245. In overdrive

HET BLOGRITME STIJGT, zo mag blijken nu er hier amper 48 uren na de vorige bijdrage alweer een post verschijnt. Olympische dadendrang hoor ik links en rechts, terwijl anderen een sterk vermoeden hebben dat hij zich weer eens op sleeptouw laat nemen. Het zal sterker geweest zijn dan hemzelf, niet te controleren die gast vreest een derde groep. De analogie is echter te zoeken in een wederom opgejaagd hartritme waarmee uw bloggende medemens wel eens te kampen heeft. Ook nu weer komt dat geheel onverwacht en uit een dito hoekje. Welkom in m'n rechter voorkamertje dus. Dat van m'n hart, hetwelk meestal en sinds jaren op medicinale wijze behoorlijk in bedwang wordt gehouden om voor u en de uwen te kloppen. Voor mezelf ook want anders loopt het fout. Soms wil ie niet goed in de pas lopen en dat is ook nu weer gebeurd. Zo ging het dus: stevig en onregelmatig thoracaal tromgeroffel in het holst van de nacht. Da's mij niet geheel onbekend. Noem me gerust een ervaringsdeskundige. Dan mag ik even afwachten of er al dan niet een spontaan herstel optreedt, en als dat niet zo is een halfje bètablokker. Indien nodig een poosje later het tweede halfje. Als dat ook niet lukt de auto in, vrouwe Pola achter het stuur, en naar 'de Spoed'. Daar weet ik dan wat mij 'normaal' te wachten staat. Het was deze keer niet anders, alleen was het wachten nu meer prominent aanwezig. Ik vat het voor u samen: spoed - wachten - verhuis naar tussenstation - cardio - wachten - elektroshock - recuperatie - check - ontslag. Aankomst om 03u39, ontslag om 18u22. Bingo! Ondanks een pak logistiek structurele onvolkomenheden bij UZA ben ik al wie er in die niet geheel optimale situatie voor gezorgd heeft dat 'den deze' weer fluitend het ziekenhuispand heeft kunnen verlaten enorm dankbaar. Alle respect en dank aan Tom, Ritchie, Evi, Veerle en de vele anderen die aldaar als verzorgende mijn pad kruisten en wiens naam al niet meer wil opduiken uit mijn overjaars interne database.  Blij dat ik wederom goedgekeurd ben voor de dienst, of wat daar voorlopig nog van overblijft. Den beer gaat zich niet zomaar gewonnen geven. Wat hij wel even gaat doen, naar best vermogen dan toch, is de pauzeknop indrukken om de kans op een nieuwe overdrive te verkleinen. En bij deze warmte meer water drinken...