242. Heb het licht gezien

BUURMAN MET HOND. "Goeiemorgen." Hij beëindigt zijn wandelingske, ik begin eraan. 't Is 6u10, in een voor mij absoluut vroege ochtend en ik duik de Hobokense Polder in. Mijn eerste volledig etmaal als 73-jarige en daar wil ik tenvolle gebruik van maken, profiteren en genieten. Het wordt een hete zomerse dag zoals we er dit jaar nog niet teveel gehad hebben en dus kan ik er maar beter vroeg bij zijn. Daarenboven hoor ik al mijn hele leven lang dat goed begonnen half gewonnen heet te zijn. Die lijn mag ik misschien niet al te rigoureus doortrekken, aangezien eerste gewin ook vaak als kattegespin te boek staat, edoch menigmaal heb ik aan den lijve mogen ondervinden dat uitstel dan misschien geen afstel hoeft te zijn maar dat je toch beter niet tot morgen uitstelt wat je vandaag nog van een ander gedaan kunt krijgen. De pragmatische filosoof in mij is blijkbaar mee op wandel gegaan. Dan ben ik tenminste niet alleen en kunnen we samen genieten van de rust en de stilte. Ik heb m'n ouwe Canon bij, hij z'n ideeën. We zijn amper vertrokken als twee reetjes ons pad kruisen en aan de bosrand blijven staan. Foto. De lenskap moet er nog af en dat 'klikje' is genoeg om de twee te laten wegduiken in het groen. Geen ramp, we hebben ze gezien en ze zitten in m'n hoofd. Net als die ene vier jaar geleden tijdens een gelijkaardige dauwtrip in corona-tijden. Makkelijker te kaderen en niet te verjagen is de ochtendzon en haar reflecties over de polderplassen. Zomaar een foto. We wandelen verder en slaan aan het filosoferen. Ik geniet na van m'n verjaardag en wil dat ouder worden op een positieve manier benaderen. Al vele jaren gebruik ik een wisseltruc om, als het voordelig uitvalt voor de persoon in kwestie en de cijfers het toelaten een leeftijd om te draaien. Werd daarmee zelf een eerste keer op flatterende wijze verrast door Braziliaanse vrienden die de '5' en de '2'-kaars op de taart in een 25-combinatie veranderden. Het is toen een dol feestje geworden ten huize Papini. Sindsdien ondergaan waar mogelijk, en als ik het niet vergeet, mijn uitgaande felicitaties en HBD-wensen dezelfde switch. Met een 😉 erbij leidt dat meestal tot een leuk contact en een fijne reactie. Voor mezelf is het deze keer dus van 73 naar 37, en dat kreeg ik voorwaar meerdere keren toegewenst. Maar die filosoof ging al wandelend verder, en... twee keer 37 is toch wel 74 zeker. Dat word ik volgend jaar en dus kan ik kiezen: de boel dan keren naar 47 of die tweede 37 gebruiken. Heb raad gevraagd aan mijn filosofisch alterego en die denkt dat dit een eenmalige is voor een mensenleven. Je leeftijdsgetal omdraaien en daarmee twee keer de helft van je volgende jaartal scoren. daar valt eens over na te denken. Heb ik gedaan en dankzij die ene foto en enig cijfermatig 'hokus-pokus' heb ik het licht gezien. Hoop dat het klopt. Vandaag is het mij te warm op dit tot op de bodem uit te vlooien. Mocht het fout zijn dan reken ik op de mathematieke kanjers uit m'n vriendengroep om mij terecht te wijzen.