174. Logeren bij De Droste 02.2

NIET ALLEEN BINNEN, ook buiten valt er in en omheen De Droste A11-tuin heel wat te beleven en vooral te bewonderen. Stuk voor stuk gewone dingen aldaar uit het leven gegrepen. Maar 'daar' begint het 'al': voor mij is 'aldaar' al niet zo gewoon meer. Het loont er absoluut de moeite om een fototoestel voortdurend binnen handbereik te hebben. Alles draaide daarbuiten deze keer om de koeien. Een kudde van ruim honderd dieren die elke dag twee keer heen en weer stappen van en naar het hun steeds wisselend toegewezen grasland en de stallingen. Het ene om heel enthousiast te begrazen (honderd graskauwende dames: een belevenis op zich om dat vanop zeer korte afstand mee te maken!) en het andere om zich te laten melken. Weet niet of dat echt twee keer per dag gebeurt. Moet ik een volgende keer eens vragen... als ik wat minder foto's maak heb ik meer tijd om te communiceren zeker? Vraag me af hoe ik dit in het pre-digitale tijdperk zou gedaan hebben. Nu 'schiet' een mens maar raak. En als het ernaast is zorgt de delete-knop direct voor soelaas. 's Avonds de opnames bekijken op de laptop. Streng selecteren en alvast enkele mappen klaarstomen die het latere werk wat overzichtelijker zullen maken. Hoe anders was dat voor de eeuwwisseling, de periode waar we naar refereren als 'de goeie ouwe tijd'? Ik spreek enkel en alleen voor mezelf, maar deze 'gewone' foto's zou ik vroeger niet gemaakt hebben. Mijn 'rollekes' toch niet vullen met onbelangrijke beelden... Sinds de digitalisering van de fotografie moet een mens niet meer letten op een beeldje min of meer. Op de kaartjes die tegenwoordig in onze toestellen zitten kan gemakkelijk de volledige collectie uit pakweg mijn eerste vijftig levensjaren. Zonder overdrijven. En dus samen met de isolatie periodes door corona heeft dit ervoor gezorgd dat 'eenvoud' een heel bijzondere plek heeft gekregen in mijn leven. Misschien wat kort door de bocht en te 'simpel' verwoord, maar voor mij klopt dit wel. In de tuin zelf zijn nogal wat bloemen hun fleurigste periode gepasseerd, op enkele laatbloeiers na, en staan ze klaar om zichzelf uit te zaaien richting de volgende cyclus. 'Mijnheer Kabouter' houdt nog steeds de wacht bij de mini kikkerpoel. Daar worden vriendschappen gesmeed voor het leven, en geposeerd dat het een lieve lust is. Klik-klik-klik-klik... ze lijken het te beseffen dat er veel aandacht naar hen uitgaat. 'Mevrouw Jansen' voelt zich aangetrokken door de gasten van 11A, de andere poes zien we nooit in 'onze' tuin. 'Mijnheer Haas' poseerde heel vriendelijk in een nog niet begraasde zone vlak naast de tuin. Dat werd de volgende dag na de passage van de koeien helemaal anders, en dus: weg haas. En ooievaars... daarvoor moesten we nu niet naar de Uiterwaarden. Gewoon na de lunch vanop ons eigenste terras. Genieten, en er komt nog meer...