114. Augurk- en andere tijden

KOM, KOMMER, KOMST. Om te beginnen een e-mailfragment van een collega Collegiaan uit de jaren zestig. Ik leen de aanhef van zijn meest recente boodschap in onze vriendengroep van toen: "Heren, aanhoudende hittegolven, klimaatperikelen, enorme bosbranden, de Zorg op z’n kop, stagflatie…. dat zijn maar enkele bekommernissen die vandaag de dag blijven loeren op ons welzijn. Er zijn plezantere bezigheden, zoals……" (dixit Patrick Backx)

En inderdaad, ik stel vast: een warme zomer zonder reizen en dus veel tijd. Zoveel tijd dat naast lezen ook ruimte overblijft om van het sportaanbod op televisie gebruik te maken. Er valt heel wat te bekijken en dus dient er alsnog geselecteerd. In wat nu al een ver verleden lijkt zaten we tussentijds het slag-, mep- en kreunwerk te bewonderen van de tennisvirtuozen op Wimbledon. Voor mij niet teveel van dat, maar La Pola blijft fan. Vanaf 1 juli kwam daar dé koers bij: La Grande Boucle 2022, oftewel de Ronde van Frankrijk. Van bij de start in Kopenhagen was er sfeer en spektakel. Die gekke Denen maakten het nog zotter: aan de rand van de weg als supporters en de lokale renners deden daar nog een schepje bovenop. Ambiance! Kijken zonder  overdrijven, maar wel geïnteresseerd. Daar zorgden een paar Belgische coureurs dan weer voor. Lang verhaal kort: dankzij Wout Van Aert werd het ondanks de droogte en de warmte toch een groene zomer. Hij kreeg assistentie van Yves Lampaert en Jasper Philipsen om samen 7 Belgische ritoverwinningen,  5 dagen geel, een hele ronde groen inclusief het eindklassement en "de strijdlust" binnen te halen. Lang geleden dat ik nog met zoveel enthousiasme naar de koers heb gekeken. Op naar de volgende: de World Games, maar denk niet dat ik daar iets van gezien heb. Wel gehoord dat Bart Swings er op zijn 8 wieltjes heeft geschitterd. Ja toch? Af en toe een potje voetbal tussendoor:  het EK voor vrouwen in Engeland. Onze Flames doen mee en dan voel ik me 'moreel' verplicht om te kijken. Kwartfinales gehaald? Ja, maar wat naar zeggen de strafste match was - finale Engeland-Duitsland - heb ik aan mij laten voorbijgaan. Als Katrien Verfaillie optreedt in onze eigen tuin ga ik niet naar voetbal-op-tv zitten kijken hé! Daags voordien heb ik dan weer wel op 't puntje van m'n stoel gezeten om Remco Evenepoel de Clàsica San Sebastiàn te zien winnen. Een topprestatie van "de kleine"!! En 't is nog niet gedaan: de voorbije veertien dagen waren er de Commonwealth Games. Vanalles en nog wat, maar afgelopen weekend zeer beklijvende atletiekfinales. Met BBC 1&2 commentaren en analyses. Het kon precies niet op... om vanavond nog even te checken wat die van Union ervan gaan terechtbrengen tegen de Rangers van Glasgow. Benieuwd! De augurken doen het goed deze zomer.

Van een heel andere orde maar zeker ook het vermelden waard: onze IKEA-triplette van vorige week. Op het programma staat de aankoop van een (stapel)bed voor kleindochter KiKi. Bomma en Bompa gaan woensdag op prospectie. Kijken, foto's met bevindingen ter plekke doorsturen naar mama, en alvast ook checken of het product voorradig is en makkelijk te vinden in de 'Zelfbediening'. Dat laatste dus niet want op de aangegeven plek vinden we "niets". Een enthousiaste medewerker schiet ons te hulp en vindt snel de verkeerdelijk gestockeerde voorraad. Onder andere pakketten in een iets verder gelegen vak. We zullen morgen komen om samen nog eens te overleggen en  meer dan waarschijnlijk de aankoop te verrichten. Tegen dan laat 'Jens' want zo heet de vriendelijke man, de onderdelen in het juiste vak plaatsen. Een dag later: kijken, overleggen, ophalen... nog steeds een leeg vak. Nu weet ik ze zelf te vinden, zelfde plek als gisteren. Nog steeds onder die 'verkeerde' zware dozen. De dames hebben een medewerker gevonden die ons gaat helpen. Dezelfde 'Jens', en zo mogelijk nog vriendelijker en behulpzamer dan gisteren. Zaakje in no-time geregeld. Naar KiKi's thuisbasis, alles afleveren en morgen gaan mama en Bompa het geheel monteren. Dag drie dus: vandaar de triplette. We bouwen dat het een lieve lust is tot we het op één na laatste grote onderdeel moeten bevestigen. We voelen ons ondertussen volleerde IKEA-monteurs... maar er scheelt iets. Er zit geen "draad" in de laatste twee "vijsgaten". Overleg. We moeten toch voor het avondeten naar Hoboken en IKEA ligt op de weg daarheen. We gaan voor een wissel en springen dus onderweg de winkel aan de Boomsesteenweg binnen. Alles gaat snel en vlot. Het probleem wordt met de glimlach opgelost en als de vervangpakketten met in één daarvan het bewuste onderdeel worden voorgereden wordt die glimlach alleen maar groter. Dé 'Jens' brengt wat we nodig hebben. Het juiste stuk, alles klopt, "draad" op alle plaatsen waar die moet zijn. Wij hebben tijd en gaan dus nu eten en morgen de laatste hand leggen aan de opbouw van de slaapplek. Wat dan ook heel vlot is verlopen. Job done! En dé 'Jens'... dat is nen toffe mens. Zo wil ik er nog veel tegenkomen. Merci!!