288. EXIT

HET MOET VAST een hele tijd geleden zijn dat ik niet genoeg had aan één foto-collage om alhier een 'blogsel' op te fleuren. Wel, het is weer eens zover. Het begon maanden geleden met een 'filmke' op Facebook over een viertal jonge gasten die straffe toeren uithalen op een podium. Titel van de voorstelling: EXIT. Uitvoerders: soms wisselende viertallen uit het circus- en dansgezelschap Circumstances. Artistiek leider: choreograaf Piet Van Dijcke. Ik vond het wel iets hebben en enkelen in m'n naaste omgeving ook. Dus ging ik op zoek naar een speellijst. Waar en wanneer was er een mogelijkheid om dit 'spektakel' in de min of meer nabije toekomst en omgeving bij te wonen?  CC Mark Liebrecht in Mortsel,  op 14 februari. Zomaar eens iets anders om de Valentijnsavond in te kleuren. Kaartjes geboekt en dan rustig afwachten tot het zover zou zijn. Afgelopen vrijdag dus. Een strakke organisatie want... er was eerst het klassieke ritueel: jongste kleindochter ophalen na school, korte opvang thuis en dan naar haar basketbalmoment. We zitten deze keer de hele training uit want... de jongste is ook geïnteresseerd in de theatervoorstelling en dus rijden we samen. Het wordt een schitterende ervaring voor (te?) jong en oud. Doelgroep bleek vanaf 10 jaar te zijn, maar het enthousiasme van 'ons klein en haar klein' is zo groot dat we gewoon voor 4 tickets zijn gegaan. En dat was maar goed ook: ze heeft ervan genoten. Haar aandringen om op de eerste rij te zitten bleek een goede gok: de acties spelen zich vlakbij af en zo lijkt het hele gebeuren nog indrukwekkender. Een uurtje er met je aandacht bijblijven is niet niks voor een peuter, maar het lukt. Ook voor mij is het wennen: ben eigenlijk niet zo'n fan van repetitieve klanken die voor muziek moeten doorgaan maar hier ondersteunt dat perfect de zich herhalende schijnbaar eenvoudige bewegingsvormen die nooit stoppen. Niet voor het hele uur voorbij is en ook de meer spectaculaire onderdelen zijn uitgevoerd. Het begint eenvoudig, elk individu zoekt z'n weg, probeert het af en toe samen, wordt meermaals afgewezen. Soms is er een schijn van samenwerking: met twee lukt er al eens iets beter dan alleen. Sporadisch biedt zich een derde aan die niet elke keer welkom is. Later wel, of in een andere combinatie. En de bewegingen blijven maar doorgaan: deuren open, deuren dicht. Samen erdoorheen of toch liever alleen? Voor je het beseft komen de hogere niveau's aan bod, de moeilijksgraad stijgt en bijna als vanzelf komt er meer samenwerking. Anders is het niet meer haalbaar. Dat alles ben ik maar later echt gaan beseffen, de dingen laten bezinken, wat recensies lezen en meer info meepikken op de website van het gezelschap. Even herhalen: EXIT  en Circumstances. Daar vindt u alle details. En verder kwam ik dus niet toe met het 'beeld van 1000 woorden', ook niet met zeven beelden in een collage. Zelfs die extra acht hieronder voldoen niet aan wat ik allemaal wil vertellen. Misschien moet ik gewoon nog maar eens die speellijst uitvlooien, op zoek naar nog een 'EXIT'...