320. Schoonheid heeft geen prijs

TOK TOK TIKKENEI... bovenaan vier foto's op een rij. Om u in enkele didactisch verantwoorde stappen de ontwikkeling van een jonge Turkse tortel voor te schotelen. Aan de rand van ons terrasje staan twee parmantige dakplatanen waarin al meerdere jaren beurtelings en opeenvolgend door een of meerdere duiven een nest gebouwd wordt. U weet wel een duivennest: 17, en soms niet eens zoveel, weloverwogen en zorgvuldig uitgekozen takjes die kris-kras over en naast elkaar gegooid en geschoven worden om daarop hun ei(eren) te leggen. Soms één, maar meestal twee. Dat tweede was ook nu het geval, maar om één of andere reden zat er een week na de eerste foto slechts één jong in het nest. Maar wat voor een... ik vond het na exact 7 dagen tussen de twee foto's al een hele flinke jonge duif. Daarna was er toch enige twijfel of alles wel goed verliep, een ouder vloog wel regelmatig af en aan maar het jonge dier zat er bij enkele visuele controles zo doodstil bij dat ik wel moest gaan vrezen voor een foute afloop. Ik had me er al bijna bij neergelegd toen ik net geen twee weken na de tweede foto nog eens een kijkje nam. En zie hem of haar daar zitten blinken, een pracht van een jonge tortel die twee dagen later alweer was uitgevlogen. Wat rest is het lege nest. Hopelijk zonder syndroom. Ook al lijkt het dat de oudjes nog regelmatig een kijkje komen nemen om te checken of alles volgens natuurlijk plan verlopen is. Zij willen zeker zijn...

Verder zag ik tijdens een 'rondje Polder' met La Pola deze weelderige zwavelzwam. Hij is niet de enige op dezelfde boom, maar aan die kant en met de juiste lichtinval kwam zijn geel-oranje kleur wel best tot zijn recht. Ik heb het moeten opzoeken: hij groeit meestal op stammen van loofbomen en staat bekend als houtparasiet. Een parasiet met een mooi uiterlijk? En dan de bijnaam die soms gebruikt wordt: de kip van het bos. Structuur en smaak van jonge(!) exemplaren zou aan kippenvlees doen denken. Toch ga ik dat niet uittesten noch proberen: ik houd het wel bij bio-kip...

Daarna een dubbele regenboog, de kers op de verjaardagstaart van 'ons klein'. Tijdens het etentje in 't Steencaycken aan de rand van de Rupel spreidde dit imponerende natuurverschijnsel zich over onze locatie heen. Ma-jes-tu-(w)eus!!! Echt het moment om direct naar buiten te hollen en foto's te maken. Iets steiler en hoger dan normaal, maar dat komt door de getrukeerde panorama-opname. Die was nodig om de prachtige boog in zijn geheel op het plaatje te krijgen. En dan maak ik daar in mijn amateurisme absoluut geen punt van. Hebben is hebben...

Tenslotte een verweesd feestballonnetje dat ik vond onder de haag naast onze oprit. Het had nog de kracht en genoeg gas in zijn binnenste om zachtjes op te stijgen, maar niet voldoende om helemaal ten hemel te varen. En dus heb ik hem aan een takje van de duiven-plataan bevestigd alwaar hij nog meerdere dagen zijn gedistingeerde 'opvliegendheid' mocht tentoonspreiden. Tot meerdere eer en glorie van de duiven en hun nageslacht. Vlieget zagt ende levet scone...