijs van Oek De Jong, tussen de Corona-momenten al uitgelezen thuis. En weer van uitstekende kwaliteit, tenminste naar mijn smaak en normen. Ook eentje om de pre-plot eens te herlezen. Geniaal in mekaar gepast, kan alleen autobiografisch zijn denk ik dan. Merci schat! En nu echt benieuwd naar wat De Ontzichtbare Mijl gaat brengen. Deel twee van jouw cadeau voor mij. Spannend!! Ik blijf lezen...