159.Een goede week

EEN GOEDE WEEK geleden overviel mij, zomaar uit het niets, een avondje Finkers: Herman Finkers. Ik ging op Youtube wat samenvattingen van March Madness-wedstrijden bekijken, de jaarlijkse eindfase en dus 'hoogmis' van de NCAA oftewel het Amerikaans College Basketball. Ooit, in ver vervlogen tijden, bestelden we de videocassettes van deze matchen. Die kwamen UPS-gewijs de grote plas over en dan betekende dat voor de liefhebbers smikkelen-en smullen. Kijken en herbekijken hoe daar een two guard-offense, een full court press, een triangle and two en zoveel andere 'systemen' gespeeld werden. Nu kan dat op de app van Youtube en kies je de gewenste wedstrijdsamenvattingen uit het aanbod. Zo lekker vers van de pers. Dus daar was ik mee bezig en begon de basketmicrobe toch weer wat te voelen. Het kriebelde. Na de derde 'extended highlights' was het genoeg, voor even toch... en zag ik daar gewoon in het volgende rijtje Herman Finkers staan. Nederlander, met een heerlijk Twentse tongval, cabaretier in hart en nieren. Droge humor waar door de bodem heen dan toch weer de doordenkertjes te rapen vielen. Blij dat ik zijn 'werk' al redelijk vroeg ontdekt had, daarna wat uit het oog verloren en dan ging hij er zelf nog eens mee stoppen ook. Enfin, lang verhaal kort, deze kans mocht ik niet laten liggen. Fragmenten uit verschillende shows, interviews en daar bovenop een aflevering van 'College Tour' volledig met hem in de kijker. De uren vlogen voorbij... een zalig avondje. Merci, mijnheer Finkers. 

Ondertussen waren de eerste lentedagen achter de rug was de magnolia eraan voor de moeite. Met de mooie beelden die hier eerder aan bod kwamen heb ik het moeten doen. Een paar vriesnachten waren genoeg om de boom flink toe te takelen. Vaste prik eigenlijk: prachtige eerste bloesems die tegen weinig bestand zijn. Een wit tapijt van gevallen bladeren. Het is niet anders. Vorig jaar kregen we wel enkele wederopflakkeringen van partiële bloesems. Zien we dat nu opnieuw? 

Gelukkig zijn er nog andere bloemige lenteverschijnselen, ook hier in de tuin. Die witte kunnen vanalles zijn, maar deze is van een soort sierperenboom. Komen iets later en kunnen net iets beter tegen kou en regen. Mooi meegenomen. 

En dan zijn er de lieveheersbeestjes, zeer aanwezig dit jaar. Ook binnen treffen we er regelmatig. Die kunnen op een hulpvaardige hand rekenen om hen levend en wel in de buitenlucht te plaatsen. Soms op de rand van de dakgoot, en dan volgt er meestal een vinnig heen-en-weertje met wat draaien en keren om tenslotte hop... weg te vliegen. Later zag ik deze op een zwaar toegetakelde magnoliabloem. Overlevers die mekaar steunen...

Om deze af te sluiten: droefenis bij de volleyballers van Roeselare die met hoge verwachtingen aan de return van de CEV Cup begonnen. Vorige week 0-3 gaan winnen in Italië, en nu thuis... Zo sterk en overtuigend Roeselare toen was, zo gedreven en strijdvaardig was Modena nu. Het werd ook hier 0-3, voor de Italianen. De spelers van Roeselare kwamen overal net dat tikkeltje tekort, of toch meestal en zeker op de beslissende momenten. Harde, eerlijke sport dat volleybal. Met wedstrijdregels en een puntentelling die geen medelijden kennen. En de vraag of 'thuisvoordeel' dan wel of niet bestaat. Golden set voor Modena en dus ook de Cup. Historisch moment voor de Belgen, maar geen winst.  Wanneer komt er een volgende kans? Nog eens rekenen op een goede week...