287. Valentijn voor iedereen


MOET OOK KUNNEN vind ik. Nog een keer als vanouds dag na dag 'posten' op de blog. U ziet en vermoedt allicht dat er een goede reden toe is. Inderdaad, Valentijn smeekt om aandacht en een vermelding. Ook hier. De voorzet komt wel uit een heel onverwachte hoek. La Pola aan de (late) ontbijttafel: "Kijk daar, voor die twee is het precies ook Valentijn." Wie..., wat..., waar...? "Die zaten daarnet nog ver uit elkaar: zij(?) in de treurwilg, hij(?) een heel eind verder in die grote populier."  'k Zie niks, toch niet zonder bril. Waar ligt die nu weer? Dan maar met de foto-zoom, wordt die eindelijk ook eens gebruikt. Oh ja, nu zie ik het: dat koppel groene halsbandparkieten. Die zijn er wel vlug bij! We zien er bij tussenpozen ook al rond de voederbakjes in de tuin. Zonder veel succes evenwel. Maar dit kunnen ze veel beter, en de zoom werkt blijkbaar ook prima. Nu heb ik het begrepen: Valentijn is er voor iedereen...

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

284. Tot de volgende

Afbeelding
HET IS GELUKT.   Een technieker bij de vliegende brigade 'Van den Borre' is ons zaterdagochtend komen depanneren. Voordeur van de vaatwasser opent en sluit weer zoals het hoort, zonder kuren of andere rariteiten. Op 't eerste zicht goed gedaan, of het blijvend gaat zijn moeten we afwachten. Alvast bedankt, Yorren. Heb de indruk dat jouw gelukte ingreep de voorbode was voor een geslaagd vervolg van de dag en een buitengewoon aangename afronding later op de avond.  Even de situatie schetsen? In een ver verleden is den deze een tijd 'actief' geweest als basketbal  trainer-coach, waarvan vijf bijzondere seizoenen in de staff van RBA, Racing Basket Antwerpen, het huidige Antwerp Giants. Naast het assisteren van de headcoach bij de eerste ploeg kon ik me ook uitleven in de opleiding van jonge talenten. Junioren, die al snel werden omgetoverd naar een beloftenteam dat in de reguliere seniorencompetitie mocht aantreden. 'Upgraden' noemen ze zoiets tegenwoordig. Het ...
Meer lezen

285. Basketbal-passie

Afbeelding
EERDER DAN GEDACHT , sneller dan verwacht... We knopen nog even aan bij het vorige verslag. Bij de meer dan gezellige nabespreking van de match en de deugddoende herinneringen aan toen we samen in de RBA2-boot zaten. RBA head-coach Tony VdB uit die 'tijd van toen' staat nu aan het sportieve roer bij de Kangoeroes. Tof om hem nog eens te treffen, zeker met al die toenmalige youngsters van 'den Two'. Nog altijd zoals we hem hebben gekend: recht voor de raap, met veel schwung en spetterende humor vol dubbele lagen. Als de twee oudjes even apart staan komt hij nog met een specialleke: "Weet ge wat ik vanmorgen gedaan heb? Ben training gaan geven bij de G-basketters in Geel." Die ken ik ook, want dik twee jaar geleden zijn we met ' De Bende van Jef ' op uitnodiging een keer met hen aan de slag gegaan. "Wat een belevenis, geweldig met wat een inzet die gasten ervoor gaan." Zijn ogen blinken. Dat doen die wel eens meer van deugnieterij, maar nu om ...
Meer lezen

261. Dagen van goed gevoel

Afbeelding
NU ENKEL WOORDEN , geen beeld(en). Mijn huidig contentement behoeft geen foto's of plaatjes om het u duidelijk te maken. Met gemak zou ik er de klassieke 'duizend woorden' aan kunnen wijden. Misschien worden het er minder, maar daar zal de tevredenheid niet onder lijden. Het zit 'em dus toch in de kleine dingen, het ene al iets belangrijker en spannender dan het andere. Maar allemaal genoeg om er mee of naartoe te leven. Zitten we wel eens in een negatieve flow dan hoeven we niet lang naar woorden te zoeken: "Als er iets mis of stuk gaat dan volgt er snel een ander, en soms nog meer..." Een ongeluk komt nooit alleen en dat zullen we laten horen. Maar ik ga deze keer over een opeenvolging van fijne en gelukkige momenten die mij voldoening geven, en dát wil ik u ook laten weten. Sommige waren gepland, andere kwamen er toevallig of uit noodzaak bij en dat alles op twee goedgevulde dagen. Het begint met de voorziene halfjaarlijkse cardio-controle. Deze keer mét in...
Meer lezen

260. De jarige en de zee

Afbeelding
DAT KOMT ERVAN. Denken dat je al de tijd van de wereld hebt en daarnaar plannen maken. Om van alles en nog wat te doen terwijl je weet dat datzelfde 'alles' zal moeten wijken en je na een week mag vaststellen dat de beoogde verwezenlijkingen op de schop kunnen maar dat je ondertussen wel enorm hebt genoten van wat op je pad kwam. Dat de prioriteit van de week boven alles stond omdat er een verjaardag kon gevierd worden en dat dit op vraag van de jarige aan zee zou gebeuren. "Vorige keer was ik echt nog een baby en daar weet ik nu niet veel meer van, dus zouden we nog een keertje terug kunnen gaan? Please?!" En dan doen we dat, omdat het kan en omdat wijzelf dat ook nog wel eens willen. We trekken naar Ouddorp, op Goeree-Overflakkee (klinkt al exotisch, toch?) in Nederland.  Terwijl 'de dames' ons logement onder de organiserende handen nemen trekken bompa en kleindochter er een eerste keer op uit om 'de zee' te zien. Een zalig moment als ze van bovenop...
Meer lezen

301. Meer voor altijd

Afbeelding
vandaag wil Ekster  ons opnieuw vertellen over een klein sterrenkind ons sterrenkleinkind over kleine Niké Évora en over die ene veel te korte avond vertel Ekster, vertel om haar nooit te vergeten haar aan ons hart te drukken haar vast te houden voor altijd lieve Niké Évora je wordt zeven vandaag "kom hier, kom... dat ik u draag"   (KF) Niké Évora  De Mondt Peerdeman 19 mei 2018
Meer lezen

304. 4 + 4 + 4

Afbeelding
EEN APARTE BREAK , zo kan ik deze periode van niet-bloggen wel noemen. Het begon met een midweek Gierle. Patricia en Herman, de mensen waarbij we al jaren in Merksplas op regelmatige basis een weekje vertoeven in hun Kromven-natuurhuis, hebben ondertussen meerdere locaties waar men voor korte of langere tijd afstand kan gaan nemen van de drukte en het gedoe in onze hedendaagse wereld/maatschappij. Wij dus deze keer op ontdekking naar... The Black-Box . Ons doel ligt in een weekendzone, in de Vonderbeemd om precies te zijn. Stilte, bos alom, hier en daar nog een huis(je) en dat is het. De Box is compact maar ruim, aan de buitenkant zo zwart als de naam laat vermoeden maar binnen is het licht en luchtig, modern en strak. We hebben er een zeer aangenaam en uiteraard rustgevend verblijf van gemaakt. Dat was zo eens iets anders, maar buiten hebben we veelal hetzelfde gedaan van wat we ook op andere plekken in een 'natuurhuisje' doen: wandelen en fietsen. Voilà, dat is het zowat. Nee...
Meer lezen

310. Een en ander op een rustige helling

Afbeelding
EN DAN DIT . Trouwe lezers en bezoekers van dit forum weten dat mijn gezondheidsverhaal er ondertussen één is geworden van vele keren een beetje vallen, maar tot hiertoe gelukkig iedere keer weer opstaan. Helemaal rechtop is telkens de bedoeling, de realiteit is al een hele tijd een ietsiepietsie anders. Zowel op cardiaal als oncologisch vlak staan mij in de min of meer nabije toekomst al dan niet ingrijpende aanpassingen te wachten. Vertrouwen op en geloven in, da's de boodschap en ook het motto waarmee ik deze periode ga doorkomen. Teneinde de batterijen op te laden had La Pola een hele tijd geleden al het idee opgevat en de plannen gesmeed om weer eens een natuurhuisje te boeken. Nu dus... Naar Bakkefean in het hoge noorden van Nederland, oftewel Bakkeveen in Friesland. Zowat halfweg tussen Leeuwarden ( Ljouwert ) en Assen en niet ver van het drie provinciënpunt waar Friesland, Groningen en Drenthe mekaar raken. Enfin, een heel eind rijden vanuit Antwerpen. Te beginnen met de ...
Meer lezen

280. Een nieuw begin

Afbeelding
Afgelopen periode zat vol afspraken, bezigheden en ontdekkingen. Van heel gewone dingen tot min of meer speciale. Dat denk ik tenminste. Probeer er daar enkele uit te plukken en te serveren bij aanvang van het nieuwe jaar. Bij feesten als deze komen wensen van alle kanten, waarvoor dank, maar sta er blijkbaar voor het eerst wat losser tegenover. Eerder kleine dingen trekken m'n aandacht, nog meer dan vroeger. Ook dat, denk ik nu, hoort wellicht bij het oud(er) worden. Klein, gewoon, nietig, alledaags. Fiets op oudejaarsochtend even langs de apotheek, want keelpijn en snot en wie weet wat nog. Paar huizen verder komt een moeder met kindjes uit de bakkerij, broodzak gaat open, eerste verse korstjes delen en knabbelen. Blije tevreden gezichtjes. Ga daar thuis ook werk van maken. Eerst siroop voor de keel, de rest zien we volgend jaar wel. Zie en voel dat ik toch ziek word. Breng deze keer op en rond de jaarwisseling veel tijd in bed door.  Veel meer dan verwacht maar het helpt, en sa...
Meer lezen

314. Wat nu...?

Afbeelding
ZOU DIT LUKKEN? De  blogstilte heeft lang genoeg geduurd. Nog maar eens. Vanalles en nog wat heeft me de afgelopen tijd beziggehouden maar bleek niet meteen blogwaardig. Proberen, even dubben, toch nog een beetje wachten en opnieuw wat bedenktijd ingelast. En dan nu...?  Om te beginnen lijkt het 'uitvullen' van de tekst in de blogger-draft  niet meer te lukken. Proberen, zoeken, nog een poging. Te lang geleden? Er zal wel ergens een verborgen foutje zitten in mijn ondertussen haperende werkwijze zeker? Wil me er niet drukker in maken dan tot nu al gebeurt. Rustig aan, jongen.  Gaan we dan met het verhaal voor vandaag. Misschien wordt het wel morgen voor er iets deftig uit het klavier komt. Geen paniek echter, als dit niet goed komt is het nog maar zo. Er zijn erger dingen om je druk over te maken. Tot morgen... Vandaag is 'morgen'... en dus smijt ik me nog een keer. Wat bij welke foto past mag u zelf uitzoeken. Het zou zomaar eens tot spitse combinaties kunnen leide...
Meer lezen

244. Een warm weerzien

Afbeelding
28 JULI 2024 , onze eigenste D-DAY. We hebben er naar uitgekeken, alle in aanmerking komenden per e-mail gecontacteerd, Doodle-gewijs een afspraakmoment vastgelegd en dan beginnen aftellen naar onze vierde reünie.  Oudleerlingen van 'het college' in Essen, lichting '69. Na 1994, 2009 en 2019 nu dus 2024.  Afgelopen zondag is het dan zover, de dag waarvan ik weet dat ook die weer in het geheugen zal geprent blijven.  Een meer dan koesterenswaardige herinnering zal zijn.  En dat wordt het ook. Met zeven zijn we uiteindelijk. Slechts zeven, is dat alles hoor ik u denken. En ja, we hadden zelf ook op meer respons gerekend, but so be it. Na 55 jaren hebben we al lang geleerd tevreden te zijn met wie of wat er is. Het is  ook niet zomaar een gewoon zevental, neen: het zijn de eerste zeven op de alfabetische klassenlijst van rethorica 1969 . Dat kan geen toeval zijn: 7. Het magische en/of heilige getal dat ook staat voor de compleetheid, waarbij wel eens gezegd of geda...
Meer lezen