104. De naturist in mij

ONZE ZOMER START morgen, de astronomische wel te verstaan, om 11.14 am precies. Op de noordpool hebben ze dan de volle 24 voorbije uren in het zonlicht gebaad. Geen nacht daar, een hele dag 'dag'.  Direct daarna zet de verkorting zich in richting 21 december, zo gaat dat. Jaar na jaar na jaar, na... en het wordt zomer. Daar hebben we de voorbije dagen al een volwassen voorsmaakje van gekregen. Vlotjes de 30 graden Celsius gepasseerd, beetje zonnekloppen maar vooral beschaduwd schuilen tijdens de warmste uren van de dag. En wat er ons nog rest aan nacht gebruiken om zoveel mogelijk op natuurlijke wijze af te koelen. Dat is nog goed gelukt ook. Edoch, vanaf nu tot nader order is dit niet meer vandoen. Zondag kwamen de buien en doken de temperaturen downhill-matig op mountainbike'se wijze naar beneden. Maar terug naar woensdag: het kinderzwembad kwam buiten en was binnen de kortste keren op gebruikstemperatuur: zon zat!! Donderdag werd na een jarenlange 'winterslaap' de naturist in mij opnieuw wakker: een douchke buiten in m'n blote poep, 's avonds in dezelfde uitrusting nog wat waterwentelen in het badje, en tussendoor niet kunnen weerstaan aan de nostalgische impuls om onder deze zuid europese omstandigheden onze tent nog eens op te zetten. Dát vakantiegevoel. Jaren geleden, maar het leek alsof het gisteren was. Geen idee meer hoe en of wat er allemaal moest gebeuren, maar al doende... met z'n tweeën, en binnen een zeer aanvaarbaar tijdsbestek stond ons katoenen paviljoen weer te blinken op de pelouse. Het klopt allemaal en de goesting was groot om er nog eens een nachtje in te slapen. Enkele praktische overwegingen en materiele omstandigheden deden ons afzien van het voornemen, maar de goesting blijft en wie weet... een echt dikke luchtmatras, of liever nog twee dikke éénpersoons luchtmatrassen kunnen allicht soelaas brengen. En dan, ik kan niks beloven, maar dan is de kans groot dat we aan die goesting gaan toegeven en er een zuid franse mouw aan gaan passen. Nog eens naar een blote-poepen camping? Wie weet? 

Maar deze keer niet dus en dan moeten we de boel maar opnieuw inpakken. Tijdens die (tweede op één dag) klus kwam een bezoeker vanonder het grondzeil tevoorschijn. Kijk een kever. Die had een goeie plek gevonden tussen het koele gras onder een veilig zeil. Wegens onvoorziene demonteerwerken kon hij daar niet langer meer van profiteren. Dit was verdomd lang geleden: een meikever, nen bakker!!? Maar een beetje kleiner dan, en holy sh*t we zijn al een eind in juni... foto maken, onze gast op een rustige plek in het haaglover zetten en de tent verder inpakken. Daarna wil ik het weten: googelen, "kever - juni", natuurlijk een "junikever"... misschien kwam deze gewoon uit onze tuinbodem gekropen, er zitten nogal wat bleke plekken in het gazon, engerlingen... worden kevers...? Goed, hij was welgekomen en paste in onze vakantionele bezigheid. Dan is er tijd voor een drankje en een boek, bij kaarslicht op het terras. Het wordt laat donker, en 'hoe later hoe schoner volk' zegt de volksmond. Zie wie daar na een elegante jump op goed één meter van mij landde: ne puit, een pad? Tweede keer op korte tijd dat ik op de grenzen van mijn kennis betreffende de lokale fauna bots. Geen idee wat het kan zijn. Ik stel La Pola voor hem een kus te geven, misschien is het wel die prins op het witte paard? Zotteke, doe normaal! Dus maak ik wat foto's en ga googelgewijs op zoek. De kans bestaat dat het om een "meerkikker" ging. 'Ging' ja, want ook deze ben ik eerst op een aangepaste plek gaan uitzetten: rustig hoekje bij de vijver achter onze tuin. Voor een meerkikker was hij wel ver van huis, maar toch ga ik ervoor. Kenners mogen me graag corrigeren indien nodig. Wordt zelfs sterk geapprecieerd. 

Wat een dag: tent, kever, kikker, natuur dichtbij en op z'n best: mag de naturist in mij dan toch opnieuw tot leven komen? En er stond ons nog warmer weer te wachten...