289. Houtave 7.0

EEN HEILIG GETAL, dat is het geworden om ons zoveelste bezoek aan Houtave en het bijhorend verblijf in het Patchwork Atelier aan te geven. 'Zeven' is het deze keer. Weer geen seconde spijt van gehad. Het logement is ons bekend, zeg maar zeer vertrouwd ondertussen. Warme ontvangst door Frederic en Sophie. We kunnen zoals steeds voor alles (en nog wat) bij hen terecht. De barrel-sauna blijft de sauna en wij nog steeds fervente liefhebbers van dat zweetprotocol. Zalig om er dagelijks enkele uren aan te spenderen. De weergoden, met hoeveel ze ook mogen zijn, waren ons deze keer welgezind. Voor het merendeel zonnige dagen met een strak blauwe lucht. Wel fris maar prima wandelweer, en weet dat het op 't eind van de week 'iets' warmer werd. Maar eerst die frisblauwe momenten waarop we ons al wandelend bij regelmaat 'alleen op de wereld' voelden. Het is geweten dat onze kust er in het laagseizoen behoorlijk verlaten bijligt, maar dag na dag in volle eenzaamheid op stap... dat had ik niet verwacht. Als bij onze strandwandeling de zee zich dan nog geheel toevallig terugtrekt, eb volgt op vloed - maar toch, het zand de volle ruimte geeft en er bovendien geen levende ziel te bespeuren valt dan noemen we dat 'rust'.  Zelfs op de 'Koninklijke' Baan was bij regelmaat en wel degelijk 'overdag' met moeite een wagen te bespeuren. Een foto van een lege kustweg hoort er dus absoluut bij, en bijna dacht ik: daar komen The Beatles! Dan keren we terug doorheen de Duinbossen en jawel, ook hier de leegte zelve. Om 'tante Leen' een plezier te doen staat er een prentje bij van 't Wenduinse Spioenkopke: pure nostalgie. 

We zijn niet voor nieuwe ontdekkingen gegaan maar stelden ons tevreden met al eerder betreden paden. Contentement kan zonder veel drukte perfect van binnen komen. Zo hebben wij het ervaren. Nog eens wandelen in Lissewege en vandaar naar Ter Doest. Auto's zat voor het restaurant, maar moederziel alleen in de abdijschuur. Een dag later naar Tillegembos en het kasteel. Ook daar stilte troef. Zo was het een hele week. Heb er enorm van genoten. Afsluiten op m'n eentje doorheen de dorpskom van Houtave. En ja: nog steeds geen kat te zien. Ik loop de kerk binnen. Leeg, niemand. Maar wel heel stemmige muziek. Ga even zitten. Overpeinzingen. Bezinning. Tijd voor meditatie? Dat komt hier vanzelf. Het doet iets met een mens, en het doet goed...