091. Zalige leegte

OP DRIE APRIL was het zover. Zij ziet voor het eerst de zee, de 'grote' zee. Door de ogen van een kind. Een klein kind. Een klein kleinkind, net twee jaar en vijf maanden. Het kijken heeft om pandemische redenen wat langer op zich laten wachten. Ze let die allereerste keer maar even op de grote waterplas en wil direct haar schepjes en 'ponderkes' om in het zand te spelen. Zoals thuis in de speeltuin. Iets later wordt ze toch nieuwsgierig en wil wél wat dichter naar de golfjes, tussen de strandplassen door. Feest met die laarsjes. Op weg naar de echte Noordzee al meteen haar volgende primeur: schelpjes rapen. Het klassieke verhaal van een peuter die voor het eerst naar zee komt. Volgende keer dan crêpepapieren bloemen? 

Bompa heeft oog voor de rustige lege ruimte die zich op deze luie zondagochtend laat aanschouwen. Geen drukte, geen volk, alleen een stappend ruiterkwartet.  Straks pas de wandelaars, maar ook minder dan op andere dagen. Velen zitten op deze Vlaamse wieler-hoogdag al vroeg voor het televisiescherm. Het wordt een lange dag. Ik kijk pas later, na de wandeling. Probeer alvast wat van de rust mee te smokkelen voor straks.