228. Wat een cadeau

WAT EEN CADEAU. Dat kreeg ik begin deze week zomaar gewoon helemaal voor niks. Alleen efkes naar boven kijken. Eindelijk nog eens van dat blauwste blauw zonder teveel wind én wolkenloos. Luchten zonder grenzen. Ruimte zo diep en zo ver dat je ogen het einde niet kunnen peilen. Man, man, man... een mens wordt er zowaar lyrisch van. En dat het prille groen er zo perfect bij past. 'Lievelingskleur' van den bompa, hé KiKi?! Dat aan het hele prentje 's avonds nog een super-cool slot werd gebreid mag ik u ook niet onthouden. Als de achtertuin daarenboven westelijk georiënteerd is, wie wil er dan om zo'n dag af te ronden niet thuis op het terras zitten? En kijk, de buren aan de voorkant reflecteren mee. Fantastisch toch! Overdag al het blauw van de hemel over ons, en daarna de meest feeërieke avondlucht die ik me kan voorstellen. Zomaar gratis voor niks. Blij dat ik gekeken heb...
(Misschien kan dit 'cadeautje' helpen om vandaag de grijze nattigheid door te slikken)

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

179. Gewoon genieten

Afbeelding
WE ZULLEN DOORGAAN , laat daar geen twijfel over bestaan. Het is niet omdat er weer een dikke week gepasseerd is dat er hier 'niet' meer geblogd zal worden. Na zijn laatste spoed-escapade in het UZA heeft den deze een korte pauze genomen. Gepland, vooraf geregeld maar met een toevallige nauwkeurigheid die aan het ongelofelijke grenst. Er paste net een weekend tussen de spoed-passage en het vertrek voor een zoveelste verblijf in een natuurhuisje. Dat kan alleen mijn eigenste Pola voor mekaar krijgen. Heer Polo met drie generaties vrouwelijk schoon op stap. Bestemming: Kromven in Merksplas. Ten vierde male, maar voor het eerst dus in ruimer gezelschap. Las ik toch net voor ons vertrek in 'Klokje van Thuys' een stukje van Mieke , die blogollega wiens woordkunstenarij en filosofiteiten mij iedere keer opnieuw kunnen bekoren. Zalig om haar gedachtenkronkels te volgen waarmee zij de meest gewone dingen een bijzondere touch meegeeft. Zo ook nu weer, inderdaad eentje over het
Meer lezen

222. Er waren eens

Afbeelding
HIER GAAN WE dan. Wie heeft toen gedacht dat we het zover gingen schoppen? De kus van alles of niks moet ergens in november 1971 uitgewisseld zijn. Vastgelegd op de analoog gevoelige plaat door een toenmalige Sportkot medestudent. Ben hem later uit het oog verloren maar deze prachtige 30x40 foto op hard karton hebben wij er wel aan over gehouden. Merci Mick! Twee jaar later gingen we er dan helemaal voor. Zoals toen in onze katholieke leefgemeenschap de gewoonte was: eerst voor de wet en daarna voor de kerk. Vandaag 50 jaar geleden... "in de echt verbonden". Net als nu was het een zaterdag, en 's avonds tijd voor een feestje apart met collega's en ander jong geweld. Een week later volgde dezelfde afspraak en belofte voor het altaar. Voor altijd, in goede en in slechte dagen... Het lijkt erop dat we het nog gaan halen ook. The seventies... dan toch allebei in 't wit zeker? En nen jive om het avondfeest in te zetten. Man, man, man... euhh, vrouw: wat een herinnerin
Meer lezen

187. KiekeBoe

Afbeelding
DAT KOMT ERVAN. De molen, de Westhoek en de zee achter me gelaten en terug het tuintje in de Hobokense polder opgezocht. Uitpakken, spullen oprommelen, blogske(s) schrijven en terug de huiselijke draad oppikken. Er blijken nog enkele "to do's" op m'n lijstje te staan. Om te beginnen het bladjes-haag-ritueel dat zich twee keer per jaar aanmeldt. Er was al een stukje klaar, maar nu stap voor stap de rest. Tot de drie 'groene' bakken vol zijn, en volgende week na de ophaling verder... Dan blijkt er een gaatje te vallen in de programmering en met dit mooie weer kan een mens toch niet zomaar binnen zitten. Het tuinhuis kan weer een nieuwe laag gebruiken. 'Wé' gaan dat tussendoor wel even fixen. Maar 'zé' heeft aan een kleine misstap tijdens wat opruimwerk genoeg om een vervelende blessure op te lopen en 'wé' wordt dan toch weer die bescheiden eerste persoon enkelvoud. Geen probleem, hij gaat dat nog wel kunnen: fris en monter als een zevene
Meer lezen

177. A-B-C

Afbeelding
HET KOMT ZOMAAR uit de lucht vallen. Wat de oorzaak is en hoe het begint staat hierboven in kleine letters en tussen de lijnen te lezen, de start en het lanceerplatform van een nieuw mini-project. Als een overenthousiaste bompa denkt zijn kleindochter telefonisch te kunnen stimuleren om haar bachelor-paper tijdig in te leveren. Zijn het de vroegtijdige herfst-vibes die me in deze waterig kille zomer al te pakken hebben? Het zou zomaar eens kunnen, en als het zo is dan hebben ze me stevig in hun greep. De weg naar de schrijfhoek en het klavier wordt platgetreden. Een dagdagelijks ritme onderhouden en de challenge niet uit de weg gaan, dat is het pad waarop de amateur-schrijver op jaren zich begeeft. De omstandigheden spelen in mijn voordeel en daar wil ik gebruik van maken. Weinig om handen met dit barre weer en de regelmaat van het polderwandelen helpt om het kopke leeg te maken en ideeën te verzamelen. Het zal gaan over herinneringen die ik wil delen, korte flashes uit mijn jonge en m
Meer lezen

173. Logeren bij de Droste 02.1

Afbeelding
WAT EEN WEEK! Op zes dagen na exact één jaar terug in de tijd, en nu dit dus: 'Back to De Droste ' . Bij trouwe volgers van dit blogsel zal het misschien een belletje doen rinkelen. Om jullie op weg te helpen zet ik de verwijzingen alvast op een rijtje:  109. Bij de Droste 01.1 - 110. Bij de Droste 01.2   en  1 11. Bij de Droste 01.3   W ie het relaas en de bijhorende foto's van toen nog eens wil nalezen en herbekijken kan de opeenvolgende hyperlinks aanklikken. Die zijn naar goede gewoonte in een opvallend kleurtje uitged(r)ost. En voor deze keer is dit hierboven de eerste selectieve collage. Our house is a very, very fine house... zongen Crosby, Stills, Nash & Young reeds in 1970 en laat dat nu ook nog zo zijn als we weer bij Wemmie en Martin in de 11A gelogeerd zijn. Een loffelijke gewoonte van 'ons Pola' om af en toe terug te boeken bij een uit eigen ervaring meer dan goed adres. En zo geschiedde ook nu weer. Wij voor een week naar Overijssel. Olst, of
Meer lezen

178. Sportzomer (e.a.) 2023

Afbeelding
DEZE ZOMER BLIJFT aan de ribben plakken. Er was een hete aanloop, een kletsnat middenstuk en nu gaan we blijkbaar opnieuw een warme en droge periode tegemoet. Het is wat het is en we zullen het ermee moeten doen. En niet alleen met het weer. Er is momenteel nog veel meer wat mijn aandacht wekt en dagen vult. Bij Sporza hebben ze een aanbod bij mekaar gescharreld waar een enigszins sportief ingestelde kijker niet omheen kan. En waarvan heer Polo bij regelmaat een portie tot zich heeft genomen. De Ronde van Frankrijk bij de mannen én de vrouwen, de spannendste passages van de life uitzendingen. De magazines, de duiding en de achtergrond poespas eromheen laat ik dan weer voor wat ze zijn. Het EK basketbal met de Belgian Cats, het WK voetbal voor vrouwen, de WK's wielrennen en atletiek en de EK's hockey en volleybal. Ben vast hier en daar iets vergeten, oh ja... en de Vuelta en het WK gymnastiek zitten er ook nog aan te komen. Uit de vorige bijdrage hebt u allicht begrepen dat er
Meer lezen

193. Weinig tot NiX omhande(n)...

Afbeelding
HET MAG DUIDELIJK zijn: de blogsels kosten mij de laatste tijd meer moeite dan voorheen. Ik tikte bijna "dan ooit", maar dat zou de objectieve waarheid dan weer geweld aandoen. Toch kan ik er niet omheen dat het de laatste maanden maar een mager beestje is bij MPSB. Aan de meetbare drukte kan het niet liggen dacht ik. De kletsnatte weken, die bij ons dan nog meevielen in vergelijking met wat -ik zeg maar iets- de Westhoekers te verduren kregen, hebben er immers voor gezorgd dat de activiteitenkalender er maar dunnekes bijstond. Het waren stille tijden en als het niet echt moest, en wat moet er hier wél echt, dan kwamen we de deur niet uit. Af en toe iets droger, tussendoor een waterzonnetje... dat kon ons dan wel weer naar buiten lokken voor een wandeling in onze polder. Maar verder niX om over naar huis en ook niet in deze blog te schrijven. Of het moest zijn dat mijn medisch rapport deze leemte kan opvullen? Bij de half-jaarlijkse cardiocontrole/-test kreeg ik goede punten
Meer lezen

208. En nu...?

Afbeelding
ZONDER HET GOED te beseffen ligt de eerste week van dit nieuwe jaar weer achter me. Het overkomt me wel meer dat de tijd lijkt te vliegen maar deze keer is het echt in een razendsnelle 1-2-3 gegaan. Kan dat aan het vuurwerk liggen, waarmee het jaar in de gietende regen op gang geschoten werd? Weg eerste week die zo keurig begon met een 'eerste' op maandag: eerste van de week altijd, van de maand regelmatig en van het jaar soms. Dat hebben we dus nu gehad. Het jaar is proper begonnen en we krijgen er nog een extra 366ste dag gratis bij. 2024: schrikkeljaar, schrikkelijk jaar... Hopelijk wordt het ondanks de penibele vooruitzichten geen ver-schrikkelijk jaar. Tenzij het 'verschrikkelijk goed' wordt, daar zou ik me dan weer heel goed in kunnen vinden. Om te beginnen houd ik het bij tradities en gewoontes: na de nieuwjaarswensen die we al op enkele familiefeestjes hebben uitgewisseld komen hier in een tweede bijdrage na de jaarwende meestal de drie koningen aan bod. Et vo
Meer lezen

169. Tweeluik

Afbeelding
HET BLIJFT ZOMEREN hoewel dat seizoengewijs pas vanaf overmorgen zal zijn. Officieel op 21 juni. Maar qua temperaturen zitten we er al volop in. Da's niet ongewoon de laatste jaren. Het klimaat gaat z'n opgejuinde gangetje en de gevolgen worden steeds meer voel- ende ook voorspelbaar.  Geheel los daarvan is mijn dartele reisleidster eerder al met het idee gekomen om in onze rij natuurhuis-uitstappen eens voor een dubbel te gaan. Zelfs voor daarvan sprake was bij 'den Aantwaarp'. Of zou zij dan toch een loos gerucht uit de Bosuil-catacomben hebben opgevangen? Het feit is daar dat we vertrekken voor een kleine week Merksplas in de Antwerpse Kempen en ons daarna voor een ruim verlengd weekend verplaatsen naar het Brabantse Lage Mierde in Nederland. En dat alles dus onder hoogzomerse omstandigheden. De eerste stop is op vertrouwd terrein en bij bekend 'volk'. Kromven 3.0 is het ondertussen al geworden. En ja, hoe kan het ook anders dezer dagen: met een warme ont
Meer lezen

189. Nooit meer hetzelfde

Afbeelding
NA DE TEKENINGEN tijd voor een paar foto's. Zo gaat dat hier op de blogsite als ik terug thuis ben. Deze keer zijn we de Veluwe ingetrokken, naar Hulshorst om precies te zijn. En ja, 'natuurhuisje' blijft scoren. Droomvakantie Veluwe zegt genoeg neem ik aan. Het is een aangename midweek geworden. Fijn gezelschap, Shanthi en Bram. Prima lokatie en omgeving. Dat we die leerden kennen én appreciëren hebben we dan weer te danken aan gastvrouw Mariette. In haar vrije tijd een zeer onderlegde en gedreven natuurgids die ons meenam op een boswandeling bij valavond. Het werd een snelcursus in 'natuur lezen'. Boeiend, leerrijk, inspirerend. "Het bos en een wandeling er doorheen zullen vanaf nu nooit meer hetzelfde zijn." En of ze gelijk heeft (gekregen): de dagen erna gingen we op ons gemak wandelend lopen kijken naar veel meer dingen dan voorheen. Betoverend licht, wildsporen waar ik anders zo aan voorbij liep, nog meer oog voor de paddestoelen die nu zo ruim vo
Meer lezen