311. Voortzetting van het verhaal

 

GEWOON HET VERVOLG van de zomerse feiten. Vergat ik vorige keer te vertellen dat niet één maar twee huisjes geboekt werden door de 'enige echte' Pola? Geen twee op één en dezelfde plek. Neen, twee opeenvolgende boekingen van telkens een week. Op telkens een bijzonder fijne lokatie. In telkens een bijzonder mooie streek. Na Friesland volgt de Gelderlandse Veluwe. Na Bakkeveen doen we Emst aan, vlakbij Epe. Zegt je hoogstwaarschijnlijk niets. Ons ook niet voor we er waren. Maar dan begon het met wandelen door en omheen het Wisselse Veen. Tijdens de aanloop naar het 'veen' in kwestie komen we zomaar terecht in de Eper Paarden4daagse. Zoiets als de vierdaagse van Nijmegen. Die is voor wandelaars, hier gaat het om ruiters en menners. De hele uitleg vind je achter voorgaande hyperlink. Kan je wel vertellen dat het zeer de moeite waard is. Al was het maar om de hemelse achteraanblik die voorbij hollende paarden kunnen bieden. De dag daarna gaan we fietsen doorheen Kroondomein Het Loo. Niet te geloven hoe mooi een bijna recht-op-recht fietspad van 9 kilometer lang kan zijn. Schitterende bossen, fijn glooiend pad, een zalige ervaring. We fietsen elke dag, weer of bijna geen weer. En da's niet anders voor het wandelen. Voor deze week geeft de ene weer-app al wat natter weer dan de andere. Maar goed, naar de Tongerense Heide in de volle overtuiging dat we het deze keer wel droog gaan houden. Niet dus. Binnen de kortste keren staan de wandelsporen onder water. Even schuilen, heerlijk om die natte heidegeuren op te snuiven. Al bij al weer goed gewandeld en genoten van het uitzicht. Dachten we dat het tijdens onze uitstap had geregend? Een uur na aankomst in ons logement valt het er in 'bakken' uit... de woordspeling lag vorige week voor de hand. Hier en nu echter... rustig binnenblijven, foto's selecteren en bewerken, boekje lezen, hapje eten, scrabbeltje leggen. Daags nadien valt het weer beter mee: op de fiets naar Het Loo, deze keer Het Paleis. Met enkele weerspannige knooppunten waar de verbinding niet beschikbaar is wordt de rit langer dan gepland en weten we meteen ook dat we er voor de terugweg een aantal kilometers mogen bijtellen. Het blijft dus bij enkele foto's van het optrekje waar de Nederlandse koninklijke familie haar vrije tijd placht door te brengen. Niet verkeerd als buitenverblijf vinden wij. En met een poortwachter die op aanvraag graag even wil poseren om wat leven toe te voegen aan het beeld. Het wordt een 74ste verjaardag die me zal bijblijven, want als we 's namiddags de auto nemen om naar een parking met startpunt van een volgende wandeling te rijden draait het ook nu in de soep. Wegomlegging, gps die het even vertikt en wij die besluiten om er dan maar korte metten mee te maken. Terug naar het huis(je). Daar worden we getroost door onze vriend Haas. Hij loopt bijna dagelijks in de buurt en voelt zich blijkbaar goed in deze omgeving. Is het speciaal voor mij dat hij een dansje opvoert en zijn vaardigheden toont tijdens het hoogreikend rechtop staan om blaadjes te knabbelen van een jonge berk? Hij verdient een plaats in de foto-collage, al was het maar omdat daags nadien de kansen keren. Een nieuw lijfelijk probleem dient zich aan als spelbreker en voor onze gemoedsrust beslissen we maar om voortijdig in te pakken en de rit huiswaarts aan te vatten. We staan weer voor een lang weekend, maar aangezien het probleem zich voorlopig tot een éénmaligheid lijkt te beperken neem ik even rust en kijk daarna uit naar een nieuwe consultatie. Ben zelf ook benieuwd wat het gaat worden...

IN DE PAUZE... (wat trouwens de naam is van dit vakantiehuis!) wil ik afronden met enkele sfeerbeelden van de directe omgeving. Een natuurdomein(tje) van zo'n 13 hectare met de ronkende naam '19 Languedoc 34' en daarop twee woningen die de eigenaars volgens de regels van de duurzaamheid lieten (her)opbouwen en nu een bijna-energieneutraal bestaan leiden. Eén voor henzelf en het andere om binnen het kader van kort-verblijf natuurvakanties te verhuren. Bovenstaande collage bevat foto's die op uiteraard verschillende momenten maar van vrijwel dezelfde plek werden geschoten. Meer moet het voor mij niet zijn. Mistige ochtend met, en een volgende keer zonder zon. Gietende regen die in no-time de boel heel even blank zet. Twee andere nog stralender ochtenden. Dat de Paarden4daagse ook vandaar en op het juiste moment te bewonderen valt is mooi meegenomen. De wandelschoenen konden bij het maken van deze foto's blijven rusten en hun blauw-gele diversiteit binnenshuis showen. Heeft iets te maken met 'de klein van ons klein' en een Franse kunstenares die we ondertussen tot onze vrienden mogen rekenen. 'Blauw-Geel' of  'Gauche-Droite'... als het maar 'verschillend' is.