329. Dank voor mooie dingen

OUD EN NIEUW of tussenin, plaats voor van alles wat. Dat schilder dirrek zoals hijzelf schrijft 'leerde schilderen zoals hij ooit lezen had geleerd. En dat hij dan ook van vooraf aan begint. Vooral om het ons, zijn publiek, niet al te moeilijk te maken veronderstel ik. Mooie karakters dirrek, en ook 'noot' komt heel sterk uit de verf. Voor mij een aanleiding om nog eens terug te duiken in de tijd. Of dat ik deze plaatjes zelf ooit in de les heb leren herkennen, benoemen, beletteren en de naam tussen de lijntjes uit mijn scherpste pennetje kon  te voorschijn toveren... of dat allemaal ooit is gebeurd kan ik me niet herinneren. De prentjes zelf herken ik wel van later in een spellendoos en op een bewaarbus voor beschuiten. Vanaf nu gaan 'aap' 'noot' en 'mies', laat ons daar al mee beginnen, op een aangepaste wijze in het ouwemannengeheugen gestockeerd worden. Waarvoor dank heer dirrek! En laat ons hopen dat de rest mag volgen. 

Tot zover 'oud en nieuw'. Is het toeval, hoewel dat volgens sommigen niet bestaat, dat ik nu zomaar doorsteek naar m'n eigen leeservaringen? Van de schilder die leerde lezen... Lezen dat de laatste tijd leek vast te lopen en mij veel minder kon bekoren en boeien dan wat eerder het geval was. Verkeerde keuzes, herhaald te hoog en/of te moeilijk mikken of gewoon even aan iets anders toe? Beetje schilderen en bijhorende tekstjes fabriceren voor het jaarboekje van kleindochter KiKi, dat doe ik. En ook een poging om in autobiografische stijl een 'Uitgaging' in elkaar te boksen om Joke, die andere kleindochter, op scherp te houden en haar te belonen voor weer een nieuwe 'paper'. Wel bezig dus, maar niet met lezen. Tot La Pola dat ook in 't snuitje krijgt en mij een van haar favoriete boeken doorschuift. Het debuut van Griet Op de Beeck, Vele Hemels boven de Zevende. Natuurlijk ken ik dat boek, wie heeft daar niet over gehoord. Maar ik ging dat vroeger niet lezen. Niet mijn ding. Tot ik er nu aan begon en als intro direct 'iets' van Spinvis keer voorgeschoteld. Niet zomaar iets, wel 'reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep, kom terug'... wat genoeg was om mij met een kop hete gemberthee in de zetel te zetten en er met veel goeie moed in te vliegen. Ik moest m'n weg vinden, af en toe (te?) snel opzij gelegd, maar iedere keer opnieuw beginnen. Tot het mij niet meer losliet. Een boek waarmee ik de smaak terug te pakken heb gekregen. Merci Griet, merci Pola voor deze Vele Hemels...  Merci!