234. Ter afronding

TER AFRONDING DUS een kort overzicht van het leesvoer dat mij tijdens onze Oostel'se escapade door de handen ging. Om te beginnen De vrienden van het vastgoed waar ik met veel gretigheid naar heb uitgekeken en waar ik me met evenveel onverzettelijk doorzettingsvermogen heb doorheen geworsteld. Een pluim voor de onderzoeksjournalisten Cochez & Leloup en al hun medewerkers en informanten. Een verhaal dat wellicht voor velen niet nieuw is maar dat absoluut eens in de volle aandacht mag gebracht worden. Het doet mij in één keer helemaal anders aankijken tegen een reeks 'hemelse' vastgoedprojecten in Antwerpen en omgeving. Hoe en door welke connecties tussen politiek en bouwpromotoren zulke ondernemingen tot stand komen? Lees het boek, misschien trek je net als ik ook wel grote ogen als je de revue van medespelers ziet passeren. Na het fietsen en wandelen heb ik me de eerste dagen tijdens de avondlijke uren op Deel 3. Het naspel gestort en zodoende die leesklus afgerond. Het is zeker niet het vlotste proza en van herhalingen zijn de auteurs ook niet vies, maar dat is misschien wel de enige manier om deze (quasi) maffiose praktijken ten gronde uit te pluizen en te beschrijven. Thuis had ik begrepen dat er op lecturaal vlak voor variatie moest gezorgd worden en dus was er wat lichtere kost mee voor de rest van de week. Veel lichter en helemaal iets anders, maar niet ten koste van de lichamelijke inspanningen die op fiets- en wandelvlak geleverd zouden worden. De eerste die me ter hulp kwam is de heer Van Kooten. De kortste helft van Koot & Bie oftewel het duo dat vorm gaf aan Het Simplisties Verbond (jaren '60 & '70 van vorige eeuw). Koot droomt zich autobio kan je wegzetten als 'bizar absurdisme'. Satire waarin zijn jeugdjaren verpakt worden, waarin op dezelfde manier de herinneringen aan zijn overleden vader en de fratsen van zoon Kasper aan bod komen. Meer details en ontledingen over dit boek kan je lezen in het Lexicon van literaire werken. Er is maar één Kees van Kooten! En dan... om de week af te sluiten ben ik begonnen aan De cursus 'omgaan met teleurstellingen' gaat wederom niet door van Herman Finkers. Korte stukjes uit een hele reeks voorstellingen en quotes uit columns en andere schrijfsels. Gortdroge humor en frivool taalgebruik in een combinatie zoals heer Finkers die al meerdere decennia op ons loslaat. Ík kan hem alleszins zeer waarderen, want er is echt ook maar één Herman Finkers!! Een hele korte (ter afronding) over Kamperen: "Heb je een slaapzak?  Ja, ik heb iets te lang met m'n benen over elkaar gezeten." Gelukkig heb ik van dit boek nog heel wat over. Kan ik thuis nog lekker wat verder lezen. Tussen het fietsen en het wandelen? Of tussen meerdere klussen door? Maar dan wel zonder Puk...