102. Kromven 2.0

GOEDE GEWOONTES ONDERHOUDEN, niet altijd makkelijk maar in dit geval een koud kunstje. Even het geheugen opfrissen: in het eerste coronajaar - het niet zo gezegende 2020 - besliste La Pola de tering naar de beperkte possibiliteiten van de reisnering te zetten en begonnen we aan een serie (mid)week-uitstappen in eigen land. Merksplas, Houtave, Poppel, Lanaken, Lichtervelde, Houtem, Mol, Zutendaal, De Haan waren elk één of meerdere keren de plaats van bestemming. In totaal 17 escapades, met het Patchworkatelier in Houtave en 't IJsvogeltje in Poppel on top of the list met elk 4 passages. Het begint te tellen. Maar elke keer rust, natuur en kalmte. Pauzeknop ingedrukt en reset, voor zover dat laatste op onze antieke bodybattery nog van toepassing is. Zou een update dan toch de moeite lonen? We blijven volhouden: de voorbije week voor de tweede keer naar Kromven in Merksplas. Het was geleden van Pola's laatste pre-70 week. November 2020. Net als bij de andere natuurhuisjes is het ook nu gewoon weer thuiskomen. Elke locatie heeft haar eigen bijzonderheid en hier is dat het Kromven zelf, de plas die in een meer dan ruime tuin achter het huis ligt. Het zomerse weer van de eerste dagen lokt ons en er wordt zowaar gezwommen. Heerlijk. Een koppel Canadese ganzen resideren op het eilandje en hebben daar hun nest. Constant aanwezig, en met zo'n groenvlakte kunnen ze 'grazen' naar hartelust. De kwikstaartjes zijn iets te kwik voor mij en me telkens te vlug af om een deftige foto te kunnen maken. De lijsters daarentegen houden evenveel van paraderen als van zingen. De hoefijzerconstructies bieden hen een gedroomd platform/podium om hun zangkunsten te etaleren. Die hoefijzersferen mogen er trouwens ook zijn. Prachtige eyecatchers die in de ruime tuin helemaal tot hun recht komen. En wat te zeggen van het vroege ochtendlicht dat de vijverzijde met pastelkleuren omringt. Vroeg uit de veren ja, maar slechts voor korte tijd: plassen en een foto maken. Daarna terug onder wol: pauzeknop nog even indrukken zeker? Want we willen uitgerust aan de nieuwe dag beginnen: er wordt bij regelmaat gewandeld en gefietst. Allebei puur natuur. Voor ons (voorlopig) nog geen elektrisch ondersteunde ritten. Wij houden het kort en naturel. Het is blijkbaar de tijd van het vingerhoedskruid, de digitalis purpurea. Was me nog nergens zo opgevallen als in de bossen van Merksplas. Je slaat geen pad in of ze staan aan de kant te pronken. Helemaal mee met het digitale tijdperk waarschijnlijk?! En dat er in Zondereigen enkele knappe gerstvelden liggen, en wat een lucht daarboven. Wat de fauna betreft hebben we bij de eerste avondwandeling een reetje gespot, en dat was dat. Jammer, geen foto maar wel gezien en in de persoonlijke harde hersenschijf opgeslagen. Verder tijdens de fietstochtjes een paar perkjes met damherten en naast een hele reeks paarden en koeien ook een wei met een ploeg langhoornigen... Schotse Hooglanders? En voor de rest? Bossen, de lange Koloniale dreven van Wortel en Merksplas, en meestal 'chance' met 't weer. Behalve tijdens de laatste avondwandeling: een echte hoosbui en wij klets-klodder-nat. Nog een eind te gaan en als twee verzopen waterkiekens terug naar ons verblijf. Mét sauna: en dat doet onder zo'n omstandigheid meer dan deugd. We hebben er de andere dagen ook ruimschoots gebruik van gemaakt: de pauzeknop en ontstressen! Maar na die bui was het meer dan welkom en zàààlig. Het is een fijne week geweest. Patricia en Herman kunnen op ons blijven rekenen, we komen nog terug. Merci en tot ziens.