328. Korte pijn...

WE GAAN HET deze keer niet lang trekken. Er zaten een hele hoop dingen in m'n hoofd waar ik het over wilde hebben. Alleen, het duurde weer zo lang. Om te beslissen, inderdaad. Er zijn excuses, er is weer een en ander aan de hand en er staat me nog wat te wachten ook. Maar da's niet voor nu, misschien voor ooit of zelfs nooit. Afwachten. Dat we een dolgedraaide Ronaldo met een nog gekker acterende Trump te zien kregen op de schermpjes, dat het Antwerps verkeer met de dag problematischer wordt, dat wie stilstaat op de Ring weet dat Antwerpen nu de parking is, dat we ondanks dat toch nog tijdig in de Stadsschouwburg zijn geraakt, dat daar een bijzonder fijn team voor opvang en begeleiding van het publiek actief is, dat daarbinnen 'Daan' een fantastische job doet en ons prima én zeer vriendelijk heeft geholpen, dat ik het misschien later nog wel over de voorstelling ga hebben, 'Allemaal Amerikaans' van en door Björn Soenens, dat we er op weg terug naar huis dubbel zolang over deden als op de heenweg, dat de klimaattop in Belém (nog maar eens?) op een grote farce is uitgedraaid, dat we de voorbije twee dagen de 'vriezeman' op bezoek hadden... daar ga ik het niet over hebben. Zeker niet deze keer, later eventueel.Vandaag, en alleen vandaag zal het gaan over dé grote spelverslaving van La Pola waar uw dienaar in meegaat. Ja, ik pleit schuldig. Het ontbreekt mij al de dikwijls aan enige beslistheid om neen te zeggen tegen dat 'spelleke'. Scrabble! We doen het al jaren, en altijd heel serieus. Om te winnen? Zij wel, ik om niet te verliezen. En we blijven doorgaan. Hierbij een bewijs van hoe ernstig we er allebei mee  omgaan. Scores worden uiteraard bijgehouden, maar ook de stand krijgt aandacht in wat ondertussen een echte competitie is geworden. Een vol blaadje wordt niet direct weggegooid, zeker deze niet. Het zijn de laatste van een volledig notablok(je) waar we zo'n 15 jaar geleden aan begonnen zijn. Honderde keren hebben we onze hersenen gepijnigd, mekaar diep in de ogen gekeken in de hoop de strategie van de ander te doorgronden. Gepuft, gezwoegd, letters gespaard in de hoop toch ergens een 'zevenletter'-woord te kunnen leggen om hoog te scoren. Enfin, om wat ondertussen toch een te lang verhaal dreigt te worden kort te houden: hoe hard ik ook mijn best doe, La Pola blijft nog steeds voorop en buiten bereik. Ik zal het nog beknopter houden: de totaalscore van dit overzicht is 26 - 20 in haar voordeel. Proficiat!! En ineens er maar bij vertellen dat bij het begin van een nieuw boekje de eerste twee confrontaties ook naar gingen. Het is gezegd, de korte pijn dan maar...