315. Meer van dat...

HIER IS DAN eindelijk een vervolg. Eindelijk voor mij want er groeide inderdaad weer enige onzekerheid over het feit of er nog een blogsel uit mijn mouw via het klavier op dit forum zou geraken. Was er weer zoveel dat mij om het hoofd speelde of was het mijn hoofd zelf dat mij voor de gek wilde houden? Laten we het maar op een mix van de twee houden. Het had ook wel wat te maken met de hoogzomerse temperaturen dewelke ons belaagden. Tegen de bijhorende zonneschijn moet ik sinds enige tijd en wegens aangepaste medicatie mezelf en m'n ouwe lijf extra beschermen. Gelukkig ligt hier een kleine verzameling 'strooien' hoeden die stuk voor stuk zijn meegekomen na vroegere vakanties in toen nog zonniger oorden. De verzamelaar in mij heeft er nooit afstand van willen/kunnen doen, en zie: nu komen ze goed van pas. Wandelend doorheen onze polder, tijdens een klusje in de tuin of met een boek op het terras wordt  bij zonneschijn steeds aan de schaduwkant gedacht en voor de nodige bescherming gezorgd. 

Deze hoofddeksels waren niet nodig bij de aanblik van de 'rode maan'. Tijdens een avondlijke autorit mochten we heel even getuige zijn van dit speciale natuurverschijnsel. Vraag me niet precies hoe en wat er allemaal voor nodig is. Dacht dat het iets te maken heeft met de uitzonderlijk lage positie aan het firmament zodat het zonnelicht doorheen de aardse atmosfeer gaat alvorens de maan te belichten. Blauw verliest het van rood en dus... Hoe dan ook, het was een mooi moment. Aangezien ik over de drukke Antwerpse ring probeerde te rijden en al m'n aandacht nodig had voor het verkeer was er van fotograferen geen sprake. En bij thuiskomst was de spectaculair-lunaire vogel al gevlogen. De foto hierbij, wil ik eerlijk toegeven, is een bewerking van een later die nacht zelfgemaakte prent van dezelfde toen alweer 'normale' volle maan. Beetje werken met tinten en kleuren, met scherpte en verzadiging en ik kwam uit bij deze versie die naar mijn bescheiden mening het dichtst de eerdere ervaring benadert. Getruckeerd inderdaad maar wel een apart plekje waard in deze collage. 

Dan nog even een illustere bezoeker. We trekken er een weekje op uit en ruimen voor alle zekerheid een kleine partytent op. Die zorgt voor extra schaduw op het terras en houdt de zon buiten uit de eetkamer. Je weet maar nooit met de huidige klimatologische omstandigheden. En daar was hij plots, op de top van het ingeplooide tentje. Een kanjer van een sprinkhaan. Prachtig exemplaar. De foto was snel gemaakt, het opzoekwerk om uit te vissen/vogelen met wie ik de eer had verliep al even vlot. Als ik het goed gedaan heb dan moet dit een grote groene sabelsprinkhaan zijn. Aangename kennismaking!

Tot slot een beeld dat mijn leven zowat samenvat zeker? Geen details, maar vollediger kan niet. A way of Living since 1951. Merci petekind Charlotte voor dit prachtige Tenson t-shirt dat het al een hele tijd prima doet. Hopelijk mag dit exemplaar nog lang mijn stilaan verschrompelende body sieren. Op naar 'meer van dat'...