307. Herlezen

TERWIJL IEDEREEN HET over de hittegolf, de Cats en Van Loo* heeft, of over andere wereldwijde problemen en conflicten die er écht toe doen... herlees ik (enkele van) mijn boeken. Zo gaat dat met een Polo die al wat jaren op de teller heeft. Ooit spraken we van 'derde leeftijd' maar ik vind niet dat dit de lading nog op correcte wijze dekt. Maak daar maar geen punt van, hoewel... de fietsen, ja zelfs die elektrische, de voorbije honds hete dagen op stal zijn gebleven. Na vier volle etmalen staat er exact 1,5 km op de teller van mijn 'Froggy'. Maar nu de temperaturen een duik nemen gaat dat veranderen. Zeker weten.  En dan nu de boeken. Met de bizarre acties en uitspraken van hij die men over de grote plas ondanks alles nog steeds president dient te noemen moest ik wel teruggrijpen naar Teveel en nooit genoeg. Een 'biografie' over D.J. Trump geschreven door zijn nicht Mary. Eigenlijk is het meer een afrekening met de familie Trump en hoe het daarbinnen zover is gekomen dat zij volgens de schrijfster 'de gevaarlijkste man ter wereld hebben gecreëerd'. Het gaat hem over geld, ook bij haarzelf die een pak van de familie-erfenis heeft misgelopen, en over macht en hoe vader Fred en zoon Donald daaraan verslingerd waren en de zoon nog steeds is.  Het is allicht een gekleurd verslag, vast niet objectief, maar met een hoop details die ons willen doen begrijpen (zonder het goed te keuren!) hoe het zover is kunnen komen en wat zij er als psychologe van vindt. Het lezen ging me deze keer niet goed af. Teveel negatieve gevoelens bij wat er allemaal aan de hand is en de rol die hij daarin meent te moeten spelen. Een boek dat zuur proeft en voor mij een wrange nasmaak heeft. Maar goed, ik heb het gehaald en kan er weer even tegen. 

Was het in de hoop wat tegengif te vinden dat ik meteen daarna Een man die Ove heet van Fredrik Backman ter hand nam? Hij lag eigenlijk al klaar toen ik van de vorige nog ruim 100 pagina's voor de boeg had. Een heel ander verhaal dat vooral loutert en door de empatische vertelstijl veel warme gevoelens oproept. Ook al jaren terug een keer gelezen én onlangs de Amerikaanse verfilming gezien: A man called Otto, met Tom Hanks in de hoofdrol. Volgens recensies een flauw afkooksel van de originele filmversie. Misschien ook daarom dat ik nog wel eens wou lezen hoe het nu eigenlijk zat met de ware Ove. Een zoektocht die mij opnieuw langs soms donkere, maar ook fijn-menselijke en verrassende anekdotes leidt. Ben er nog niet door, dus ga nu verder (her)lezen...